เรื่องนี้ส่งเข้ามาจากคุณนุสราภรณ์ครับ คุณนุสราภรณ์เล่าว่า.. เมื่อประมาณ 6 ปีก่อน เราได้ย้ายมาอยู่แฟลตกับแฟนกับลูกที่ยังเล็ก ซึ่งเป็นแฟลตของทหารอยู่แถวประชาชื่นค่ะ แต่ห้องที่มาอยู่เป็นห้องของเพื่อนเราอีกทีนะคะ เขาไม่ได้อยู่ เลยให้เราเข้ามาอยู่แทน แต่เพื่อนเราก็จะไปๆ มาๆ ทุกวันเสาร์-อาทิตย์ค่ะ ที่นี่จะมีศาลอยู่ตรงทางเข้าแฟลต ซึ่งคนที่นี่ใครเข้า-ออกต้องยกมือไหว้ทุกครั้ง.. พอพวกเราเข้ามาวันแรก แฟนเราก็ชวนให้ไปไหว้ศาลกันก่อน แต่ด้วยความที่เรามีลูกยังเล็ก อายุแค่ขวบครึ่งเท่านั้น แฟนเราเลยบอกให้เราดูลูกรออยู่ในรถนี่แหละ เดี๋ยวเขาจะไปไหว้เอง แฟนเราก็ลงไปไหว้ด้วยมือเปล่านี่ล่ะค่ะ เสร็จแล้วก็พากันขึ้นห้อง
ช่วงที่อยู่ที่นี่ ตอนกลางวันลูกเราก็ปกติดีค่ะ แล้วคืนนั้นช่วงค่ำๆ เราก็นอนอยู่กับลูก อารมณ์เหมือนกึ่งหลับกึ่งตื่น รู้สึกได้ว่าลูกขยับตัวอยู่ข้างๆ แล้วสายตาเราก็มองไปที่ปลายเท้าของตัวเองค่ะ เห็นคนแก่ผู้ชายถือไม้เท้ามานั่งยองๆ อยู่ที่ปลายเท้าเรา! แกดูแก่มากจริงๆ ค่ะ จังหวะนั้นเรารู้สึกว่ามันเหมือนจริงมากๆ ไม่รู้ฝันหรือจริง.. เรารู้สึกตัวอีกทีก็คือ ลูกร้องไห้ลั่นห้องเลยค่ะ เหมือนลูกง่วงมาก แต่เขานอนไม่ได้อะไรประมาณนั้น อาการคือมองไปทั่วห้อง แล้วก็ชี้มือไปทั่วเหมือนเห็นอะไร แถมยังร้องไห้เหมือนกลัวอะไรสักอย่าง เราก็ไม่รู้จะทำยังไงดี ต้องอุ้มลูกเดินทั่วห้องเอามือลูบหลังให้นอน พอลูกเริ่มเงียบ เราจะวางลูกบนที่นอน ปรากฏว่าลูกก็ร้องอีก แล้วก็ชี้มือไปทั่วเหมือนเดิม ทีนี้ลูกก็เหมือนจะชี้มือไปตามรูปโปสเตอร์นักบอลแผ่นใหญ่ๆ ที่แฟนเราติดไว้ทั่วห้อง แฟนเราก็คิดว่าลูกคงจะกลัวรูปคน เลยแกะออกให้หมด.. แต่ปรากฏว่าลูกก็ยังคงชี้มือไปทั่วห้องแล้วก็ร้องไห้ ทั้งๆ ที่ไม่มีอะไรเลยค่ะ เรากับแฟนก็ได้แต่มองหน้ากัน
คืนนั้นทั้งคืนลูกร้องไห้ตลอด เราต้องอุ้มลูกนั่งหลับทั้งคืนค่ะ วางลงบนที่นอนก็จะมีอาการแบบเดิมตลอด.. พอตอนกลางวันลูกถึงจะได้นอน เหมือนลูกจะเพลียมากๆ ค่ะ ..จากนั้น ลูกเราก็ยังเป็นอยู่แบบนี้จนถึงคืนที่ 5 ซึ่งเรากับแฟนไม่ไหวแล้ว เราตัดสินใจจะพาลูกกลับบ้าน สงสารทั้งตัวเอง สงสารทั้งลูก.. พอดีว่าวันนั้นเราได้ไปคุยกับคนในแฟลต ก็เล่าให้เขาฟัง เขาเลยถามว่า ‘ได้ไปจุดธูปบอกพ่อปู่ที่หน้าแฟลตหรือเปล่า? พ่อปู่ศักดิ์สิทธิ์มาก ใครขออะไรก็ได้สมหวัง..’ เราก็บอกไปว่า ไม่ได้จุดธูปบอก แฟนแค่ไหว้เฉยๆ เขาเลยบอกว่า ‘ให้พาลูกไปจุดธูปบอกดู เพราะการไหว้โดยไม่จุดธูป ท่านอาจจะไม่รับรู้ก็ได้..’ ตกเย็นวันนั้น เราเลยไปเล่าให้แฟนฟัง แม่ของแฟนก็บอกว่า ‘ให้ลองจุดธูปบอกดูแล้วกันนะ ถ้าจุดธูปบอกแล้วลูกยังเป็นเหมือนเดิมค่อยพากลับบ้าน..’
เรากับแฟนเราพร้อมกับลูก ลงไปจุดธูป 9 ดอก บอกศาลพ่อปู่ท่านว่า ‘เรามาขอพักอาศัย ขอให้เราอยู่กับลูก ขอให้ลูกเลี้ยงง่ายๆ ไม่งอแง..’ ทีนี้พอปักธูปลงดินเท่านั้นล่ะ ลมพัดมาวูบเลย ทำเอาพวกเรารู้สึกโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก เหมือนท่านรับรู้ได้ยังไงยังงั้นเลยค่ะ.. คืนนั้น ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อค่ะ ลูกหลับยาวยันเช้าเลย กลางวันก็เลี้ยงง่ายมาก เราบอกลูกว่า ‘นอนดูทีวีนะลูก แม่จะซักผ้านะ’ พอเราซักผ้าอยู่ หันไปดูลูกอีกที นอนดูทีวีตามสั่งเลยค่ะ กลายเป็นเด็กเลี้ยงง่ายกินง่าย ไม่งอแงเลย ต่างจาก 4-5 วันที่ผ่านมาลิบลับ.. หลังจากวันนั้นเป็นต้นมา พวกเราก็อยู่ที่นี่แบบมีความสุขดีค่ะ.. ของแบบนี้ไม่เชื่ออย่าลบหลู่นะคะ เพราะเท่าที่เจอมากับตัว เราเชื่อ 100% เลย ว่าทุกที่ที่เราอาศัยอยู่นั้น มีเจ้าที่เจ้าทางจริงๆ ..และพอพวกเราย้ายออกมาจากที่นั่น ก็มีเพื่อนคนอื่นเข้าไปอยู่แทน และเขาก็มาเล่าให้ฟังว่า คืนแรกพวกเขาเจอเงาคนมายืนเต็มหน้าต่างห้องเลยค่ะ ทีนี้ทุกคนเชื่อแล้วว่าที่นี่มีจริงๆ ค่ะ..
Story by คุณนุสราภรณ์
