เรื่องนี้ส่งมาจากคุณติ๊ก เมตุนครับ คุณติ๊กเล่าว่า.. สมัยเรียน เพื่อนผมขี่มอเตอร์ไซค์ล้มตอนกลางคืน ผมก็พาเค้าไปโรงพยาบาลแถวๆ นครปฐม ที่ที่มีเสียงร่ำลือว่าผีดุนักหนา ปัจจุบันนี้กลายเป็นโรงพยาบาลร้างไปแล้ว พวกรายการผีต่างๆ ชอบไปเดินสายกัน.. มาเข้าเรื่องต่อ พอส่งเพื่อนเข้าไปทำแผลเย็บแผลเสร็จ หมอก็บอกให้นอนแอดมิทดูอาการทางสมองก่อน พยาบาลก็เข็นเพื่อนไปห้องผู้ป่วยรวม ผมก็บอกเพื่อน ‘กูกลับหอไปอาบน้ำก่อนนะ เช้าจะมาเยี่ยม แล้วจะเก็บเสื้อผ้ามานอนเป็นเพื่อน’
วันต่อมาผมก็ไปนอนเฝ้าเพื่อน ก็คุยกันปกติร่าเริงดี อาการมันไม่น่าห่วง ก็เลยบอก ‘มึงนอนคนเดียวได้ใช่ป่ะ งั้นกูกลับนะ..’ มันรีบจับมือผมบอก ‘เฮ้ย! นอนเป็นเพื่อนกูหน่อยดิ นะๆ พรุ่งนี้หมอคงให้ออกแล้ว’ ผมก็ตกลง นอนก็นอน.. แล้วทีนี้ตอนกลางคืน ผมก็จะนอน เอาที่นอนปิคนิคมาด้วย กะจะปูนอนกะพื้นข้างๆ เตียงเพื่อน เพื่อนมันรีบบอก ‘มึงๆ เดี๋ยวดึกๆ พอพยาบาลไม่เข้าตรวจแล้ว มึงขึ้นมานอนกะกูบนเตียงนี่’ ผมก็บอก ‘ไม่เอา จะให้นอนเบียดกันทำไมวะ? กูเอาที่นอนมา เดี๋ยวนอนพื้น!’ เพื่อนมันก็บอก ‘เอาน่า นอนกะกูนะๆๆ ผมก็ปฏิเสธไปอีก ‘ไม่เอา กูจะปูที่นอนแล้ว ง่วง’ มันรีบดึงมือผมบอก ‘งั้นมึงนั่งหลับข้างๆ เตียงกูนะเพื่อน นะๆ’ ผมชักสงสัย มันเป็นห่าอะไรของมัน เลยถามไปตรงๆ ‘มึงเล่ามา มีอะไร?’ มันก็พูดไม่ค่อยเต็มเสียง บอกประมาณว่า เมื่อคืนมันนอนไม่หลับเลย เหมือนมีหนู หรือแมลงอะไรไม่รู้ใต้เตียง เสียงดังตลอดทั้งคืนเลย บางทีก็ชนขาเตียงจนสั่น นอนไม่หลับ.. ผมก้มลงไปมองใต้เตียงก็ไม่เห็นมีอะไร เลยบอก ‘คิดมาก รถล้มสมองกระทบกระเทือนแล้วมึงอ่ะ!’ แต่ด้วยความรำคาญ ผมก็เลยนั่งข้างเตียงมัน แล้วเอาหน้าฟุบลงที่นอน หลับไปด้วยความง่วง..
