เรื่องนี้เป็นอีกเรื่องที่ส่งมาจากคุณเลิฟครับ คุณเลิฟเล่าว่า.. เมื่อไม่นานมานี้ ผมสังเกตเห็นว่าสร้อยคอของหลานผมเริ่มสั้นและคับแล้ว เลยจะหาเส้นใหม่ให้ พอดีช่วงนั้นที่วัดแถวบ้านมีงาน จะมีพ่อค้าแม่ขายจากต่างอำเภอเอาของมาขาย ส่วนมากก็จะเป็นพวกพระเครื่อง อุปกรณ์เกี่ยวกับพระ และของแปลกๆ พวกของป่า ต้นไม้แปลกๆ หรือของอะไรที่ไม่ค่อยเคยเห็นมากมาย ผมเลยชวนหลานไปเดินเล่น เผื่อหาสร้อยคอใหม่ให้หลานด้วย หลานตัวเล็ก 5 ขวบครับ
ก็เดินเล่นในงานไปเรื่อยๆ จนมาเจอร้านหนึ่ง เค้าขายพวกสร้อยคอ มีวางอยู่ไม่กี่เส้นบนแผง เป็นพวกสร้อยเงิน ผมสะดุดตากับสร้อยเส้นหนึ่ง สวยมาก เส้นเล็กๆ กำลังดี เลยหยิบมาทาบคอหลานดู ปรากฏว่าใส่ได้พอดี เลยตกลงซื้อ ถามคนขายซึ่งเป็นยายแก่ๆ แต่งตัวคล้ายชาวเขา ดูแกจะชอบเด็กๆ พอเห็นหลานผมก็เข้ามากอดมาจับหลานผมใหญ่ แล้วยายแกก็หยิบสร้อยเส้นนั้นมาสวมคอให้หลานผม แล้วแกก็บอกว่า ‘ยายให้..’ ผมบอก ‘ไม่เอาๆ ยาย ของซื้อของขาย’ ยายแกก็ยืนยันคำเดิมว่าจะให้ แกบอกแกชอบเด็กรักเด็ก ผมเลยตัดสินใจควักเงิน 500 บาท ยัดใส่มือยาย แล้วพาหลานเดินออกมา จำได้ว่าสร้อยเส้นเก่าเป็นเงินก็ราคาประมาณนี้ ผมคงไม่ได้เอาเปรียบยายนะ.. แล้วผมกับหลานก็กลับบ้านไป
หลังจากวันนั้นวันเดียว หลานผมก็ป่วย มีไข้ขึ้นสูง นอนละเมอร้องไห้ตลอด ผมก็พาส่งโรงพยาบาลเพราะกลัวจะเป็นไข้เลือดออก แต่พอหมอเช็คผลเลือดก็บอกปกติไม่ติดเชื้ออะไร สงสัยอาจเป็นไข้ธรรมดาเพราะอากาศเปลี่ยน ก็ให้นอนโรงพยาบาล 2 วัน อาการก็ดีขึ้นไข้ลดเป็นปกติ หมออนุญาตให้กลับบ้านได้ ก็เลยกลับมาอยู่บ้าน ยังไม่ให้ไปโรงเรียน รอดูอาการอีกสักระยะ.. แต่พอมาอยู่บ้าน หลานก็เอาแต่งอแง ร้องไห้ตลอด ข้าวก็ไม่กิน (ปกติหลานจะกินเก่งมาก อ้วนน่ารัก) แต่นี่ไม่ยอมกินอะไรเลย กินแต่น้ำกับนม ผมถามเจ็บคอไหม? เป็นอะไร? เค้าก็บอกไม่เจ็บ แต่ไม่อยากกิน ซื้อพิซซ่าของโปรดมาให้เค้า ขนมต่างๆ ที่ชอบ ก็ไม่กิน จนเริ่มผอมลง พ่อแม่หลานก็สงสัย ผมเลยพาไปหาหมอเพื่อเช็คอีกทีให้ละเอียด พอไปโรงพยาบาล หมอเช็คทุกอย่างอย่างละเอียดเลยทีนี้ แต่ก็ไม่มีอะไรผิดปกติ ไข้ไม่มี เลือดปกติ หมอบอก สงสัยเพิ่งหายไข้เลยเบื่ออาหาร ก็ให้วิตามินมากิน..
เวลาผ่านไป แต่หลานผมก็ไม่มีวี่แววว่าจะดีขึ้นเลย ยังไม่ยอมกินข้าว บ่นว่าปวดตัว ปวดในท้อง ร้องไห้งอแงทั้งวัน น่าสงสารมากๆ ตอนนอนก็ร้องไห้สะอึกสะอื้นๆ แล้วก็ผวาตลอด บางคืนแม่ของหลานก็เล่าว่า ‘สะดุ้งตื่นมานั่งร้องไห้ตัวสั่น ต้องเอาผ้าห่มคลุมทั้งตัวเลย..’ ผมเลยถามหลาน พยายามปะเหลาะให้เค้าบอกว่า ‘เป็นอะไรบอกลุงซิ เดี๋ยวลุงจัดการให้ ใครแกล้งหนู ลุงจะไปตีมันเลย’ หลานเริ่มเล่าว่า เค้าฝัน..ฝันเห็นยายที่งานวัด ชอบมาแกล้ง มาหลอก แลบลิ้นปลิ้นตา น่ากลัวมากๆ มาแทบทุกคืน พอผมได้ยินแบบนั้น ผมเริ่มนึกสังหรณ์ในใจ เลยถอดสร้อยเงินเส้นนั้นที่ซื้อมาจากยายออกจากคอหลานเก็บใส่ลิ้นชักไว้ แล้วใส่เส้นเก่าให้แทน แล้วหลานก็กลับบ้านไปกับแม่เค้า
ไม่ถึงชั่วโมงต่อมา แม่หลานโทรมาบอกว่าหลานอาการดีขึ้นเฉยเลย ตอนนี้นั่งกินขนม ดูทีวีแล้ว ผมเลยขอคุยโทรศัพท์กับหลาน ถามว่าเป็นยังไงบ้าง? หลานบอก ‘หายแล้ว ไม่ปวดในท้องแล้ว รู้สึกสบายตัวขึ้นไม่เหมือนตอนใส่สร้อยเส้นนั้นเลย..’ น้ำเสียงหลานดูแจ่มใสขึ้นผิดตาเลยครับ แปลกมากๆ ตอนเช้าหลานก็แต่งตัวไปโรงเรียนได้ วิ่งมาเล่นกับผมปกติเลย ผมเลยถามแม่ของหลานว่า เมื่อคืนหลานยังนอนผวาอีกไหม? แม่หลานบอกนอนหลับสบายถึงเช้าเลย.. เออ มันก็แปลกดี ว่านี่มันเกิดอะไรขึ้น? หรือจะเป็นเรื่องบังเอิญก็ไม่ทราบได้ แต่ผมเชื่อว่าหลานผมไม่โกหก เด็ก 5 ขวบเอง.. จนไม่กี่วันนี้ผมได้มีโอกาสเปิดลิ้นชักที่เก็บสร้อยเงินเส้นนั้น ผมถึงกับผงะเลยครับ เพราะว่าสร้อยมันกลายเป็นผงฝุ่นขี้เถ้าสีดำทั้งเส้นเลย ขนลุกมาก ไม่รู้ว่าไอ้แบบนี้มันคืออะไร แล้วยายคนนั้นแกเป็นใครกันแน่..
Story by คุณเลิฟ
