เรื่องนี้ส่งเข้ามาจากคุณพลอยครับ คุณพลอยเล่าว่า.. เรื่องนี้เกิดขึ้นตอนที่เรายังเรียนอยู่ ปี.1 ยังต้องเดินทางไปๆ กลับๆ ระหว่างบ้านกับมหาวิทยาลัย.. บ้านเราจะอยู่แถวประชาชื่น มี 2 ห้องนอน คือห้องของพ่อแม่ กับห้องเราเอง
มีอยู่วันหนึ่งค่ะ เรากลับมาจากเรียน ถึงบ้านประมาณ 6 โมงเย็น วันนั้นพ่อแม่เราไม่อยู่บ้าน เราก็นอนเล่นโน๊ตบุ๊คอยู่คนเดียวในบ้าน สักพักนึง แม่เราโทรมาเสียงเครียดๆ บอกว่า ‘คืนนี้นอนคนเดียวนะ พอดีญาติแม่เพิ่งเสียวันนี้ ต้องไปจัดงานศพที่ต่างจังหวัด..’ เราก็ไม่ได้คิดอะไร.. คืนนั้นเราเข้านอนประมาณเที่ยงคืน นอนไปสักพักก็รู้สึกแปลกๆ ค่ะ เหมือนมีคนมายืนจ้องอยู่ที่ปลายเตียง เรารู้สึกได้ เลยเอื้อมไปเปิดไฟตรงหัวเตียง แต่ก็ไม่มีอะไร..
เราเลยปิดไฟนอนต่อ หลับไปได้นานมากค่ะ แต่ก็ต้องสะดุ้งตื่น เพราะได้ยินเสียงเหมือนของตกพื้น 2-3 ครั้ง เสียงมันใกล้ๆ ประมาณว่าอยู่ในห้องนอนเรานี่เอง เลยตัดสินใจลุกขึ้นจากเตียง เปิดไฟตามหาต้นตอของเสียง ว่าเกิดจากอะไร? แต่ก็ไม่เจอค่ะ ทุกอย่างยังคงอยู่ที่เดิม ที่พื้นก็ไม่มีอะไรเลย ตอนนั้นก็เริ่มรู้สึกแปลกๆ ละ.. เรารีบปิดไฟนอนมุดผ้าห่มเลยค่ะ นอนไปได้ไม่นาน ก็รู้สึกตัวเกร็งๆ สั่นๆ เหมือนกลัวอะไรบางอย่างมากๆ แบบไม่มีเหตุผล คือขนลุกทั้งตัวอะค่ะ ขยับตัวไม่ได้ พูดไม่ได้ เป็นอยู่สักพักใหญ่ๆ จนเราลืมตาขึ้นมา ทั้งที่ห้องก็มืดสนิท แต่เรากลับเห็นร่างผู้ชายวัยกลางคน แต่มองไม่เห็นใบหน้า กำลังนั่งคุกเข่าทับอกเราอยู่!
ตอนนั้นเรากลัวมาก และแน่นหน้าอกมากๆ รู้สึกเหมือนจะหายใจไม่ออก พยายามจะส่งเสียงร้อง ก็ไม่มีเสียงออกมา เราจ้องร่างนั้นอยู่อย่างงั้นพักใหญ่เลยค่ะ ก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงมองตาค้างเหมือนกัน อาจจะเป็นเพราะช็อคจนทำอะไรไม่ถูก.. ทีนี้พอเราเริ่มมีสติกลับมา ก็หลับตาปี๋ทันที ตอนนั้นได้แต่นึกถึงพ่อแม่ แล้วสักพักความรู้สึกแน่นหน้าอกก็หายไปเองเฉยๆ.. เรารีบลุกไปเปิดไฟ เปิดคอม เปิดเพลงเสียงดังๆ คืนนั้นเราไม่กล้านอนต่ออีกเลยค่ะ
พอช่วงสายๆ ของวันรุ่งขึ้น เราโทรหาแม่ เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนให้ฟัง และถามแม่ว่าห้องนอนเรามีอะไรรึเปล่า? เสียงแม่ฟังดูตกใจมากๆ ก่อนจะบอกเราว่า.. ‘เมื่อวานช่วงสายๆ ตอนที่พลอยออกไปเรียน มีญาติของแม่ถูกรถชนใกล้ๆ บ้านเรา อาการสาหัส ช้ำใน หมดสติไป พ่อเลยช่วยเค้าจากที่เกิดเหตุเข้ามาที่บ้านเรา พอถึงบ้าน พ่อกับแม่ก็ยกร่างเค้า มานอนบนเตียงพลอยก่อน และโทรเรียกรถพยาบาล แต่ก็ไม่ทันการ เค้าเสียชีวิตบนเตียงก่อนที่รถโรงพยาบาลจะมาถึงเสียอีก..’ พอเราได้ฟังแม่เล่า เราหน้าชา และขนลุกทั้งตัวเลย คิดในใจว่า เมื่อคืนเรานอนบนเตียงที่เพิ่งมีคนตายหรอเนี่ย!? และร่างของชายคนนั้นคือญาติของแม่ที่เสียไปงั้นเหรอ? ในหัวมีแต่คำถามที่ไม่มีคำตอบ เพราะเราเองก็ยังไม่เคยได้เจอญาติของแม่คนนั้นเลย
คืนถัดมา เราไม่กล้านอนคนเดียวที่บ้านอีกแล้ว ต้องไปอาศัยนอนบ้านเพื่อน.. พอพ่อกับแม่กลับมา เราเลยขอออกมาเช่าหอแถวมหาวิทยาลัยอยู่ จนถึงทุกวันนี้ค่ะ..
Story by คุณพลอย
