เรื่องนี้ส่งมาจากคุณปอ (นามสมมติ) ครับ คุณปอเล่าว่า.. เหตุการณ์ที่จะเล่านี้เกิดขึ้นเมื่อ 4 ปีที่แล้วได้ คือพ่อของปอเป็นคนที่ชอบบนบานสานกล่าว ชอบสิ่งศักดิ์สิทธิ์มาก มีอยู่วันนึง พ่อปอก็ได้ไปวัดแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ และไปเจอร่างปั้นแม่ตะเคียน พ่อก็เลยไปบนบานไว้ว่า ขอให้ถูกหวยแบบหนักๆ ถ้าถูกจริงจะมาพาร่างปั้นแม่ตะเคียนนี้กลับไปดูแลอย่างดี..
หลังจากนั้นวันที่ 16 จำได้แม่น พ่อปอก็ถูกหวย แบบเยอะมากๆ พ่อเลยไปรับร่างปั้นแม่ตะเคียนกลับมาบ้าน ตั้งไว้ที่ห้องพระ ลักษณะร่างปั้นแม่ตะเคียนนี้ จะใส่ชุดไทยสีฟ้า สวยมากๆ ความสูงประมาณเลยไม้บรรทัดไปนิดหน่อย ตอนนั้นปอเองก็ตื่นเต้น เห็นแล้วชอบ ก็ไปจับผม หวีผมให้ แล้วก็เอานู่นเอานี่ถวายตลอด มันรู้สึกเหมือนเป็นความรักน่ะ บอกไม่ถูกเหมือนกัน.. ผ่านไปได้ประมาณ 2 เดือน พ่อก็เอาอะไรเข้ามาอีกเรื่อยๆ เช่นกุมาร หรืออะไรแบบนี้ พอเริ่มรกห้อง เริ่มเยอะ พ่อเลยบอกให้ปอเอาแม่ตะเคียน ไปไว้ที่ศาลหน้าหมู่บ้านให้หน่อย ปอก็เอาไปไว้ให้แล้วก็อำลา บอกว่าจะแวะมาหานะแม่ตะเคียน..
ผ่านไปสักพัก จนช่วงที่กรุงเทพฯ เกิดน้ำท่วมใหญ่ ปอกับที่บ้านก็ต้องหนีน้ำ ไปอยู่บ้านที่ต่างจังหวัด เลยลืมแม่ตะเคียนไปสนิท.. พอได้กลับบ้านมาอีกครั้งหลังน้ำลง ก็เริ่มมีเรื่องแปลกๆ เกิดขึ้นกับปอ (เฉพาะปอเท่านั้นเลยค่ะ) ปอเริ่มเห็นผู้หญิงในชุดสีขาว เดินวนอยู่บนบ้าน แบบมาๆ หายๆ ก็คิดว่าตาฝาด เลยปล่อยผ่าน บางครั้งเริ่มเห็นนั่งห้อยขาอยู่บนคาน ปอเริ่มเห็นชัดขึ้นเรื่อยๆ และบ่อยขึ้น บางคืนก็มาเข้าฝัน พูดซ้ำๆ ประโยคเดิมว่า ‘พวกมึงผิดสัญญากับกู!’ ..ผ่านไปไม่กี่วัน ปอก็เริ่มเห็นว่า เธอมาในสภาพที่เริ่มบวม ตาปูดจนแทบจะหลุด นั่งร้องไห้อยู่ที่บันได.. เจอหนักมากค่ะ ขนาดที่ปอทนไม่ไหว ไข้ขึ้นเลย ช่วงนั้นไม่กล้ากลับบ้าน เลยต้องไปนอนบ้านเพื่อนตลอด..
จนแม่ กับป้าของปอ ต้องพาปอไปที่ที่นึง เป็นตำหนักพระพิฆเนศ พอไปถึงเท่านั้นล่ะ เขาทักปอก่อนเลยว่า ‘คนใกล้ตัวเอ็งไปผิดสัญญาอะไรไว้ เขาถึงตามเอ็งมา เขาบอกว่าเขาโกรธแค้นพวกเอ็ง และที่เขาตามเอ็งมา เพราะมีเอ็งคนเดียวที่เห็นเขา เขาพยายามจะสื่อสารผ่านเอ็ง..’ ตอนนั้นบอกตามตรงเลยค่ะ ว่าปอกับแม่ไม่ได้นึกถึงแม่ตะเคียนเลย จนเขาบอกว่าพวกเราผิดสัญญา เลยนึกถึงสิ่งที่พ่อปอได้ไปบนบานไว้..
