เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ส่งมาจากคุณปิ่น (นามสมมติ) คุณปิ่นเล่าว่า.. เรื่องนี้เกิดขึ้นที่จังหวัดอุดรธานี เมื่อปีที่แล้วนี่เองค่ะ คือพ่อของปิ่นเป็นคนขี้เล่น ชอบแกล้ง เป็นคนอารมณ์ดี แข็งแรง และไม่มีโรคประจำตัวอะไรเลย.. พ่อเป็นคนที่ขับรถเก่งมาก ทุกคนจะให้แกขับไปที่ไกลๆ ขึ้นเหนือ ลงใต้ งานจ้างบ้าง ฟรีบ้าง แล้วแต่ค่ะ.. อยู่มาวันนึง ปิ่นก็ได้รับโทรศัพท์จากแม่ว่า ‘พ่อล้มหมดสติไป ตอนที่กำลังเช็ดรถอยู่ ตอนนี้อยู่ ICU ที่โรงพยาบาล’ ปิ่นตกใจมาก รีบไปโรงพยาบาลทันทีค่ะ และสิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น หมอเดินมาบอกว่า ‘เสียใจด้วยครับ คุณพ่อหัวใจวาย เนื่องจากมีโรคหัวใจ เส้นเลือดในสมองตีบ หมอช่วยไว้ไม่ทัน..’ ช็อคมากค่ะ แม่ปิ่นแทบล้มทั้งยืนเลย ปิ่นก็ร้องไห้ จนจะเป็นลม.. พอญาติๆ ทราบก็มากันหมด
พ่อตายไปโดยไม่ได้สั่งเสียใครเลยสักคน..
ทีนี้หลังจากพ่อตายไป ก็จะมีเรื่องหลอนๆ ที่ได้ยินมาจากคนรอบตัวค่ะ.. วันก่อนที่จะเริ่มจัดพิธีศพให้พ่อวันแรก เพื่อนพ่อ 2 คนมาเล่าให้ฟังว่า ไปกินก๋วยเตี๋ยวร้านประจำที่เคยไปกินกัน เจ้าของร้านก็ทัก ‘อ้าวลุงอีกคนไม่สั่งอะไรเลยหรอ ก้มหน้าก้มตา หวยกินหรอไง?’ แล้วแกก็ขำ เพื่อนพ่อ 2 คนที่นั่งอยู่ก็ตอบไป ‘ก็สั่งไปแล้วไง จะสั่งทำไม 3 ชาม มากัน 2 คน..’ เจ้าของร้านก็ถึงกับหน้าซีด ที่พอมองอีกที ก็ไม่เห็นพ่อแล้ว..
จบงานศพวันแรก ด้วยความเพลีย ปิ่นขอตัวขึ้นไปนอนในห้องปิ่นบนชั้น 2 ของบ้าน ซึ่งบ้านปิ่นชั้นล่างจะเป็นปูน ชั้น 2 เป็นไม้ และพื้นไม้เวลามีคนเดิน จะได้ยินเสียงชัดมากๆ ปิ่นนอนร้องไห้ เสียใจเรื่องพ่ออยู่ เพราะพ่อมาจากไปโดยที่ไม่ได้ลากันเลย และก่อนนั้น ปิ่นก็เพิ่งจะทะเลาะกับพ่อรุนแรง จนปิ่นต้องออกจากบ้านไปอยู่บ้านเพื่อน.. ปิ่นเลยยิ่งเสียใจเป็น 2 เท่าที่ไม่มีโอกาสแม้แต่จะขอโทษ หรือขอคืนดีกับพ่อเลย.. ปิ่นนอนยังไม่ทันหลับ ก็ได้ยินเสียงเดินจากข้างนอกห้อง และเสียงเดินนั้นมาหยุดที่ข้างเตียง และมือมาลูบหัวปิ่น.. ด้วยความที่เหนื่อยล้า ปิ่นคิดว่าแม่คงมา ก็ไม่ได้คิดอะไร พอหันกลับไปปรากฏว่าว่างเปล่า ไม่มีใครเลย แต่กลับมีกลิ่นเหมือนธูปในงานศพ มาแตะจมูกบางๆ แล้วพอมองไปที่ประตูห้อง ก็ยังปิดและล็อคอยู่! ปิ่นขนลุกขึ้นมาทันทีค่ะ รีบวิ่งลงเลย.. ถึงจะรู้ว่าเป็นพ่อ แต่ก็อดกลัวไม่ได้ค่ะ
เพื่อนพ่อที่มางานศพทุกคน พ่อก็จะไปส่งหมด.. โยนก้อนหินเพื่อให้รู้ว่ามาส่งบ้าง กระซิบข้างหูว่า ‘กูมาส่งนะ’ บ้าง เพื่อนพ่อมาเล่าให้ฟัง ก็กลัวกันทุกคนเลยค่ะ..
คนสุดท้ายที่พ่อมาหาคือแม่ปิ่นเอง หลังจากงานวันที่ 3 วันเผา คืนนั้นแม่กึ่งหลับกึ่งตื่น แม่เล่าว่าพ่อมาหอมแก้ม มากอดลา และบอกว่า ‘เวลาของพ่อหมดแล้ว เสียใจมากแต่ทำอะไรไม่ได้ เค้าบังคับให้ตาย พ่อไม่ได้อยากตายเลย.. แต่พ่อจะไม่ไปไหนนะ จะอยู่ในใจแม่นี่แหละ ถ้าแม่นึกถึง พ่อก็จะรับรู้ได้เอง..’ แม่ปิ่นก็ร้องไห้ใหญ่เลย จนปิ่นที่นอนอีกห้องนึงได้ยิน รีบวิ่งมาหา แล้วก็กอดกับแม่ร้องไห้ ปลอบกันไป ปลอบกันมาใหญ่เลยค่ะ..
สุดท้ายนี้อยากฝากไว้กับทุกคนที่ได้อ่านค่ะ จงดูแลความรัก และคนรัก ตอนที่ยังมีชีวิตอยู่ เวลาที่เหลืออยู่ไม่มีใครรู้ว่าเหลือเท่าไหร่ แต่ที่แน่ๆ มันน้อยลงทุกวันๆ จงใช้มันให้คุ้ม.. จะได้ไม่เสียดาย เวลาที่ต้องจากกัน
Story by คุณปิ่น (นามสมมติ)
