เรื่องนี้ส่งเข้ามาจากคุณวันใหม่ครับ คุณวันใหม่เล่าว่า.. เรื่องนี้เกิดขึ้นนานมาแล้วค่ะ ประมาณ 7 ปีก่อน สมัยเราเรียนอยู่ชั้น ปวช. ปีที่ 2 ที่จังหวัดนครสวรรค์ ตอนนั้นเราเพิ่งเลิกกับแฟนคนเก่า แล้วไปเจอผู้ชายคนหนึ่ง ชื่อว่า เบส เขาเป็นเพื่อนของเพื่อนเราอีกที เบสไม่ได้หล่อ หรือดีเลิศอะไร แต่เขาเป็นคนตลกเฮฮา และเขาก็เข้ามาจีบเราด้วยค่ะ เราก็ลองคุยๆ ดู คุยกันไปเรื่อยๆ ประมาณ 1 เดือน เราก็คบกันเป็นแฟน เบสเป็นผู้ชายน่ารัก ขี้อ้อน ขี้แกล้ง และรักแม่มาก พอเราคบกันได้ 4 เดือน เขาก็พาเราไปหาแม่ของเขา และเขาก็บอกรักเราต่อหน้าแม่เขาด้วย แต่ทุกครั้งเวลาเขาบอกรักเรา เราก็ไม่เคยบอกรักกลับเลย เราจะเงียบเฉย หรือไม่ก็ทำเป็นคุยเรื่องอื่น แต่เบสก็ไม่เคยว่าอะไร เขาบอกจะรอจนกว่าเราจะอยากบอกเอง
พอถึงช่วงวันลอยกระทง ตอนเช้าเราคุยกันไว้ว่า ให้เขาไปเที่ยวของเขา ส่วนเราไปเที่ยวของเรา แต่เขาบอกว่า ถ้าเราอยู่บ้าน เขาก็จะอยู่บ้านไม่ไปเที่ยวไหน จะนอนคุยโทรศัพท์กันทั้งคืนเลย แต่คือตอนนั้นเราอยากไปเที่ยวกับเพื่อนมากกว่า.. คืนนั้นเราเลยออกไปเที่ยวที่งานลอยกระทงแห่งหนึ่ง วันนั้นทั้งวันเรากับเบสได้คุยกันแค่ตอนเช้า และไม่ได้คุยกันอีกเลยจนถึงตอนเที่ยว เราเที่ยวของเราไปเรื่อยจนประมาณ 4 ทุ่ม ก็มีโทรศัพท์จากทั้งเพื่อนๆ และพี่ๆ ของเบสเข้ามาหลายสาย พอเรารับสาย เพื่อนเขาบอกว่า ‘เบสรถคว่ำนะ เป็นตายเท่ากัน ตอนนี้กำลังไปโรงพยาบาล..’ เรานี่อึ้งไปเลย อยากร้องไห้แต่น้ำตามันไม่ไหลค่ะ เราก็คิดในใจนะว่าต้องไม่เป็นอะไรสิ ไปโรงพยาบาลแล้ว เดี๋ยวหมอก็ช่วย เราเดินอึ้งอยู่ไม่นานนัก แล้วสักพัก เพื่อนเบสก็โทรมาอีกว่า ‘ทำใจดีๆ นะ เบสตายแล้ว ศพกำลังไปที่วัด..’ ตอนนั้นเราทำอะไรไม่ถูกเลย มันมึนๆ งงๆ ไปหมด รู้แต่ว่าอยากจะไปดูให้เห็นกับตา เพราะยังไงก็ยังไม่เชื่อ!
พอเราไปถึงวัดเท่านั้นล่ะ เราทรุดลงกับพื้นทันทีเลยค่ะ เหมือนจะเป็นลมให้ได้ คือตามตัวเบสมีแค่แผลถลอกนิดหน่อย แต่ที่หนักก็คือตรงหน้าผากนี่ยุบเข้าไปเลย น่าจะกระโหลกยุบ เลือดคั่งในสมอง คือไม่น่าเชื่อเลยว่าวันนั้นจะเป็นวันที่เราได้ยินเสียงเบสเป็นครั้งสุดท้าย เราทำอะไรไม่ถูก เราเข้าไปกอด ไปเขย่า ไปบอกรักเขาทั้งน้ำตา แต่บอกอะไรไป ทำอะไรไป เขาก็ไม่ได้ยิน ไม่สามารถรับรู้ได้อีกแล้ว.. จากนั้นเพื่อนๆ ก็มาดึงเราออกไปจากร่างของเบส พอเราตั้งสติได้ เลยไปนั่งคุยกับแม่ กับเพื่อนๆ เบส แม่เบสบอกว่า ‘เบสขอเงินแม่ไปเติมน้ำมัน เพื่อที่จะไปหาเราที่งานลอยกระทง เบสบอกจะไปหาเพื่อน ไปเอาหมวกกันน็อคก่อน แต่ไปยังไม่ทันถึงบ้านเพื่อน อีกไม่กี่ 100 เมตรก็จะถึงแล้ว รถมอเตอร์ไซค์เบสก็ไปชนกับท้ายรถมอเตอร์ไซค์ที่จอดน้ำมันหมดอยู่ข้างทาง และคงขี่เร็วตามนิสัย แถมทางก็มืดมากเลยทำให้มองไม่เห็น..’ พอเราได้ฟัง เราก็ยิ่งเสียใจมากค่ะ
งานศพคืนแรก มีป้าคนหนึ่งแถวบ้านเบส แกเดินผ่านหน้าบ้านเบส เห็นผู้ชายมายืนร้องไห้อยู่หน้าบ้าน ป้าแกไม่ได้สนใจอะไร ก็เดินมางานตามปกติ แล้วก็ไปบอกแม่เบสว่า ‘เมื่อกี้เห็นมีผู้ชายมายืนร้องไห้อยู่หน้าบ้าน มีญาติมาแต่เข้าบ้านไม่ได้หรือเปล่า? ลองไปดูสิ..’ แม่เบสเลยถามลักษณะ และเสื้อผ้า พอป้าแกบอกออกมาเท่านั้นแหละ ตรงเปะกับชุดที่เบสใส่ตอนตายเลย จากนั้นป้าคนนั้นแกก็ไม่กล้าเดินกลับทางเดิมอีกเลย..
