เรื่องนี้ส่งเข้ามาจากคุณเป้งครับ คุณเป้งเล่าว่า.. เมื่อ 2-3 ปีที่แล้ว ผมทำงานอยู่วงมโนราห์วงหนึ่งของภาคใต้ โดยหน้าที่ผมคือประกอบเวทีแสดงครับ เวลามีงานก็แล้วแต่เจ้าภาพจะให้ตั้งเวทีแสดงไว้ที่ไหน ส่วนใหญ่จะเป็นงานวัด ก็คือจัดเวทีในพื้นที่วัดครับ.. ในครั้งที่เกิดเรื่องนั้น วงพวกผมจะต้องไปแสดงกันที่งานวัดแห่งหนึ่งในจังหวัดนครศรีธรรมราช โดยฝ่ายตั้งเวทีจะไปกันล่วงหน้า 1 วัน เพราะถ้าไปวันที่แสดงเกรงว่าจะตั้งไม่ทัน พวกผมออกเดินทางจากจังหวัดพัทลุงกันตอนเย็นๆ ไปถึงวัดดังกล่าวก็ค่ำๆ มืดๆ ก็ได้ไปถามเจ้าอาวาสวัดว่าจะให้ตั้งเวทีตรงไหน? ด้วยความที่ผมกับเพื่อนอีกคนหนึ่งเหนื่อยและล้าจากการเดินทาง จึงชวนกันไปหาที่นอนก่อน โดยที่ไม่ได้บอกกับเพื่อนๆ พี่ๆ คนอื่นไว้ แต่ทุกคนก็เหมือนไม่ได้เอะใจอะไร คงนึกว่าผมกับเพื่อนแวะไปเดินเล่นในงานวัดกัน (ทางวัดมีงานมาแล้วหลายคืน โดยที่คืนถัดไปจึงจะเป็นคิวของวงมโนราห์)
พอยิ่งดึก ชาวบ้านในงานเริ่มทยอยกันกลับเรื่อยๆ จนเริ่มไม่ค่อยเหลือใคร จะมีก็แต่พ่อค้าแม่ค้าในงาน จนถึงเวลาเที่ยงคืน ผมกับเพื่อนก็ยังคงนอนหลับกันอยู่.. เพื่อนๆ พี่ๆ ที่เหลือเริ่มพากันตามหาผมกับเพื่อนที่นอนอยู่ แต่หายังไงก็หาไม่เจอ หาจนเหนื่อย โทรหาก็ไม่มีคนรับสาย ทั้งๆ ที่โทรศัพท์ก็มีติดตัวกันทั้ง 2 คน พี่คนหนึ่งเล่าว่าเขาตะโกนเรียกหาทั่วบริเวณวัดจนหมดเสียง แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับเลย.. ทุกคนเริ่มแปลกใจ จึงตัดสินใจไปหาเจ้าอาวาสวัด เล่าให้ท่านฟังว่าเรื่องเป็นมายังไง สักพักท่านจึงประน้ำมนต์ให้เพื่อนๆ พี่ๆ ผมทุกคน แล้วบอกให้ลองออกไปตามหาดูอีกครั้ง ทุกคนจึงแยกย้ายกันไปตามหา
หาไปได้สักพัก ก็มีเพื่อนคนหนึ่งตะโกนบอกว่า ‘เจอแล้วๆ มันนอนหลับกันอยู่ตรงนี้เอง!’ ทุกคนจึงพากันมาดู และปลุกผมกับเพื่อนให้ตื่น แล้วนายหัวรถ 6 ล้อ ซึ่งเป็นญาติของผมก็ถามด้วยความเป็นห่วงกึ่งโมโหว่า ‘เป้ง ทำไมมึงไม่รับโทรศัพท์ สร้างไว้ทำห่าอะไร ไม่รับสาย?’ ผมกับเพื่อนก็นั่งเงียบ ไม่ได้พูดอะไรเพราะตกใจบวกกับเพิ่งตื่นด้วย.. แล้วมีเพื่อนคนหนึ่งบอกว่า ‘เมื่อกี้ก็มาเดินหาตรงนี้ หลายรอบด้วยนะ เรียกว่าถ้านอนอยู่ตรงนี้ตลอดจริงๆ คือต้องโดนเหยียบแน่นอน แต่..ทำไมตอนนั้นถึงไม่เห็นว่ามีใครอยู่เลย?’ ผมก็บอกว่าพวกผมนอนหลับยาวอยู่ตรงนี้นี่แหละ..
แล้วทุกคนพาผมกับเพื่อนไปหาเจ้าอาวาสวัด เจ้าอาวาสบอกให้นั่งลงแล้วก็เริ่มประน้ำมนต์ไห้ แล้วท่านก็บอกอีกว่า ‘ที่ตรงนั้นที่พวกเองไปนอน แต่เดิมเป็นป่าช้าเก่า สัมพเวสีมีเยอะ ที่หาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอเพราะผีมันบังตา มันนอนทับพวกเองอยู่..’ พวกผมได้ยินนี่ขนลุกขึ้นมาทันทีเลย เคยได้ยินมาบ้าง แต่ไม่คิดว่าจะเจอกับตัวเอง ถือว่าเป็นเรื่องแปลกมากๆ สำหรับพวกผมทั้งหมด.. ตรงที่ที่ผมกับเพื่อนไปนอนจะเป็นกุฏิเก่าๆ เล็กๆ นอนกันตรงหน้าระเบียง โดยหารู้ไม่ว่าที่ตรงนั้นเป็นป่าช้าเก่า มีสิ่งที่เราไม่เห็นอาศัยอยู่มากมาย และอีกอย่างคือพวกผมไม่ได้ไหว้ขอเจ้าที่เจ้าทางอะไรเลย..
Story by คุณเป้ง