รู้สึกตัวอีกที ผมปวดหลังไปหมด สงสัยจะก้มนอนนานไปหน่อย ไม่เอาละ ปูที่นอนนอนพื้นดีกว่า ว่าแล้วก็จัดแจงปูที่นอน ก่อนล้มตัวนอน ก็มองไปที่เพื่อนเห็นมันหลับสบายกรนเบาๆ ผมล้มตัวลงนอน กำลังจะหลับ ก็ได้ยินเสียง ‘แกร๊กๆๆ’ ใต้เตียง เหมือนหนูหรือตัวอะไรกำลังเอาฟันแทะๆ บางอย่างอยู่ ดังแกร๊กๆๆ จนน่ารำคาญ เหมือนที่เพื่อนบอกจริงๆด้วย ผมเลยลืมตา หันไปมองใต้เตียงว่ามันหนูหรือตัวอะไรมาแทะอยู่ได้ พอหันไปก็เจอต้นตอของเสียงจริงๆ แต่มันไม่ใช่หนู.. เท่านั้นล่ะ ผมรีบถีบตัวลุกขึ้นมา แล้วปลุกเพื่อนปรากฏ เพื่อนมันตื่นลืมตาอยู่แล้ว มันบอกผมก่อนเลย ‘มึงเห็นหนูใช่เปล่า? กูได้ยินเสียงมันแทะอะไรอีกแล้ว..’ ผมบอก ‘เออ..แต่มันไม่ใช่หนูว่ะ มึงลุกไหวเปล่า?’ มันบอกไหว ผมเลยรีบคว้าเสาน้ำเกลือ แล้วจูงมันออกมาจากเตียงไปนั่งหน้าห้องพยาบาล พยาบาลก็ว่าอีก บอกให้กลับไปนอนที่เตียง ผมบอกไม่ไปอ่ะ ผมจะนั่งตรงนี้จนเช้า พยาบาลก็ไล่ให้กลับไปที่เตียงอีก จนต้องยอมกลับไป เพื่อนก็ถาม มึงเป็นอะไรวะ? ผมบอก เดี๋ยวค่อยบอก.. คืนนั้น ผมไม่ได้หลับเลย ให้เพื่อนนอนที่เตียง ส่วนผมนั่งกับมันบนเตียง งอขาไม่กล้าเอาขาลงเลย นั่งสัปหงกอยู่อย่างนั้นจนเช้า ไอ้เสียง ‘แกร๊กๆ’ นั่นก็ยังคงดังเป็นระยะๆ ไม่ขาดเหมือนกัน
จนรุ่งขึ้น หมอสั่งให้ออกจากโรงพยาบาลได้ ผมนี่โล่งใจเลย ไม่ต้องนอนเฝ้าอีกคืน ไม่งั้นตายแน่ๆ ขากลับ เพื่อนมันก็ถาม ‘มึงเป็นอะไรวะ เห็นอะไร?’ ผมเลยบอกมันไป ‘เสียงที่มึงได้ยินมันไม่ใช่หนู แต่กูเห็นคนแก่ผมยาวหงอกทั้งหัว ผอมๆ ใส่ชุดคนไข้ กำลังใช้นิ้วเกาใต้เตียงมึง แกร๊กๆๆๆ เท่านั้นล่ะ กูก็ไม่อยู่แล้ว!’ ผมเล่าให้มันฟัง เพื่อนฟังแล้วก็หน้าเจื่อนไปเลย.. แล้วยังมีคนเจอกันอีกเยอะที่โรงพยาบาลนี้ รุ่นพี่ก็เคยเล่าให้ฟังว่า ตอนนั้นปวดท้องอย่างหนักตอนกลางคืน กัดฟันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโรงพยาบาล ขณะนั่งรอหมออยู่บนรถเข็น ปรากฏ รถเข็นเปล่าๆ ที่จอดเรียงอยู่แถวนั้นก็เคลื่อนที่เองได้ ไม่มีลม พื้นไม่ลาดเอียง ไม่มีใครแกล้งแน่นอน แล้วไม่ใช่คันเดียวที่เคลื่อนที่ 2-3 คันโน่น! วิ่งวนกันไปสนุกสนานเลย รุ่นพี่บอก กูนี่หายปวดท้องอยากกลับหอเดี๋ยวนั้นเลย เฮี้ยนจริงไรจริง โรงพยาบาลนี้สุดท้ายก็ต้องปิดตัวไป เพราะไม่ค่อยมีใครอยากไปใช้บริการ
Story by คุณติ๊ก เมตุน
