เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ส่งเข้ามาจากคุณลูกเกดครับ คุณลูกเกดเล่าว่า.. ย้อนไปสมัยเด็ก เรามียายที่ชอบตัดเย็บเสื้อผ้า ชื่อยายน้อย เป็นยายแท้ๆ ค่ะ ยายแกจะชอบส่งเสื้อผ้าสวยๆ มาให้ใส่ และพอปิดเทอมทีแม่ก็จะพาเราไปหา ไปนอนบ้านยาย.. พอหลายปีผ่านไป สมัยเราเรียน ปวช. วันหนึ่งก็มีโทรศัพท์จากญาติมาบอกว่า ยายน้อยเสียแล้ว ทุกคนได้ยินข่าวก็เสียใจกันมากค่ะ
เย็นวันนั้น แม่กับพี่สาวจะไปงานศพยาย แต่ไม่มีใครอยู่เฝ้าบ้าน แม่เลยให้เราอยู่บ้าน เราก็บอกแม่ไปว่า ‘หนูก็อยากเจอยายนะแม่..’ แต่แม่ก็ไม่ให้เราไปอยู่ดี.. ตกเย็น ฟ้าเริ่มมืด แม่กับพี่เราออกเดินทางกันไปแล้ว เราก็เข้าบ้านมาซักผ้า บ้านเราเป็นทาวเฮ้าส์ มีส่วนซักล้างอยู่ข้างๆ น่ะค่ะ เรานั่งซักผ้าในกะละมัง 2 มือซักไป คอก็เหน็บโทรศัพท์คุยกับแฟนไปด้วย
กำลังหัวเราะคุยกันเพลินๆ ตาเราก็เหลือบไปเห็นเงาดำๆ ยืนขวางหน้าประตูรั้วทางเข้าบ้าน อยู่ห่างจากเราไปไม่ถึง 5 เมตร เห็นแว่บแรกก็ไม่อะไร เรารีบก้มต่ำลง เอื้อมไปวักน้ำล้างมือ แล้วเงยขึ้นอีกครั้ง เพื่อพิสูจน์ว่าเราตาฝาดไปหรือเปล่า.. ทีนี้เต็มๆ เลยค่ะ ชัดเลย ยายน้อยนั่นเอง! ยืนนิ่งขวางหน้าประตูอยู่ เราตกใจมากรีบบอกแฟน ‘เอ่อ ตัวเอง เค้าเจอผี ยายเค้ายืนอยู่หน้าบ้าน!’ ขณะที่คุยไป ตาเราก็ยังจ้องยายไม่กระพริบ เราบรรยายแบบอึ้งๆ ให้แฟนฟังคือ ‘ยายแกหน้าคล้ำๆ อมม่วงๆ ใส่ชุดไทยสีแดงแขนกระบอก ลายข้าวหลามตัด ส่วนขาไม่มี ลอยๆ เลย เป็นเงาๆ น่ากลัวมาก! และเหมือนแกยืนพูดอะไรอยู่คนเดียว สลับกับมองมาทางเรา..’ พอพูดจบ เรารีบก้มต่ำลง แฟนก็บอกให้เข้าบ้านอย่าไปมอง แต่เราก็กลั้นใจ เงยหน้ามองอีกครั้ง แต่กลับไม่เห็นยายแล้ว
เรานี่รีบวิ่ง 4×100 เข้าบ้านทันที วางสายจากแฟน รีบโทรเล่าให้แม่ฟัง แม่ก็ตกใจ อึ้งเงียบไปพักหนึ่ง ก่อนจะพูดว่า ‘โดนแล้วล่ะ คงจะเป็นยายจริงๆ เพราะชุดที่ว่า เป็นชุดเหมือนที่ยายใส่รดน้ำศพอยู่ตอนนี้เลย.. ยายคงจะอยากไปหาเป็นครั้งสุดท้าย เพราะลูกอยากเจอ แต่เจ้าที่บ้านเราคงไม่ให้ยายเข้าบ้าน..’
เรากลัวมาก ต้องให้แฟนมาอยู่เป็นเพื่อนจนแม่กลับมา.. ถึงเราจะอยากเจอยายแค่ไหน แต่มาแบบนี้ก็มีกลัวกันบ้างล่ะค่ะ และหลังจากวันนั้นเราก็ไปช่วยงานศพยายทุกวัน จนถึงวันเผาค่ะ
Story by คุณลูกเกด
