คืนนี้เป็นเรื่องสั้นๆ ที่ส่งเข้ามาจากคุณจิ๊บครับ คุณจิ๊บเล่าว่า.. เรื่องนี้เกิดขึ้นกับเด็กในร้านที่น้าเราดูแลอยู่ค่ะ คือน้าเราเป็นผู้จัดการร้านอาหารชื่อดังแห่งหนึ่ง ในศูนย์การค้าย่านรังสิตค่ะ ทุกคืนตอนห้างปิดกว่าจะเก็บร้านเสร็จกันก็ค่อนข้างดึก วันหนึ่งหลังจากที่น้องในร้านล็อคกุญแจหน้าร้านเรียบร้อย และกลับบ้านกันไปหมดแล้ว ดูเหมือนจะไม่มีอะไรผิดปกตินะคะ แต่พอเช้ามา รปภ. กลับมาถามว่า ‘เมื่อคืนจัดเลี้ยงอะไรกันเหรอครับ? คนเยอะแยะเลย..’ ทุกคนตอนนั้นก็งงกันมาก เพราะแน่ใจว่าไม่มีใครอยู่ร้านแล้วแน่ๆ
อีกครั้งหนึ่งที่ทำให้เด็กในร้านถึงกับป่วยไปเลย คือคืนหนึ่ง หลังจากที่ปิดร้านเรียบร้อย พอล็อคกุญแจหน้าร้านเสร็จ น้องคนหนึ่งเขาก็มองผ่านช่องประตูเข้าไปเพื่อเช็คความเรียบร้อยอีกครั้ง แต่สิ่งที่เขาเห็นคือ สายตาอีกคู่หนึ่งมองจ้องกลับออกมาจากช่องประตูนั้น!! เท่านั้นล่ะค่ะ น้องคนนั้นก็เป็นลมหมดสติไปเลย.. จากนั้นมา พนักงานก็เริ่มออกไปเพราะอยู่ไม่ไหว ก็ต้องรับคนเข้าใหม่กันมา แต่ก็ยังไม่วาย ยังคงมีเรื่องเล่าในลักษณะเดียวกันมาเรื่อยๆ เหมือนกับว่า ใครมาก็ต้องเจอกันหมด.. เช่น บางคนได้ยินเสียงเรียก เสียงหัวเราะ หรือที่หนักสุดก็คือ เห็นขา ย้ำว่าแค่ขาเลยค่ะ! ไม่มีตัว เป็นแค่ขาเดินไปเดินมาทั่วร้าน.. จนตอนนี้ ไม่มีใครกล้าไปหลังร้านคนเดียวเลย ต้องไปทีละ 2-3 คนตลอด หรือมาเปิดร้านตอนเช้า ใครที่มาก่อน ก็จะยืนรอเพื่อนอยู่หน้าห้าง รอเข้าไปพร้อมๆ กันทุกครั้งค่ะ ไม่มีใครเคยไปถาม หรือสืบหาว่าที่นี่เคยมีเรื่องอะไรมาก่อนหรือเปล่า เพราะทุกคนไม่กล้าไปยุ่งเลยค่ะ..
Story by คุณจิ๊บ
