เรื่องนี้ได้ฟังมานานมากแล้ว คืนนี้ได้โอกาสเอามาลงเพจสักหน่อย.. เมื่อหลายปีก่อน มีผู้หญิงคนหนึ่งเป็นพนักงานของบริษัทในแถบปริมณฑลแห่งหนึ่ง เธอเป็นคนทุ่มเทให้กับงานมากๆ ถึงขั้นกลับบ้านดึกทุกวัน และมาวันหนึ่ง ซึ่งเธอทำงานหนักจนดึกมากกว่าทุกๆ วัน เธอกำลังจะเดินทางกลับบ้านโดยรถประจำทาง ซึ่งตอนนั้นเป็นเวลา 4 ทุ่มครึ่งแล้ว
เธอนั่งรอรถที่ป้ายนานมาก แต่รถก็ไม่มาสักที จนกระทั่งเธอเผลอหลับไป ..ผ่านไปไม่ถึง 20 นาที เธอลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยอาการสลึมสลือ เห็นว่ารถประจำทางสายที่เธอรอนั้นกำลังเข้ามาอย่างช้าๆ เธอไม่รอช้ารีบวิ่งขึ้นรถไปทันที พอขึ้นไปนั่งเธอก็ได้ยินเสียงเหมือนคนพูดอะไรแว่วๆ แต่บนรถกลับไม่มีผู้โดยสารเลย แล้วรถก็ค่อยๆ เคลื่อนไป เธอก็ไม่ได้สนใจอะไร ด้วยความอ่อนเพลียเธอจึงเผลอหลับไปอีก..
เกือบครึ่งชั่วโมง เธอสะดุ้งตื่นขึ้นมาอีก เพราะนึกขึ้นได้ว่ายังไม่มีใครมาเก็บตังเลย รถฟรีก็ไม่ใช่ เธอจึงกวาดตามองหากระเป๋ารถเมล์ แต่ก็ไม่เจอ เธอจึงลุกเดินไปที่คนขับ พอเดินไปถึงที่นั่งคนขับ เธอก็ถึงกับช็อคสุดขีด! เพราะรถคันนี้ไม่มีคนขับ! ด้วยความตกใจ เธอจึงรีบวิ่งกระโดดลงรถไป แล้วในขณะที่ลงรถ ก็ดันข้อเท้าพลิกล้มลงไปกับพื้น เธอตะโกนขอความช่วยเหลืออย่างสุดเสียง แต่ก็ไม่มีใครมา เธอกลัวมากจนถึงกับร้องไห้ คิดว่าโดนผีรถเมล์หลอกเข้าให้แล้ว..
และขณะนั้นเอง รถเมล์คันนั้นก็ได้เคลื่อนที่ต่อไปอย่างช้าๆ จนกระทั่งถึงท้ายรถ เผยให้เห็นคนขับรถ กับกระเป๋ารถเมล์ และผู้โดยสารอีกประมาณ 2-3 คน กำลังช่วยกันเข็นรถอยู่ด้านหลัง พร้อมกับตะโกนว่า ‘เอ้าคุณ! ตะโกนหาอะไร รถเสียคุณจะขึ้นไปทำไม มาช่วยกันเข็นหน่อยเร็ว!’
Story by นม อุโดส
