เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ส่งมาจากคุณเฟิร์น เกิดขึ้นเมื่อสมัยคุณเฟิร์นเรียนอยู่ ม.3 คุณเฟิร์นเล่าว่า.. เฟิร์นได้รู้จักรุ่นพี่คนนึง ชื่อว่าพี่อัด พี่อัดเพิ่งย้ายเข้ามาเรียน ม.6 แล้วเค้าก็ตามจีบเฟิร์น มาตลอดเวลา 1 เดือน ซึ่งเฟิร์นก็ไม่เคยมีแฟนมาก่อนด้วย เลยยังไม่ได้คิดอะไรเรื่องนี้ แต่ก็ลองคุยๆ ดูไปเรื่อยๆ ซึ่งพี่เค้าก็ดีกับเฟิร์นค่ะ.. พอถึงช่วงปีใหม่ เฟิร์นก็ไปส่งท้ายปีเก่ากับพี่เค้าที่วัด คือไปสวดมนต์ข้ามปีกัน พอตอนกลับ อยู่ๆ พี่เค้าพูดประมาณว่า ‘ถ้าไม่มีเฟิร์น พี่ยอมตายดีกว่า..’ คือตอนนั้นเฟิร์นก็ไม่ได้คิดอะไร เพราะยังเด็ก ไม่ค่อยเข้าใจความรักเท่าไหร่
พอเวลาผ่านไป พี่อัดก็ได้พาเฟิร์นไปให้ครอบครัวเค้ารู้จัก และเฟิร์นก็เข้ากับครอบครัวพี่เค้าได้ดีค่ะ พี่อัดก็ดูภูมิใจ และดีใจ ที่ได้พาเฟิร์นมาที่บ้านมากๆ.. เฟิร์นก็คุยๆ กับพี่อัดมาได้ประมาณ 7 เดือนแล้ว แต่เฟิร์นไม่รู้คิดยังไง กลับรู้สึกว่า ตัวเองไม่อยากมีแฟน ยังอยากสนุกกับเพื่อนๆ มากกว่า เลยบอกพี่เค้าไปว่า ‘เราเป็นแค่พี่น้องกันดีกว่านะคะ..’ ตอนนั้น พี่อัดเค้าร้องไห้ออกมาเลย และบอกว่า ‘พี่คงอยู่ไม่ได้..’ ตอนนั้นเฟิร์นก็งงๆ แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรอีกนั่นแหละ และเราก็เริ่มห่างๆ กัน ประจวบกับเข้าช่วงปิดเทอมพอดี เฟิร์นคิดว่าถ้าไม่ได้เจอกัน เดี๋ยวพี่เค้าก็คงลืมไปเฟิร์นเอง..
จนช่วงปลายๆ มีนาคม พี่อัดโทรมาชวนเฟิร์นว่า ‘สงกรานต์ปีนี้ เฟิร์นมาเล่นน้ำกับพี่ได้มั้ย?’ เฟิร์นจำไม่ได้ว่าตัวเองตอบไปว่ายังไง แต่เท่าที่จำได้คือประมาณว่า ไม่ไป ไม่อยากเจอ..
