นุช เจ้าของเรื่องเป็นคนหาดใหญ่ และได้ย้ายเข้ามาเป็นนักศึกษาปี 1 ของมหาวิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ นุชได้เช่าหออยู่ในมหาวิทยาลัยกับเพื่อนใหม่ชื่อ อร ซึ่งเรียนอยู่คณะเดียวกัน
นุชเล่าว่า.. ในวันงานเฟรชชี่ไนท์ ซึ่งจัดขึ้นทุกปี เพื่อต้อนรับน้องใหม่ปี 1 เข้าสู่รั้วมหาวิทยาลัย ในวันนั้นจะมีการเลือกชมรม และในแต่ละคณะก็จะมีการรับน้อง รวมถึงการผูกแขนจากรุ่นพี่ และอาจารย์ด้วย คืนนั้นในระหว่างที่เรา อร และเพื่อนๆ ทุกคนได้เข้าคิวกันไปผูกแขน วิท เพื่อนผู้ชายคนหนึ่งในคณะก็หยิบกล้องขึ้นมาถ่ายรูปรวมเก็บไว้ และในคืนนั้นพวกเราก็อยู่ดูคอนเสิร์ตกันจนดึก
จากวันนั้นผ่านไปประมาณ 2-3 วัน วันนั้นเป็นวันเสาร์ เราอยู่ห้องคนเดียวเนื่องจาก อร ออกไปกับเที่ยวแฟน.. ช่วงบ่ายวันนั้นเอง วิท เพื่อนในคณะก็โทรมาหาเรา และบอกว่ามีเรื่องประหลาดจะให้ดู เรานัดกันที่ร้านอาหารข้างๆ มหาวิทยาลัย วิท เปิดรูปที่ถ่ายรวมในงานคืนนั้นให้เราดู เราตกใจมากๆ เพราะในรูปรวมนั้นมีเราอยู่ข้างๆ อร แต่อรกลับไม่มีหัว มีแค่เพียงไหล่ลงมาเท่านั้น.. วิทบอกว่าเพิ่งมาเปิดดูรูปเมื่อเช้านี้ก็มาสะดุดกับรูปนี้ทันที เลยจะเอามาให้อรดู แต่โทรติดต่ออรไม่ได้ เลยโทรมาหาเราแทน
เรารีบโทรหาอรทันที แต่ก็ไม่มีคนรับสาย.. และในเย็นวันนั้นเอง เราก็ได้ทราบข่าวว่าอรกับแฟนมอเตอร์ไซค์ล้ม และอรถูกรถพ่วงทับเสียชีวิตทันที ส่วนแฟนอรรอดตายหวุดหวิด เพราะกระเด็นออกนอกถนนไป..
ผ่านไปหลายเดือน เรื่องนี้ยังฝังใจมาจนถึงทุกวัน.. เรากลับไปบ้านที่หาดใหญ่ เล่าเรื่องนี้ให้พ่อแม่ และยายฟัง และเราก็ต้องขนลุกอีกครั้ง กับสิ่งที่พ่อเล่า.. พ่อเล่าว่า ครั้งหนึ่งสมัยเรายังเด็ก พ่อกับแม่พาเราไปเที่ยวเกาะ กำลังจะขึ้นเรือข้ามฝั่ง และเราก็ถามพ่อว่า ‘พ่อทำไมคนที่อยู่บนเรือถึงไม่มีหัวสักคนเลยล่ะ?’ พ่อกับแม่ได้ยินแบบนั้นก็ใจไม่ดี เลยตัดสินใจไม่ขึ้นเรือ และหลังจากนั้นก็มีข่าวว่าเรือลำนั้นล่มกลางทะเล ทำให้ทุกคนเสียชีวิตทั้งหมด.. แต่เราคงยังเด็กมาก เลยจำเรื่องนั้นไม่ได้..
ยายบอกเราว่า คนพวกนี้ชะตาขาดกำลังจะตายโหง เลยไม่มีเงาหัว.. โบราณว่าไว้ถ้าเราเห็นคนที่ไม่มีหัว ให้เราหาอะไรไปต่อหัวให้ และเรียกชื่อเค้าดังๆ จะเป็นการต่อชิวิตให้เค้า ตามแต่บุญเก่าที่เค้าทำมา..
Story by SINTHAI
