เรื่องนี้ส่งมาจากคุณเอม (นามสมมติ) ครับ คุณเอมเล่าว่า.. เรื่องนี้เกิดขึ้นมาหลายปีแล้วค่ะ จนเราทำใจได้แล้ว ถึงตัดสินใจมาเล่าให้ฟัง คือตอนนั้นเราคบกับผู้ชายคนหนึ่งชื่อ ต้น (นามสมมติ) เราคบกันได้ราว 3 ปี จนใกล้จะแต่งงานกันอยู่แล้ว เย็นวันหนึ่ง ต้นบอกว่าวันนี้คงไม่ได้กลับบ้านนะ มีงานด่วนต้องแก้ที่ออฟฟิศ (ต้นทำงานฝ่ายไอทีซัพพอร์ท ของบริษัทเอกชนแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ) เราก็ไม่ได้ติดใจอะไร เพราะเข้าใจในงานของต้นซึ่งมักจะมีปัญหาต้องสแตนบายรอแก้ไขอยู่เสมอ
คืนนั้นด้วยความง่วง เราก็เข้านอนตามปกติ แต่ที่ไม่ปกติคือเรากระสับกระส่าย ใจมันหวิวๆ เสียดๆ ยังไงบอกไม่ถูก เวลาผ่านไปจนดึก อยู่ๆ เราก็รู้สึกได้ถึงเตียงที่ยวบลง.. ในความมืด เราพยายามผงกหัวขึ้นมามอง สิ่งที่เห็นคือ ต้นกำลังนั่งคุกเข่าอยู่ที่ปลายเตียง ก้มหน้าลงพร้อมกับร้องไห้สะอึกสะอื้น พูดในลำคอ จับใจความได้ว่า ‘ต้นขอโทษ..’ และนั่นคือภาพสุดท้ายที่เราเห็นก่อนที่เราจะหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้..
ช่วงเช้าเราตื่นขึ้นมาหยิบโทรศัพท์ดู ปรากฏว่ามีสายที่ไม่ได้รับเป็นเบอร์ของต้นอยู่หลายสาย (เราปิดเสียงไว้ตอนนอน) แต่พอเราโทรกลับไป ปรากฏว่าเป็นเสียงคนอื่นรับสาย เขาบอกว่า ‘เจ้าของเครื่องเสียชีวิตแล้ว จากอุบัติเหตุรถชนช่วงหัวค่ำเมื่อวานที่พัทยา รบกวนให้ญาติมายืนยันศพ และรับของใช้ของผู้เสียชีวิตด้วย..’ ความรู้สึกตอนที่เราได้ฟังนี่คือเกือบวูบเลยค่ะ ช็อคมาก ทำอะไรไม่ถูก และในความช็อคนั้นก็มีความสงสัยผสมด้วย ว่าทำไมต้นถึงไปรถชนที่พัทยาได้? แล้วที่เราเห็นต้นเมื่อคืนล่ะ นั่นคือความฝัน หรือความจริง?
เรารีบออกจากบ้านทันที เพื่อไปดูศพ และรับของของต้นจากเจ้าหน้าที่ สภาพศพนี่คือดูไม่ได้เลยจริงๆ ค่ะ เราเห็นแล้วมันจุก มันพูดไม่ออก น้ำตานี่ไหลออกมาทันที เพราะนั่นคือการสูญเสียครั้งใหญ่ในชีวิตของเราเลย.. พอเจ้าหน้าที่เอาถุงพลาสติกซิปล็อคที่ใส่ของใช้ของต้นมาให้ ในนั้นมีกระเป๋าสตางค์ เศษเหรียญ กุญแจ และโทรศัพท์มือถือ เราก็ลองหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู ปรากฏว่ามีข้อความไลน์ขึ้นเตือนค้างอยู่ พอเราไล่เปิดอ่านเท่านั้นล่ะ เราแทบทรุดลงกับพื้นเลยค่ะ เพราะเป็นไลน์ของผู้หญิงคนหนึ่งชื่อ แวว (นามสมมติ) ใจความประมาณว่า ต้นนัดเจอกับแวว ซึ่งแววเป็นสาวหน้าตาดี ทำงานอยู่ที่พัทยา และต้นกำลังไปหา มีส่งรูป ส่งข้อความหวานๆ ให้กันเรื่อยมา สรุปง่ายๆ คือที่ผ่านมาต้นแอบมีผู้หญิงคนอื่นนั่นเองค่ะ.. เราหันไปที่ศพต้นอีกครั้ง อารมณ์ตอนนั้นคือทั้งเสียใจ ทั้งเจ็บใจ เราไม่รู้จะเขียนระบายออกมายังไงเลย อีกอย่าง เราไม่สามารถจะโกรธ จะเกลียด หรือด่าต้นได้อีกแล้ว เพราะต้นตายจากเราไปแล้ว..
หลังจากเหตุการณ์นั้น เราบวชเลยค่ะ เรียกว่าเป็นโรคซึมเศร้าต้องรักษาอยู่ร่วมปี ..พอเวลาผ่านไป เราก็ย้อนกลับมาคิดถึงเหตุการณ์คืนนั้นในอีกมุมหนึ่ง คือต้นที่ตายไปแล้วคงจะต้องกระวนกระวาย ที่รู้ว่ายังไงก็ตามเราก็ต้องรู้เรื่องนี้อยู่ดี ซึ่งเราเชื่อว่าถ้าต้นรู้สึกผิดกับเราจริงๆ ต้นก็คงจะอึดอัดทรมานมากเช่นกัน ที่มาตายไปแบบนี้ ไม่สามารถแก้ไข หรือแม้แต่จะบอกความรู้สึกเสียใจให้เราได้รับรู้อีกต่อไปแล้ว ยังไงก็แล้วแต่ เราขออโหสิกรรมให้กับต้น เพราะอย่างน้อยเราก็เคยมีเรื่องราวดีๆ ร่วมกัน..
Story by คุณเอม (นามสมมติ)
