เรื่องนี้ส่งเข้ามาจากคุณกะปู (นามสมมติ) ครับ คุณกะปูเล่าว่า.. เรื่องนี้เป็นความเชื่อแต่โบราณนะคะ โปรดใช้วิจารณญานในการอ่าน เราได้ฟังมาจากพี่สาวอีกทีค่ะ คือเมื่อสัก 30 ปีก่อน ในหมู่บ้านเราจะมีครอบครัวหนึ่ง พ่อแม่เป็นครู มีลูกสาว 3 คน ชื่อแป้ง เปีย และปาง (นามสมมติ) แป้งเป็นลูกสาวคนโต ตอนน้องแป้งอายุประมาณ 12-13 ปี ก็มักจะมีแต่คนทักว่าหน้าเหมือนแม่ ยิ่งโตก็ยิ่งเหมือน ซึ่งพี่เราก็ว่าเหมือนจริงๆ ค่ะ
แต่แล้วก็มีเหตุการณ์ประหลาดหลายครั้ง ที่ทำเอาน้องแป้งเกือบถึงชีวิต คือเหมือนมีบางสิ่งบางอย่างพยายามจะมาเอาชีวิตไป.. พี่สาวเราเล่าว่า มีอยู่ครั้งหนึ่ง น้องแป้งแค่ลงไปเล่นน้ำในคลองตื้นๆ เท่าเอว ก็จมน้ำไปเฉยๆ พอช่วยขึ้นมาได้ ตามขาของน้องแป้งก็มีรอยช้ำเป็นรูปมือเต็มขา เหมือนมีคนจับขายังไงยังงั้น.. จนคนแถวนั้นต่างพูดกันถึงเรื่องความเชื่อที่ว่า ‘ถ้าหน้าเหมือนกัน จะต้องมีคนหนึ่งที่จากไป..’
หลังจากนั้น ก็มีเหตุการณ์ครั้งหนึ่งเกิดขึ้น คือน้องแป้งไปปีนต้นไม้เล่น ซึ่งก็ไม่ได้สูงเท่าไหร่ แล้วเกิดพลัดตกลงมา สลบไม่ได้สติไปถึง 3 วันก็ยังไม่ฟื้น แม่ของน้องแป้งเสียใจมาก กลัวว่าลูกจะเป็นอะไรไป เลยอธิษฐานขอว่า ‘ถ้าจะต้องมีคนจากไป ขอให้เป็นแม่ได้ไหม ขอชีวิตลูกสาวคืน และอย่าให้ได้เจ็บไข้อีกเลย..’ แล้วไม่รู้ว่าด้วยความบังเอิญ หรือแรงอธิษฐานของแม่ ทำให้ตอนเย็นวันนั้น น้องแป้งก็ฟื้นขึ้นมาเป็นปกติ จากนั้นแม่ของน้องแป้งก็ได้แต่สั่งเสียลูกๆ กับสามี ว่าให้รักกัน อย่าทะเลาะกันถ้าแม่ไม่อยู่แล้ว..
แล้วหลังจากนั้นแค่เพียง 3 วัน จู่ๆ แม่ของน้องแป้งก็หมดสติล้มลงไป และเสียชีวิตทันที หมอวินิจฉัยว่าเป็นโรคหัวใจวายเฉียบพลัน.. ซึ่งเหตุการณ์ครั้งนั้น ทำให้คนทั้งหมู่บ้านต่างเชื่อเรื่องของความเชื่อที่เคยพูดถึงกัน.. หลังจากนั้นมา เหมือนว่าดวงวิญญาณของแม่น้องแป้งยังคงห่วงลูกห่วงสามี หลังจากแกเสียไป สามีกับลูกๆ แกก็ย้ายไปเรียนที่อื่นอยู่ที่อื่น นานๆ สามีจะกลับมาบ้านที และเวลากลับมา ก็ต้องมานอนที่บ้านด้วยนะ เพราะถ้าไม่มานอนที่บ้าน คนในหมู่บ้านจะได้ยินเสียงคนร้องไห้สะอึกสะอื้นดังลั่นหมู่บ้านเลย.. จนสามีแกต้องกลับไปนอนที่บ้านถึงจะหยุด.. เวลาผ่านพ้นไป บ้านหลังนั้นตอนนี้ก็ผุพังไปตามเวลา และวิญญานดวงนั้นก็คงไปเกิดใหม่แล้วล่ะค่ะ..
Story by คุณกะปู (นามสมมติ)
