เรื่องนี้ส่งเข้ามาจากคุณน้อยหน่าครับ คุณน้อยหน่าเล่าว่า.. เหตุการณ์ที่จะเล่านี้เกิดขึ้นเมื่อ 3 ปีที่แล้ว เราเป็นคนใต้ อยู่ในตัวเมืองจังหวัดสุราษฎร์ธานี พอเลิกเรียนก็จะทำงานเป็นมาร์คกี้ที่โต๊ะสนุ๊กแห่งหนึ่งในเมือง เราได้เจอผู้คนมากมายทุกวัน แต่จะมีอยู่คนหนึ่งที่เราจะเจอทุกเย็นเลย เป็นผู้ชายมีอายุสักหน่อย ราวๆ 50 กว่า แกจะชอบใส่เสื้อสีดำ ดูเป็นคนมีฐานะ รักสนุกชอบเที่ยว เราขอเรียกแกว่า ‘ลุงเสื้อดำ’ แล้วกันค่ะ ปกติเราก็จะทักทายแกทุกวัน แต่มาช่วงหลังๆ เราก็สังเกตว่าลุงแกหายไป ไม่มาแทงสนุ๊กเลย แต่เราก็ลืมๆ ไปไม่ได้สนใจอะไร
คืนหนึ่ง หลังเลิกงาน เพื่อนๆ ชวนเราไปเที่ยวผับต่อ เราก็ตกลงโอเค ไปกัน 3 คน มีแป้ง ฝน และก็เราค่ะ สนุกกันจนดึกได้เวลากลับ แต่พวกเราเมามากจนต้องโทรบอกให้แฟนมารับไปส่งที่ห้อง แต่พอไปถึงห้องก็ดันเข้าห้องไม่ได้เพราะลืมกุญแจห้องไว้ที่ผับ แฟนก็กลับไปแล้ว เลยตัดสินไปเปิดโรงแรมม่านรูดที่อยู่ใกล้ๆ นอนกันทั้ง 3 คน ไปถึงก็มีคนมาเปิดห้องให้ ได้ห้องสุดท้ายเลย ติดกับป่ารกๆ หน่อย แวบแรกที่เข้าห้องไปคือมันเก่าๆ มืดๆ สลัวๆ ดูวังเวงยังไงก็ไม่รู้ แต่ด้วยความที่สติไม่ค่อยจะมี คือมันเมาแบบจะหลับให้ได้ ก็ล้มตัวนอนบนเตียงใหญ่กลางห้องกันทุกคน พอหัวถึงหมอนก็หลับกันหมด
เรามารู้สึกตัวอีกทีตอนเกือบจะตี 5 เพราะปวดฉี่ ก็ลุกไปเข้าห้องน้ำ พอเสร็จตอนจะเดินออกจากห้องน้ำ เรามีความรู้สึกเหมือนมีคนยืนอยู่ตรงมุมอ่างอาบน้ำเลยหันไปดู แต่ก็ไม่มีอะไร.. พอหันหลังกลับจะออกจากห้องน้ำ ความรู้สึกมันระแวง วูบๆ เย็นๆ ยังไงบอกไม่ถูก เลยเหลือบตาดูด้วยหางตาอีกที ปรากฏว่ามีคนยืนอยู่จริงๆ อื้อหือ! ตอนนั้นนี่ขนลุกซู่เลย แต่ไม่กล้าหันไปมองต้องทำเป็นเฉย แล้วกึ่งเดินกึ่งวิ่งออกไป กระโดดขึ้นเตียงกระแทกเพื่อนอย่างแรง แต่เพื่อนก็ไม่ตื่น เรานี่งงมากๆ ต้องรีบเอาผ้าห่มคลุมหัวอย่างไว คิดในใจว่า ‘กูโดนแล้วแน่ๆ จะคนหรือจะผี ถ้ามาอยู่ในห้องตอนนี้ก็น่ากลัวทั้งนั้น!’ แล้วอยู่ๆ สักพักไฟก็ดับค่ะ แอร์ดับ ไฟในห้องน้ำที่เปิดไว้ก็ดับ ห้องก็ทึบ มีหน้าต่างแต่เปิดไม่ได้เลย มีเพียงแสงจากข้างนอกที่ส่องผ่านหน้าต่างเข้ามาได้เล็กน้อย เหงื่อเรานี่ท่วมตัว จนต้องเปิดผ้าห่มออก แล้วสิ่งแรกที่เห็นเลยคือมีคนยืนอยู่ปลายเตียง! เห็นเป็นเงาดำเพราะเขายืนอยู่ตรงกับหน้าต่างพอดี พอตาเราเริ่มปรับสภาพในความมืดได้ มันก็เริ่มมองเห็นชัดขึ้นๆ ว่าเขาเป็นผู้ชายใส่เสื้อสีดำ กำลังยื่นมือมาพร้อมแบงค์ 100 แล้วพูดว่า ‘นี่ทิปนะ..’ คำพูดนี้ยังก้องอยู่ในหู จนจำได้ขึ้นใจเลย เราขยี้ตาขยี้หู แล้วนึกได้ว่ามันคือน้ำเสียงของลุงเสื้อดำคนนั้น เราจำได้ดี!
เราพยายามเอามือกะชากเพื่อนๆ ให้ตื่นก็ไม่มีใครตื่น เลยยกมือขึ้นพนมจะสวดมนต์ แต่ลุงเสื้อดำคนนั้นแกกลับทำตาโต เหมือนตาจะทะลักออกจากเบ้า ลิ้นก็ค่อยๆ จุกปาก และมีเลือดไหลออกมา ตอนนั้นสติเรานี่หลุดเลย ร้อง ‘กรี๊ด’ สิคะ ร้องดังมากๆ จนเพื่อนตื่นขึ้นมาพยายามเขย่าตัวเรา แต่ตอนนั้นมันเหมือนหูอื้อ ในหูมันดังเหมือนเสียงนกหวีดยาวๆ จนเพื่อนเราต้องลากเราออกมานอกห้อง ตะวันขึ้นพอดี เพื่อนก็โทรให้แฟนมารับที่โรงแรมม่านรูดนั้น ตอนที่รอแฟนมา เรานี่ร้องไห้สะอึกสะอื้นไม่หยุดเลย จนยามที่นั่นเขาเดินออกมาถามว่าเกิดอะไรขึ้น? เราเลยถามว่า ‘ห้องนั้นมีผีหรือเปล่า?’ พร้อมกับชี้ไปที่ห้องนั้น เลยได้ความว่า ลุงเสื้อดำคนที่เราเจอทุกวันที่โต๊ะสนุ๊ก แกถูกแทงตายในห้องน้ำที่ม่านรูดห้องนั้นเมื่อเดือนที่แล้วนี่เอง เป็นคดีจ้างฆ่า.. เรานี่หัวใจแทบหยุดเต้นเลย พอรู้ว่าสิ่งที่เห็นมันเป็นเรื่องจริง เล่นเอาหลาบไปอีกนานเลยค่ะ..
Story by คุณน้อยหน่า