ผ่านไปประมาณ 3-4 วัน พี่เค้าก็โทรมาตลอด แต่เฟิร์นก็ไม่ได้รับโทรศัพท์พี่เค้าเลย จนประมาณช่วงดึกๆ แม่ของพี่อัดโทรมา บอกว่า ‘อัดเสียแล้วนะ.. อัดขี่รถมอเตอร์ไซค์ออกไปกินเหล้าบนเขา แล้วขากลับมีรถกระบะฝ่าไฟแดง ชนรถอัดเสียชีวิตคาที่ ส่วนเพื่อนอัดที่ไปด้วยกัน ก็ไปเสียที่โรงพยาบาล’ ตอนนั้นเฟิร์นสับสน งงไปหมด แต่ไม่ร้องไห้นะ เพราะร้องไม่ออก เฟิร์นรีบไปเล่าให้แม่ฟัง แม่เฟิร์นบอกให้ไปงานศพพี่เค้าด้วย ให้ไปช่วยงาน
วันรดน้ำศพ เฟิร์นไม่กล้าเดินไปดูศพพี่อัดเลยค่ะ แต่เพื่อนๆ พี่อัด ก็ขอให้เฟิร์นไปรดน้ำศพพี่อัดหน่อย ให้พี่อัดได้รับรู้ว่าเฟิร์นมาส่งเค้า.. เฟิร์นก็ไปรดน้ำศพพี่เค้าค่ะ พอเห็นหน้าพี่อัด เฟิร์นก็เรียกชื่อพี่อัดออกมาเอง โดยอัตโนมัติเลย แต่เฟิร์นร้องไห้ไม่ออก มันจุก มันแน่นยังไงบอกไม่ถูกเลยค่ะ.. เฟิร์นไปช่วยงานศพจนถึงวันเผา.. แม่พี่อัดมาขอให้เฟิร์นเป็นคนถือรูป ตอนวนรอบเมรุ และเป็นคนถือรูปนำทางพี่เค้ากลับบ้านด้วย
จนถึงวันสงกรานต์ แม่พี่อัด มารับเฟิร์นไปทำบุญด้วยกัน เฟิร์นก็ไปค่ะ พอไปถึงที่วัด ขณะที่เฟิร์นกำลังทำบุญกรวดน้ำอยู่ จู่ๆ มีป้าคนนึงที่มาทำบุญ ซึ่งก็ไม่ได้รู้จักกันกับเฟิร์นเลยนะคะ เค้านั่งร้องไห้ และก็เข้ามากอดเฟิร์น และพูดว่า.. ‘อยากกอดแบบนี้มานานแล้ว ฝากแม่ด้วยนะ.. ขอโทษ ที่พี่ดูแลเฟิร์นไม่ได้ เป็นพี่ชายให้ไม่ได้อีกแล้ว..’ แล้วป้าเค้าก็หันไปหาแม่พี่อัด แล้วพูดว่า ‘ผมขอโทษ ที่ไม่ได้บวชให้.. ขอโทษ ที่สร้างแต่ความวุ่นวาย แม่อย่าร้องไห้อีกเลยนะ และก็ขออโหสิกรรม..’ พอแม่พี่อัดบอกอโหสิกรรมให้ ก็เหมือนว่า พี่อัดก็ออกจากร่างป้าคนนั้นไป.. สิ่งที่เกิดขึ้น เหลือเชื่อมากๆ ถึงตรงนี้ ทั้งเฟิร์น และแม่พี่อัด ก็ร้องไห้ออกมาเลยค่ะ.. จากนั้นหลวงตาก็รดน้ำมนต์ให้ แล้วบอกว่า ‘เขาไม่ไปไหนหรอก ถ้าเราทุกคนยังเรียกให้เขามา ไม่ต้องเรียกเขาแล้วล่ะ ทำใจให้สบาย..’
เรื่องนี้อาจจะไม่ได้น่ากลัวมากนะคะ แต่สำหรับเฟิร์น มันคือเรื่องที่เป็นปมฝังใจ เฟิร์นรู้สึกมาตลอดว่าเฟิร์นเป็นคนผิด ถ้าเฟิร์นไม่ไปปฏิเสธพี่เค้า เรื่องแบบนี้ก็คงไม่เกิด เฟิร์นเสียดายวันเวลาดีๆ เรื่องดีๆ ที่พี่เค้าทำให้.. ฝากให้ทุกคนที่ได้อ่าน ดูแล และใส่ใจความรู้สึกของคนที่เค้ารักเราด้วยนะคะ เพราะเราจะไม่มีทางรู้ว่า วันไหนที่เค้าจะจากเราไป บางที เราอาจจะเสียเค้าไปแบบไม่มีวันกลับมาเลยก็ได้..
Story by คุณเฟิร์น