ทีนี้เราก็กลับกันค่ะ ป้าถามปอว่า ‘จำได้มั้ย ว่าเอาร่างปั้นแม่ตะเคียนไปไว้ที่ไหน?’ ปอก็บอกว่าอยู่ที่ศาลหน้าหมู่บ้าน แต่ตั้งแต่น้ำท่วมก็ไม่เห็นแล้ว.. พอมาถึงหน้าหมู่บ้าน แม่ กับป้าก็ลงจากรถไปดูที่ศาล ปอนั่งรออยู่เบาะหลัง มองตามออกไป พอจะหันกลับมาดูโทรศัพท์ จังหวะนั้นเอง มาเป็นร่างชัดๆ เลยค่ะ! ผู้หญิงชุดขาวมานั่งเบาะข้างๆ ปอ สภาพเปียกน้ำ ตาแดงโปนจะหลุดออกมาข้างนอก ตัวบวมช้ำจนจะแตก ปอร้องกรี๊ด! เสียงดังมาก รู้สึกเหมือนสติหลุดไปเลย.. ตอนนั้นจำอะไรไม่ได้ แม่มาเล่าให้ฟังทีหลังว่า ปอพูดแต่ ‘เค้าอยู่ตรงนี้ๆๆ’ แล้วก็ร้องไห้กรี๊ดๆ ไม่ยอมหยุด จนแม่ต้องเข้ามากอด แล้วก็ลูบหัว จนปอรู้สึกดีขึ้น.. หลังจากนั้นแม่เลยโทรไปต่อว่าพ่อ ว่าทำอะไรไม่คิดเลย (ช่วงนั้นพ่อไม่อยู่ ไปต่างจังหวัด)
ทีนี้แม่ก็ไปถามคนที่ดูแลศาล ว่าเคยเห็นร่างปั้นแม่ตะเคียน เป็นชุดไทยสีฟ้าที่เคยตั้งอยู่ตรงนี้มั้ย? คนดูแลเลยตอบมาว่า สงสัยลอยไปกับน้ำตอนน้ำท่วมแล้ว แต่ช่วงหลังน้ำท่วม ก็ให้ร่างทรงของศาลนี้มาดูให้ แล้วก็ได้ถามแม่ตะเคียนที่ยังวนเวียนอยู่ แม่ตะเคียนได้บอกว่าให้หาเอาร่างตุ๊กตาผู้หญิงใส่ชุดขาว อยู่ไปก่อนก็ได้ คนทรงก็ได้ไปหามา พูดจบคนดูแลก็ชี้ไปที่ตุ๊กตาบาร์บี้ตัวหนึ่งที่วางอยู่.. แม่ของปอเลยเข้าใจทันทีว่า ที่ปอเจอเป็นแม่ตะเคียนจริงๆ เพราะที่ปอเห็น คือแม่ตะเคียนใส่ชุดขาวมา ก็คือชุดในร่างที่แกอาศัยอยู่ตอนนี้.. ตอนนั้นปอรู้สึกขนลุกมากๆ ถึงมันจะดูแปลกๆ แต่กับสิ่งที่ปอได้เจอมา มันก็พูดยากที่จะบอกว่าไม่เชื่อค่ะ
แม่เลยขอแม่ตะเคียนในร่างบาร์บี้คืน คนดูแลเขาก็ไม่ได้ติดอะไร.. และพวกเราก็พาแม่ตะเคียนกลับบ้าน ไปอยู่ในห้องอย่างดี จากวันนั้นมา ปอก็ไม่เคยเจอแม่ตะเคียนอีกเลย พอพ่อกลับมาจากต่างจังหวัด ก็รีบไปหาร่างปั้นใหม่ให้ จนได้ร่างใหม่ที่คล้ายร่างเดิม ชุดสีฟ้าเหมือนเดิม แต่ไม่สวยงามเท่าร่างเดิม จากนั้นที่บ้านปอก็ดูแลแม่ตะเคียนอย่างดีเลยค่ะ..
Story by คุณปอ (นามสมมติ)
