เรื่องนี้ส่งเข้ามาจากคุณแพรครับ คุณแพรเล่าว่า.. เป็นเรื่องของแฟนแพรเองค่ะ คือเมื่อ 3 ปีที่แล้ว แฟนแพรโดนทหาร 1 ปี ช่วงที่แฟนใกล้จะได้ปลดประจำการ ก็จะต้องไปฝึกภาคกองพันที่จังหวัดสระบุรีค่ะ ตอนนั้นที่ไปกัน ถ้านับความอาวุโสของรุ่น แฟนแพรจะถือเป็นน้องสุด จึงมักจะต้องโดนทั้งจ่า ทั้งรุ่นพี่ไหว้วานให้ทำโน่นทำนี่ให้อยู่เสมอ คืนแรกที่ไปยังไม่เจออะไรค่ะ เหตุการณ์เป็นปกติดี แต่พอมาถึงคืนที่ 2 นี่ล่ะค่ะ.. ก่อนอื่นขออธิบายลักษณะของสถานที่ก่อน คือเต๊นท์นอนของแฟนเราจะอยู่ทางด้านขวาของเต๊นท์ใหญ่ และจะมีรถถังจอดเรียงกันอยู่หน้าเต๊นท์ใหญ่ ส่วนห้องน้ำจะอยู่ทางด้านซ้ายของเต๊นท์ใหญ่ เวลาจะเดินไปห้องน้ำจะต้องเดินผ่านหน้าเต๊นท์ใหญ่..
คืนนั้นแฟนปวดฉี่ค่ะ เวลาสักประมาณตี 2 ก็ลุกไปเข้าห้องน้ำ ระหว่างทางเดินไปห้องน้ำ มันจะต้องผ่านรถถังค่ะ ขาไปไม่เจออะไร แต่ขากลับ แฟนบอกว่าเห็นผู้หญิงใส่ชุดขาว ผมยาว มองเห็นหน้าไม่ชัดเพราะความมืด กำลังนั่งอยู่บนปากกระบอกปืนรถถัง และกำลังมองมาที่แฟนเราเลยค่ะ คือรู้สึกได้ว่าเขามองอยู่ แต่ไม่เห็นหน้าตา แฟนเราก็พยายามเพ่งมอง ว่าตาฝาดหรือเปล่า? เพราะระยะที่ยืนกับรถถังมันประมาณ 20 เมตรได้ แต่แฟนเรามั่นใจว่าใช่ล่ะ ผีแน่นอน! เพราะคิดๆ ดูแล้ว ภายในรัศมี 10 กิโลเมตรนี้ เขาห้ามคนนอกเข้ามาเด็ดขาด แล้วเวลาตี 2 แบบนี้ จะมีผู้หญิงคนไหนมานั่งบนปากกระบอกปืนรถถังได้.. พอคิดแบบนั้น แฟนเราวิ่งเลยค่ะ ไม่กล้ามองต่อ วิ่งกลับเข้าเต๊นท์ทันทีเลย คือกลัวมาก แต่ก็ไม่ได้เล่าให้ใครฟัง พอมาถึงเต๊นท์ก็สวดมนต์แผ่เมตตาให้ ก็จบไป..
จนมาถึงคืนที่ 3 เวลาประมาณตี 5 เป็นเวรแฟนเราที่ต้องไปเอาข้าวจากหน่วยที่ฝึก กับหน่วยที่แจกจ่ายข้าว ซึ่งอยู่ห่างกันประมาณ 10 กิโล ต้องนั่งรถกระบะไปเอา พอไปถึง แฟนเราก็เดินไปเอาหม้อข้าวใบใหญ่ เพื่อที่จะไปใส่ข้าว แต่หม้อมันยังไม่ได้ล้าง ก็เลยต้องเอาไปล้างก่อน เวลาตอนนั้นมันยังมืดอยู่ จึงต้องใช้ไฟฉายส่อง ซึ่งต้องเอาปากคาบไว้ ส่วนมือก็ล้างหม้อไป นั่งล้างอยู่ที่พื้น แต่ทีนี้ถังที่ใส่น้ำสะอาดมันคือถังน้ำมันขนาดใหญ่ เวลาจะตักน้ำก็ต้องยืนขึ้นแล้วตัก แล้วด้านหน้าที่แฟนเราล้างหม้ออยู่นั้น มันจะมีโต๊ะกินข้าวอยู่ จังหวะที่แฟนเรายืนขึ้นเพื่อตักน้ำ ก็เห็นเลยค่ะ คราวนี้ระยะประชิด ห่างกันแค่ประมาณ 2 เมตรเท่านั้นค่ะ คือเป็นผู้ชายนั่งอยู่ที่โต๊ะกินข้าว แต่ไม่มีหัว! และหัวเขานั้นวางอยู่บนโต๊ะนั่นเอง ตอนนั้นแฟนบอกว่าตัวชาเลย เพราะระยะมันใกล้เกินไป ใจเต้นตุบๆๆๆ ทำอะไรไม่ถูก แถมพอมองไปที่หัว เขาก็ยิ้มแสยะให้ด้วย แฟนเราหลับตาเลยค่ะ เผื่อว่าเขาจะไป แต่พอลืมตามาก็ยังเหมือนเดิม คือยิ้มให้ ไม่ยอมไปค่ะ แฟนบอกจะวิ่งก็ไม่กล้าวิ่ง ขามันแข็งไม่ขยับเลย แฟนจ้องตาอยู่แบบนั้นจนไม่ไหวแล้ว เลยพูดในใจไปว่า ‘โอเคครับพี่ ผมรู้แล้วว่าพี่มีอยู่จริง.. แต่พี่ไม่ต้องมาแกล้งผมแบบนี้ก็ได้ ผมโคตรกลัวเลย พี่ไปเถอะ แล้วผมจะทำบุญไปให้..’ คือตอนที่พูดเนี่ย แฟนไม่ได้หลับตานะคะ พอพูดจบเขาก็หายไปเลย ไม่ใช่หายแบบค่อยๆ จางหายไปนะ คือหายวับไปเลย..
จากนั้นแฟนก็รีบล้างหม้อรีบไปค่ะ แล้วพอช่วงสายๆ แฟนก็ไปเล่าให้จ่าฟัง จ่าก็บอกว่า ‘เจอกันมาทุกรุ่นแหละ แล้วแต่ว่าใครจะเจอมากเจอน้อย แต่แบบเอ็งเนี่ย เค้าเรียกว่าเจอน้อย เจอแบบเบาะๆ เจอแบบเบาๆ’ แล้วจ่าแกก็หัวเราะ แต่แฟนเราเนี่ย หัวเราะไม่ออกเลยค่ะ ไม่อยากคิดเลยว่า ถ้าเจอหนักๆ จะขนาดไหนกัน..
Story by คุณแพร
