เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงที่ส่งเข้ามาจากคุณแบงค์ เหตุการณ์เกิดขึ้นที่จังหวัดสงขลา คุณแบงค์เล่าว่า เย็นวันหนึ่ง ผมกำลังขี่รถกลับจากทำงาน มากับเพื่อนรุ่นพี่คนนึง คนละคัน.. ตอนนั้นเวลาประมาณ 17.30 น. รุ่นพี่ของผมเค้าบอกผมว่า ‘แบงค์ พี่ยังไม่อยากกลับบ้านเลย ขอไปนั่งเล่นบ้านแบงค์ก่อนได้ไหม?’ ผมก็ตอบตกลง ไม่มีปัญหาอะไร.. จากนั้น ผมก็พาพี่เค้าไปนั่งเล่นบ้านผม แล้วผมก็ชวนพี่เค้ากินเหล้าไปด้วย
เราสองคนกินเหล้ากันจนถึง 5 ทุ่ม สักพักรุ่นพี่ผมก็บอกว่า ‘นี่มันดึกแล้ว พี่ว่าพี่กลับบ้านก่อนดีกว่า..’ ผมเห็นว่าพี่เค้าเมามากแล้ว เลยบอกพี่เค้าว่า ‘พี่ครับ นี่มันก็ดึกมากแล้ว แถมพี่ก็เมามาก ผมว่าพี่นอนบ้านผมดีกว่า’ แต่พี่เค้าก็ปฏิเสธ ส่วนผมด้วยความเป็นห่วง ก็บอกว่า ‘ถ้าพี่ไม่นอน เดี๋ยวผมขี่รถไปส่งพี่ที่บ้านแล้วกัน รถพี่ก็จอดไว้ที่บ้านผมก่อน แล้วพี่ค่อยมาเอาพรุ่งนี้’ พี่ตอบอย่างเมาๆ ว่า ‘โอเค น้องรัก’
ผมเก็บข้าวของเข้าครัว แล้วก็ขี่รถผมพารุ่นพี่ไปส่งบ้าน.. ระหว่างขี่รถอยู่ พี่เค้าก็แนะนำให้ไปทางลัด เพราะถ้าไปทางถนนใหญ่ จะค่อนข้างไกล ผมก็ขี่ไปตามที่พี่เค้าบอก แต่เส้นทางลัดนี่มันเปลี่ยวมาก ไม่มีบ้านคน แถมไม่ค่อยมีไฟอีกด้วย.. ผมก็ขี่รถไปแบบไม่คิดอะไร พอถึงบ้านพี่เค้า ร่ำลากันเสร็จ ก่อนผมกลับ พี่เค้าก็บอกผมว่า ‘แบงค์.. เวลากลับ อย่ากลับทางเดิมนะ ให้กลับทางถนนใหญ่ เพราะทางเดิมมันอันตราย’ แล้วพี่เค้าก็พูดคำแปลกๆ ออกมาว่า ‘โชคดีนะ.. ระวังทางโค้งด้วยล่ะ..’ ผมก็งง แต่ก็ไม่ได้อะไร คิดแค่ว่าพี่เค้าคงเมามาก
ผมก็ขี่รถออกจากบ้านพี่เค้ามา ระหว่างทางกลับ มันเปลี่ยวมากครับ กว่าจะไปถึงถนนใหญ่ ผมต้องเลี้ยวโค้ง ซ้ายที ขวาที มีประมาณ 5-6 โค้งได้ พอถึงโค้งที่ 6 ซึ่งเป็นโค้งสุดท้าย หากพ้นโค้งนี้ไป ก็จะเป็นถนนใหญ่.. ช่วงที่ผมเลี้ยวเท่านั้นล่ะ ไฟหน้ารถผมก็ส่องไปโดนคนเข้า เป็นเงาคนกำลังโบกมือ เหมือนกับจะให้ผมรับเค้าไปด้วย แต่ผมก็ไม่แน่ใจว่าใช่คนหรือเปล่า หรือว่าตาฝาดไป เพราะเวลาดึกแบบนี้ ในที่แบบนี้ ไม่น่ามีใครมาเดิน.. ผมก็ขี่รถช้าลง แล้วก็ตัดสินใจหันหลังไปดู แต่ปรากฏว่าไม่มีใครเลย.. ผมก็แปลกใจ เลยตัดสินใจขี่รถย้อนกลับไปดู แต่ก็ไม่เจออะไร เลยขี่รถออกถนนใหญ่กลับบ้าน
แต่ระหว่างขี่รถกลับ ผมก็หันไปมองกระจกหลัง และก็ต้องตกใจสุดขีด เพราะเห็นผู้ชายแก่นั่งซ้อนท้ายรถผมอยู่! แถมเค้าก็กำลังจ้องตาผม ผ่านกระจกอยู่ด้วย แววตาดูเศร้ามากๆ ผมทำอะไรไม่ถูก ตัวแข็งไปหมด สุดท้ายผมรถล้มจนหมดสติไป.. ตื่นมาอีกที ก็เป็นเช้าอีกวันแล้ว ผมนอนอยู่ในห้องนอนตัวเอง ทีแรกผมก็นึกว่าฝันไป แต่พอลุกขึ้นจากที่นอนตามตัวผม เป็นแผลเต็มไปหมด.. ผมเดินไปถามแม่ว่าเกิดอะไรขึ้น? แม่ก็บอกว่า มีคนเจอผมนอนรถล้มหมดสติอยู่ เลยโทรมาหาแม่.. ผมรีบขี่รถไปบ้านรุ่นพี่ทันที และก็เล่าเรื่องให้พี่เค้าฟัง พี่เค้าบอกว่า ‘เป็นเรื่องธรรมดาแบงค์ คนแถวบ้านพี่ที่ขี่รถผ่าน โดนมากันหมดแล้ว.. ลุงที่เจอชื่อลุงแดง เป็นช่างก่อสร้าง กำลังทำก่อสร้างอยู่ดีๆ ก็เป็นลมตกลงมาจากชั้น 4 ตาย เมียแกก็น่าสงสารต้องอยู่คนเดียว งานก็ไม่มี แล้วเมื่อวานเป็นวันครบรอบ 100 วัน ของลุงแกพอดี สงสัยลุงแกจะคอยโบกรถ ให้พากลับบ้านแน่ๆ’ ผมฟังรุ่นพี่ผมเล่าจบ ผมก็ขนลุกไม่ยอมลงไปพักใหญ่ และตั้งแต่วันนั้น ผมก็ไม่กล้าผ่านไปทางนั้นอีกเลยครับ
Story by คุณแบงค์ BM
