เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ส่งเข้ามาจากคุณปลื้ม เรื่องมีอยู่ว่า ผมได้ไปเที่ยวที่ประเทศมาเลเซีย กับทางโรงเรียน ไปกันประมาณ 100 กว่าคน ทางโรงเรียนได้ติดต่อ จองโรงแรมที่พักแห่งหนึ่งไว้ (ขออนุญาตไม่เอ่ยชื่อ) วันแรกที่ไปถึง ประมาณสายๆ ก็ไปเที่ยว ทำกิจกรรมต่างๆ จนได้กลับที่พัก ก็เป็นตอนกลางคืนแล้ว พอไปถึงที่โรงแรม ข้างนอกตัวโรงแรม ดูสวย และหรูหรามาก แต่พอเข้าไปภายใน มันกลับดูผิดกับภายนอกมาก เพราะมันดูเก่ามาก ลิฟท์ก็เก่า โทรมไปหมด..
โรงแรมนี้มี 20 ชั้น แต่ผม กับเพื่อนๆ ก็แปลกใจ ที่โรงแรมก็ออกจะใหญ่โต แต่กลับไม่ค่อยจะมีคน มีแต่พนักงานโรงแรมอยู่เพียงไม่กี่คน ทางโรงแรมก็จัดห้องให้นักเรียนที่มา 100 กว่าคน พักกระจายกันทุกๆ ชั้นของโรงแรม ซึ่งผมได้พักอยู่ชั้นที่ 14 ครับ.. พอตอนที่กำลังขึ้นลิฟท์อยู่นั้น พอถึงที่ชั้น 7 ลิฟท์มันก็เปิด ค้างอยู่อย่างนั้นเฉยๆ ประมาณ 2 นาที แล้วลิฟท์ มันก็ขึ้นไปต่อปกติ จนถึงชั้น 14 พอออกมาจากลิฟท์ ก็เดินตรงไปที่ห้อง ชั้นนี้จะพักกัน 8 คนครับ นอนกันห้องละ 4 คน
พอเปิดประตูเข้าไป จะเป็นห้อนนั่งเล่น ซึ่งดูโอเค แต่ก็เก่าๆ หน่อย ในห้องนั่งเล่น จะมีชุดรับแขก ทีวี และมีเคาเตอร์บาร์ วางของพวกแก้วน้ำอยู่ ถัดไปจะเป็นห้องนอน ซึ่งห้องนั่งเล่น กับห้องนอน จะกั้นด้วยผ้าม่าน สีแดงเลือดหมู แล้วห้องนอนก็จะมีเตียงคู่อยู่ 2 เตียง กับตู้เสื้อผ้า พอพวกผมเข้าไป เก็บข้าวของ อาบน้ำอะไรกันเสร็จ ก็มานั่งเล่นกันที่ห้องนั่งเล่น ดูทีวี ในห้องนั่งเล่น จะมีประตูเลื่อน ออกไปที่ระเบียงอยู่.. ตอนนั้น สายตาผม เหลือบมองออกไปที่ระเบียง สังเกตเห็นเงาอะไรดำๆ ลอยผ่านหน้าระเบียงไป เลยถามพวกเพื่อน ว่าเห็นอะไรไหม? ทุกคนไม่ได้สนใจมองไปที่ระเบียง เลยไม่มีใครเห็นอะไร.. และพอผมมองไปอีกที ผมเห็นผู้ชายคนหนึ่ง ยืนหันหลังสูบบุหรี่ อยู่ที่ระเบียง ดูมีอายุมาก ผมตกใจ รีบวิ่งเข้าไปในห้องนอน.. เพื่อนๆ เห็นผมวิ่ง จึงวิ่งตามเข้ามากันหมด ผมก็เล่าสิ่งที่เห็นให้ฟัง..
