เรื่องนี้ส่งเข้ามาจากคุณต่อครับ คุณต่อเล่าว่า.. เหตุการณ์นี้ผ่านมาได้ประมาณ 2 ปีกว่าแล้วครับ คือแม่ผมเปิดร้านขายอาหารตอนกลางคืน ข้างๆ ร้านแม่ผมจะเป็นอู่ซ่อมรถ เฮียเจ้าของอู่แกเป็นคนอัธยาศัยดี ชอบมาคุยเล่นด้วย แต่แกชื่อไรไม่รู้นะครับ เพราะผมกับแม่จะเรียกแกว่า เฮีย ตลอด อู่เฮียแกจะเลี้ยงหมาไว้อยู่ 2 ตัวด้วย เข้าเรื่องเลยแล้วกันนะครับ
มีอยู่คืนหนึ่ง หลังจากที่ผมกับแม่เก็บร้านเสร็จ ผมก็ลงมานั่งเล่นตรงม้าหินอ่อนด้านล่าง สักพัก หมาของเฮียก็เห่าหอนขึ้นมาเสียงดังหนวกหูมาก ตอนแรกผมก็ว่าจะไม่อะไร นั่งเล่นโทรศัพท์ต่อ จนแม่ผมมาบอกให้ผมออกไปดูหน่อย แม่กลัวจะเป็นโจรมาขึ้นบ้าน เพราะปกติหมาเฮียแกจะไม่เห่าดัง และนานขนาดนี้ ผมก็เดินไปดูครับ.. ปรากฏว่ามันไม่ใช่โจรอะไรหรอก ก็เฮียแกนั่นแหละ มายืนอยู่หน้าบ้าน ผมเลยถามว่า ‘อ้าวเฮีย ทำไมไม่เข้าไปข้างในล่ะครับ?’ เฮียแกก็ส่ายหัวบอกว่า ‘เฮียเข้าไม่ได้..’ ผมเลยถามกลับไปว่า ‘ลืมเอากุญแจมาด้วยเหรอครับ?’ แกก็ไม่ตอบอะไร แต่กลับส่ายหัวแทน.. ผมก็งง? เลยถามซ้ำไปอีกว่า ‘อ้าว แล้วทำไมไม่เข้าไปล่ะครับ?’ แกก็ได้แต่บอกว่า ‘เข้าไม่ได้ๆ’ ผมก็เลยชวนเฮียแกมานั่งที่ร้านแม่ผมก่อน เพราะตรงนั้นยุงเยอะ แต่แกก็ไม่มา แถมหมาก็เห่าไม่หยุดเสียที ผมก็เลยไม่เซ้าซี้ละ ผมเดินกลับมาที่ร้านแม่ก็ถามว่า ‘ทำไมไปนานจัง หมาก็ไม่เห็นจะหยุดเห่าเลย?’ ผมก็ขี้เกียจอธิบาย เลยบอกไปว่าไม่มีอะไร ซึ่งแม่ผมก็ไม่ได้ถามอะไรต่อ..
ผ่านไปสักพัก ลุงทวน คนรู้จักซึ่งเป็นตำรวจ ปกติลุงแกจะมากินข้าวร้านแม่ผมทุกวัน แต่วันนี้แกมาช้ากว่าทุกที ผมเลยถามไปว่า ‘ลุง ทำไมวันนี้มาช้าล่ะ?’ ลุงแกตอบกลับมาว่า ‘พอดีมีคนแจ้งอุบัติเหตุตรงนครชัยศรี ตายหนึ่งคน หน้าโครตคุ้นเลย แต่ลุงนึกไม่ออกว่าใคร ต่อกับแม่น่าจะคุ้นเหมือนกันนะ..’ และด้วยความอยากรู้อยากเห็น ผมก็ไม่รอช้า รีบขับรถไปดูที่จุดเกิดเหตุซึ่งอยู่ไม่ไกล ผมเห็นรถเก๋งคันหนึ่งสภาพพังยับเยิน แต่ผมว่ารถมันคุ้นๆ ผมลงจากรถเพื่อจะไปดูว่าใคร เพราะเห็นลุงทวนบอกว่าหน้าคุ้น พอผมเดินไปถึงประตูรถฝั่งคนขับ ภาพที่เห็นทำเอาผมเข่าอ่อนไปเลยครับ เพราะร่างที่นอนจมกองเลือดอยู่คือเฮียอู่ซ่อมรถ! ตอนแรกผมก็ยังคิดว่าไม่น่าจะใช่ เพราะเลือดเต็มหน้าจนมองไม่ชัด แต่พอผมมองนาฬิกาที่ข้อมือ ผมก็มั่นใจเลยว่านี่คือเฮียครับ
ตอนนั้นผมทั้งงงทั้งสับสนมาก เพราะเมื่อสักครู่ผมเพิ่งจะคุยอยู่กับเฮียแกที่หน้าอู่เอง ผมเลยไปถามพี่หน่วยกู้ภัยว่า ‘พี่ครับ..เขาตายไปนานหรือยัง?’ พี่กู้ภัยก็ตอบกลับมาว่า ‘ไม่แน่ใจนะ แต่มีคนโทรมาแจ้งประมาณชั่วโมงครึ่งได้แล้ว..’ ผมก็เถียงพี่เขาไปว่า ‘เป็นไปได้ยังไง ก็ผมเพิ่งจะคุยกับเขาที่หน้าอู่ไม่ถึงชั่วโมงนี่เองนะ..’ พี่กู้ภัยแกก็ยิ้มๆ แล้วบอกกับผมว่า ‘สงสัยน้องคงโดนดีเข้าให้แล้วล่ะ..’ ผมขนลุกวาบเลยครับ ผมรีบขับรถกลับมาที่ร้านแล้วบอกแม่ว่า ‘แม่ เฮียเขาตายแล้ว!’ ทุกคนต่างก็ตกใจมาก ลุงทวนก็บอก ‘เออ! เฮียอู้ซ่อมรถนี่เอง ก็นึกอยู่ตั้งนานว่าใคร..’
พอวันรุ่งขึ้น แม่ผมก็ไปถามลูกน้องเฮียแกว่า ศพเฮียตั้งที่วัดไหนอะไรยังไง พอรู้แล้ว ช่วงเย็นๆ แม่ผมก็ชวนผมไปงานศพเฮีย ผมบอกแม่ไปว่า ‘ไว้ต่อค่อยไปวันเผาแล้วกันนะ ต่อกลัว..’ แม่ผมก็โอเค คือตอนนั้นผมทั้งเสียใจ และก็กลัวเฮียแกมากๆ เลยล่ะครับ.. พอถึงวันเผา ผมก็ไปจุดธูปไหว้ศพเฮีย และพูดกับแกว่า ‘เฮียครับ มันเร็วมากเลยนะ ผมเสียใจจริงๆ ผมรักเฮียนะ แต่เฮียไม่ต้องมาหาผมนะครับ ผมกลัว..’ พอพูดจบผมก็ปักธูปลง แล้วผมก็รู้สึกเหมือนมีมือมาลูบที่หัวผมเบาๆ พอผมหันไปก็ไม่เห็นใคร จากนั้นก็มีลมเย็นๆ พัดมาวูบ วูบนั้นทำเอาผมขนลุกซู่เลยครับ.. พอหลังจากงานเผาเฮีย ผมก็ไม่ได้เจออะไรอีกเลย ผมว่าเฮียแกคงรับรู้ได้ว่าผมกลัว เฮียเลยไม่มาหาผมอีกเลย..
Story by คุณต่อ
