เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ส่งเข้ามาจากคุณเมี่ยง (นามสมมติ) ครับ คุณเมี่ยงเล่าว่า.. คิดอยู่นานว่าจะเล่าเรื่องนี้ดีไหม เพราะเป็นเรื่องที่ผ่านมานานหลายปีแล้ว แต่ยังคงฝังใจกลุ่มเพื่อนเราทุกคนอยู่ตลอด แต่เพื่อเป็นอุทาหรณ์สำหรับคนอ่าน เลยนำมาแชร์ให้อ่านกันค่ะ.. ตัวเราสมัยวัยรุ่นเป็นคนที่ชอบท้าทายเรื่องลี้ลับ ชอบลองของมากๆ เพื่อนส่วนใหญ่ที่คบกันอยู่ตอนนั้น ก็ชอบลองของเหมือนกันค่ะ
มีคืนหนึ่งในช่วงปิดเทอมฤดูร้อน เรากับเพื่อนอีก 4 คน นัดกันไปลองของที่โรงเรียนค่ะ เพราะเคยได้ยินเสียงร่ำลือกันมาบ่อยๆ ว่าก็เฮี้ยนอยู่เหมือนกัน โรงเรียนเราอยู่ในกรุงเทพฯ ไม่ขอเอ่ยชื่อโรงเรียนนะคะ พวกเรานัดกันราว 5 ทุ่มกว่าๆ แต่กว่าจะมากันครบทุกคน ก็เกือบเที่ยงคืนได้แล้ว.. พอมากันครบ ก็จะต้องปีนกำแพงด้านหลังโรงเรียนเข้าไปค่ะ พอเข้าไปข้างใน เราจะต้องเดินผ่านห้องน้ำ ที่นักเรียนหลายคนบอกกันว่าเคยเจอเรื่องแปลกๆ แต่คืนนั้นพวกเราก็ไม่มีใครเจออะไรนะคะ.. จนพวกเราเดินไปถึงลานใต้โดม เพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มก็หยิบกระดาษ 1 แผ่น กับแก้วออกมา เพื่อที่จะเล่นผีถ้วยแก้วกัน ก็นั่งล้อมวง จุดธูป ลนควันธูปไว้ในแก้ว แบบว่าจริงจังเลยค่ะ
พอเสร็จ ทุกคนก็เอานิ้วลงไปแตะที่ก้นแก้วกัน แล้วพร้อมใจกันท่อง ‘พุธโธ ธายะ’ จนครบ 3 ครั้ง แล้วเพื่อนคนหนึ่งก็พูดว่า ‘ถ้ามาแล้ว ให้ไปที่คำว่าใช่..’ ไม่กี่อึดใจ แก้วมันก็ขยับไปที่คำว่า ‘ใช่’ ค่ะ ตอนนั้นทุกคนก็มองหน้ากันทันที แล้วก็พร้อมใจกันส่ายหน้าประมาณว่า ‘เราไม่ได้ดันแก้วนะ!’ แล้วคำถามแรกก็ประเดิมด้วยตัวเราเองค่ะ เราถามว่า ‘คุณชื่ออะไร?’ ..แก้วก็ไม่ขยับค่ะ เราก็นิ่งไป เพื่อนก็ถามต่อ ‘คุณต้องการให้เราช่วยอะไรมั้ย?’ แก้วก็ไม่ขยับอีก จนผ่านไปหลายคำถาม แก้วก็ยังคงนิ่งเหมือนเดิม.. จนเพื่อนคนหนึ่งชื่อพิม ก็พูดขึ้นมาลอยๆ ว่า ‘เป็นเชี่ยไรวะ!’ ทันใดนั้นก็มีเสียง ‘ปัง ปัง!’ ดังขึ้น ดังขึ้นแบบทันทีเลยค่ะ เป็นเสียงปิดประตูอย่างแรง ทั้งๆ ที่ก็ไม่มีลมเลย ตอนนั้นทุกตกใจร้องลั่นเลย มองหน้ากันไม่มีใครพูดอะไรเลยค่ะ
จนกระทั่งผ่านไปสักพัก เพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มก็ฟุบลงไปเฉยๆ ทุกคนงง ถามว่าเป็นอะไร แต่เพื่อนคนนั้นก็ไม่ตอบค่ะ แล้วไม่นานก็เงยหน้าขึ้นมามองทุกคน พร้อมกับตะคอกว่า ‘กูจะเอาชีวิตมึง!’ จังหวะนั้นเรารีบหยิบสร้อยพระในกระเป๋ามาสวมให้เพื่อนคนนั้นทันที และก็เหมือนในหนังเลยค่ะ เพื่อนสลบฟุบลงไปอีกครั้ง.. ตอนนั้นเราทุกคนนั่งตัวแข็งทื่อเลยค่ะ ไม่มีใครกล้าลุกไปไหน.. รู้ตัวอีกทีก็ตอนตี 5 กว่าๆ มั้งคะ มีภารโรงเดินผ่านมาทักว่า ‘พวกเธอมาทำอะไรที่นี่!?’ พวกเรารีบวิ่งไปหาภารโรงแล้วเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟังค่ะ ภารโรงเค้าบอกว่า ‘เมื่อ 2 ปีก่อน เคยมีเด็กนักเรียนหญิงคนหนึ่ง กรีดข้อมือตัวเองตายอยู่ที่ใต้โดมนี้แหละ ก่อนตายเธอได้เขียนจดหมายสาปแช่งนักเรียนทุกคนที่รุมแกล้งเธอไว้ด้วย.. แล้วหลังจากนั้น ก็มีเด็กนักเรียนกรีดข้อมือตายอีกหลายรายเลย’
ตอนนั้นเราทุกคนขนลุกเลยค่ะ พวกเรารีบลาภารโรงกลับบ้านทันที.. หลังจากนั้นไม่นาน ช่วงก่อนเปิดเรียน สิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นค่ะ พิมเพื่อนเราก็ตายด้วยเหตุการณ์เดียวกัน คือใช้มีดคัตเตอร์กรีด แต่ไม่ได้กรีดข้อมือตัวเอง เป็นกรีดคอตัวเองจนเสียเลือดตาย ในห้องน้ำที่บ้านตัวเองค่ะ.. ทุกคนในกลุ่มต่างตกใจ และแปลกใจ เพราะพิมเป็นคนสนุกสนาน ไม่เคยมีเรื่องอะไรที่น่าจะต้องฆ่าตัวตาย.. เลยนึกไปถึงเรื่องคืนนั้น ทำให้พวกเราทุกคนกลัวมาก จนต้องไปทำบุญที่วัด ทำบุญให้ดวงวิญญาณนักเรียนคนนั้นกันยกใหญ่เลยค่ะ.. หลังจากเหตุการณ์ครั้งนั้น กลุ่มเราก็เลิกท้าผีอย่างเด็ดขาดตลอดจนวันนี้เลยค่ะ
Story by คุณเมี่ยง (นามสมมติ)