สักพัก ได้ยินเสียงทีวีเปลี่ยนช่องไปมา.. เพื่อนผมอีก 3 ก็เดินไปแง้มดูที่ริมผ้าม่าน ว่าผู้ชายคนนั้นหายไปยัง แต่หนักกว่านั้น.. ผู้ชายคนนั้น มานั่งหันหลังอยู่ตรงเค้าเตอร์ในห้อง! คราวนี้ เพื่อนๆ ผมกระโดดขึ้นเตียง มานั่งเบียดผมกันหมด.. เรามองหน้ากัน ไม่พูดอะไร อยู่อย่างนั้นเป็น 10 นาที จู่ๆ ตู้เสื้อผ้าก็สั่น ‘กึกๆๆ..’ แรงมาก สั่นเหมือนมีตัวอะไรอยู่ในตู้ พวกเพื่อนๆ ใช้ให้ผมไปเปิดตู้ดู เพราะผมเป็นคนตัวใหญ่สุดในกลุ่ม พอผมกลั้นใจเดินไปเปิดตู้ กลับไม่มีอะไรอยู่ในตู้เลย! คราวนี้พวกผมรีบหยิบของ แล้ววิ่งมาที่ลิฟท์ เพือนผมนึกขึ้นได้ว่าลืมของไว้ แต่ก็ไม่กล้ากลับไปเอา เลยทิ้งของไว้เลย ตอนที่วิ่งกันออกมา ก็ไม่เห็นผู้ชายคนนั้นในห้องแล้ว..
ระหว่างที่พวกผมกำลังรอลิฟท์อยู่ เพื่อนที่อยู่ชั้นเดียวกัน ก็วิ่งหน้าตาตื่นมาที่ลิฟท์เหมือนกัน พอถามว่าเจออะไร มันก็บอกว่า เจอผีผู้หญิง กับเด็ก อยู่ในห้องเลย อยู่ไม่ได้ต้องรีบออกมา พอลิฟท์มา พวกผมก็ลงมา แต่พอถึงชั้น 7 ลิฟท์ก็เปิดเหมือนเดิมอีก ผ่านไปหลายนาที ลิฟท์ก็ลงต่อไป.. พอถึงล็อบบี้ชั้นล่าง กลับไม่มีพนักงานโรงแรมเลยสักคน แต่กลับเจอพวกนักเรียนเราอยู่เต็มไปหมด พอถามก็บอกว่าเจอผีกัน อยู่ไม่ได้เลย มีเพื่อน 2 คนที่ได้ไปอยู่ชั้นบนสุด เจอหนักสุด คือ 1 ใน 2 คนนั้น เล่าให้ฟังว่า เจอผู้ชายหัวขาดยืนอยู่ที่ระเบียง เพื่อนคนที่เจอนี่พูดไม่รู้เรื่อง ได้แต่นั่งกอดเข่าอยู่บนโซฟาล็อบบี้ ส่วนพวกอาจารย์ 4 คน ที่ได้พักชั้น 7 ก็เดินออกมาจากประตูหนีไฟกัน สรุปคืนนั้น ทุกคนนอนรวมกันข้างล่างที่ล็อบบี้ อยู่กันอย่างทุลักทุเลเลยครับ
พอเช้ามา รถทัวร์ก็มารับ อาจารย์รีบบอกให้ไปขึ้นรถทันที พอรถขับออกจากโรงแรม สิ่งที่ผมเห็นคือ โรงแรมนี้ตอนกลางวัน มันดูเก่า และดูรกร้างมาก ผิดกับตอนกลางคืนที่มาเลยครับ.. สุดท้ายอาจารย์ เล่าให้ฟังบนรถว่า เมื่อคืนถูกผีหลอกเหมือนกันครับ เจอผีผู้หญิงต่างชาติในห้อง เดินไปเดินมา เหมือนเค้าไม่เห็นเรา.. ก็เลยจะรีบหนีลงมาเหมือนกัน แต่พอกดลิฟท์ ลิฟท์มันก็ผ่านชั้น 7 ไปเฉยๆ ทุกครั้ง เลยต้องวิ่งลงบันไดกันมา.. สุดท้ายก็ยังไม่มีใครรู้ ว่าที่โรงแรมแห่งนี้ เมื่อก่อนเคยเกิดอะไรขึ้น? ถึงได้มีผี วิญญาณ หลอกหลอนมากมายขนาดนี้..
Story by คุณปลื้ม