ต่อมาก็มีคนเจอเรื่อยๆ ค่ะ บางคนก็เห็นเบสล้างรถอยู่หน้าบ้านบ้าง เพื่อนๆ เองก็รู้สึกว่าเบสยังคงอยู่ด้วยตลอด ส่วนเรา เวลากลับจากเรียน เราจะรู้สึกเหมือนกับว่ามีคนเดินตามไปส่ง บางครั้งก็ชอบได้ยินเสียงท่อมอเตอร์ไซค์ของเบส (รถเบสทำท่อมา) คือไม่รู้ว่าเราหลอนไปเองหรือว่าอะไร แต่คือจิตตกมากค่ะ.. เพื่อนเราที่เป็นเพื่อนกับเบสบอกว่า ได้ยินเสียงรถมอเตอร์ไซค์ขับเข้ามาในซอยบ้าน หมานี่หอนตามมาเป็นทางเลย แล้วเสียงหมาหอนก็มาหยุดที่บ้านของเพื่อนคนนี้ มันบอกมันกลัวมาก เพราะเบสเป็นคนชอบแกล้ง และเบสก็เคยมานอนค้างบ้านมัน มันกลัวว่าเบสจะมานอน มันเลยนอนทับขวางเตียงเลย แล้วบอกว่า ‘บ้านเราที่เต็มแล้ว ไม่มีที่ให้นอนหรอกนะ..’ จากนั้น เสียงหมาก็หอนออกไปตามซอยเลยค่ะ.. ช่วงนั้นบอกตรงๆ ว่าเรากลัวมาก ถึงจะรักแค่ไหนก็ตาม จนเราต้องขอพ่อแม่ไปอยู่หอกับพี่ เพราะคิดว่าเบสคงไม่ตามไปอยู่หอหรอก อีกอย่างเบสก็ไม่รู้จักหอพี่ด้วย แล้วเราก็ไม่เจอ ไม่ได้ยินเสียง หรืออะไรอีกเลย.. เราได้คุยกับเพื่อนของเบส เขาเล่าว่า ‘เบสมันเคยทักว่า ถนนเส้นตรงนั้นน่ะเขาเพิ่งทำใหม่ เดี๋ยวก็มีรถชนกันเชื่อสิ.. แล้วไม่กี่วันต่อมาก็เป็นเบสนั่นเอง..’ เคยมีคนเขาบอกว่าทำถนนใหม่มักจะบนด้วยคนหรือเลือดนี่ล่ะค่ะ ถ้าจำไม่ผิด..
การสูญเสียครั้งนี้เราไม่สามารถทำใจได้จริงๆ สำหรับเรา มันจะอยู่ในความทรงจำกับเราไปจนวันตาย จากวันนั้นจนถึงวันนี้เรายังคิดว่า เป็นเพราะเราที่ทำให้เบสตาย ถ้าเราอยู่บ้านตามที่เบสขอ เบสอาจจะไม่เป็นแบบนี้ก็ได้.. เรื่องของเราอาจจะไม่น่ากลัว แต่ที่เราอยากเล่า เพราะอยากเตือนคนที่ชอบขับรถเร็ว ถ้าหากพลาดไป นอกจากคุณที่เสียชีวิตแล้ว ก็จะมีคนที่ต้องเสียใจไปตลอดชีวิตเช่นกันค่ะ และอีกอย่างหนึ่ง ถ้าหากเรารักใคร ให้บอกเขาไปเลยค่ะ ถ้ามัวแต่ปากแข็งอาจจะสายเกินไป ถ้าจะทำอะไรตอนที่เขาจากไปแล้ว ไม่ว่าจะบอกรัก หรือกอด หอม เขาก็ไม่อาจรับรู้ หรือจะบอกรักเรากลับมาได้หรอกนะ
Story by คุณวันใหม่
