เรื่องที่ 1: โดยคุณ aorsuay
มีครั้งหนึ่งเรากำลังจะไปขึ้นเวรบ่าย ประมาณบ่าย 3 โมงกว่าๆ เห็นผู้ชายคนหนึ่งนั่งอยู่ข้างเตียงคนไข้ที่ไม่ค่อยมีคนมาเยี่ยม นั่งหันหน้าเข้าหาเตียงเหมือนที่เราเห็นทั่วไป คือเราเห็นเค้าชัดเลยนะ ไม่ได้เห็นแบบแวบๆ ผู้ชายคนนั้นหน้าตาคล้ายคนไข้มาก ใส่เสื้อโปโลสีฟ้า เราจำได้แม่น.. พอรับเวรเสร็จ เราก็ไปเดินดูคนไข้ตามเตียงต่างๆ จนมาถึงเตียงคนไข้คนที่ว่านี้ แต่ก็ไม่เห็นผู้ชายเสื้อฟ้าคนนั้นแล้ว เราคุยกับคนไข้ว่า ‘ดีจังเลยนะคะ วันนี้มีญาติมาเยี่ยมด้วย..’ คนไข้บอกว่า ‘เอ..ไม่ได้มีใครมาเยี่ยมนะ’ พร้อมกับให้เตียงข้างๆ ช่วยยืนยัน คุยไปคุยมาคนไข้บอกว่า เค้าคนนั้นน่าจะเป็นน้องชายที่เสียไปเมื่อหลายปีก่อน เพราะหน้าตาเหมือนคนไข้ และเสื้อสีฟ้าคือเสื้อที่ใส่ตอนเผาด้วย..
เรื่องที่ 2: โดย สมาชิกพันทิปหมายเลข 952352
เราเคยเจอสมัยเป็นนักเรียนค่ะ ไปขึ้นวอร์ดตอนเช้ากับเพื่อน 6 คน เห็นคนเดินออกมาจากห้องเก็บศพเข้าไปในลิฟท์ แล้วลิฟท์ก็ปิด พวกเราจะขึ้นลิฟท์เลยวิ่งตามไปกดลิฟท์ แล้วลิฟท์ก็เปิดทันที แต่ปรากฏว่าไม่มีใครสักคนอยู่ในลิฟท์เลย..
เรื่องที่ 3: โดยคุณ chimerism
มีคนไข้เด็กรายหนึ่งรับต่อมาจากโรงพยาบาลอื่น มีอาการปอดอักเสบรุนแรงมาก ต้องใช้เครื่องช่วยหายใจ และให้ยาที่ทำให้สลบตลอดเวลา (เพราะถ้าตื่นอาจจะต้านเครื่องแล้วปอดแตกได้) จำได้ว่าเด็กคนนี้อาการหนักมาก มีช่วงหนึ่งที่ทุกคน รวมถึงอาจารย์ระดับศาสตราจารย์ คิดว่าเด็กคงไม่รอดแล้วแน่ๆ แต่สุดท้ายเด็กก็รอด หลังจากอยู่ในช่วงวิกฤตเป็นสัปดาห์ๆ หลังจากที่เด็กฟื้นตัวดี เด็กเล่าให้แม่เค้าฟังว่า ช่วงที่เค้าหลับอยู่ เค้าฝันว่ามีเด็กหัวโล้นๆ หลายคนมาชวนไปเล่นด้วย แต่เด็กก็บอกว่าไม่ไป จะอยู่กับแม่ ถึงตรงนี้แม่เด็กร้องไห้โฮเลย รีบวิ่งมาบอกพยาบาลไอซียู (ตอนนั้นเด็กอาการดีแล้ว ลงไปอยู่วอร์ดธรรมดา) แม่เด็กบอกว่าดีใจมากที่ลูกไม่ไปเล่นกับเด็กหัวโล้นที่มาชวน.. หมอและพยาบาลเด็กฟังแล้วจะเก็ททันทีว่า เด็กหัวโล้นที่ว่า คือเด็กโรคมะเร็งที่ให้เคมีบำบัด ซึ่งเป็นคนไข้กลุ่มใหญ่ของไอซียู และเด็กหลายๆ คนก็เสียชีวิตในนั้น..
