เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ส่งเข้ามาจากคุณโม (นามสมมติ) ครับ คุณโมเล่าว่า.. เรื่องนี้ผ่านมาเป็นปีแล้ว คือเราเคยมีแฟนชื่อพี่ต้นค่ะ พี่ต้นเป็นรุ่นพี่เรา 4 ปี ตอนนั้นเราคบกันได้ประมาณปีกว่าๆ ช่วงที่ยังคบกัน เพื่อนๆ ก็เตือน ว่าพี่ต้นเป็นคนเจ้าชู้นะ แต่ตอนนั้นเราก็ไม่รู้ และเราก็ไม่ค่อยเชื่อ เพราะพี่ต้นไม่เคยล่วงเกินเราสักครั้ง คบกันแบบใสๆ มารับมาส่ง ไปกินข้าว ดูหนัง แยกย้ายกลับ ไม่เคยค้างคืนกันเลยค่ะ..
มีอยู่ครั้งหนึ่งที่ไปดูหนังด้วยกัน เป็นหนังผี คือเราเป็นคนกลัวผีมากๆ แต่โดนคะยั้นคะยอให้ไปดูด้วย สุดท้ายเราก็ยอมไป ทั้งที่ก็กลัวค่ะ.. จนพอดูหนังจบ กำลังนั่งรถกลับบ้านกัน อยู่ดีๆ พี่ต้นก็ถามเราว่า ‘ถ้าพี่ตายไป โมจะกลัวพี่มั้ย?’ เราก็ตอบไปขำๆ ว่า ‘กลัวสิ พี่ต้นก็รู้ว่าโมกลัวผี ถึงจะเป็นผีพี่ต้นก็ตาม!’ พี่ต้นก็หัวเราะชอบใจใหญ่ แล้วบอกว่า ‘ถ้าพี่ตายไป พี่จะมานอนกับโมทุกคืน และถ้าโมดื้อพี่จะกอดเลย..’ ตอนนั้นโมไม่คิดอะไร คิดว่าพี่เค้าคงพูดเล่นๆ เพราะเราไม่เคยนอนกอดกันเลย โมก็ยิ้มๆ แล้วก็ตีพี่เค้าไป
จากนั้นไม่นาน ก็มีเหตุให้ต้องเลิกกันไป อาจเพราะความที่เรายังเด็ก บวกกับความห่างไกล เพราะย้ายที่เรียนกันค่ะ.. หลังจากที่เลิกกันไป เราก็ไม่ได้ติดต่อกับพี่ต้นอีกเลย คือจบกันไม่ค่อยดีเท่าไหร่..
หลังจากนั้น วันที่ 30 มกราคม 2557 เรามีโอกาสได้ไปทำบุญกับครอบครัวที่วัดแห่งหนึ่ง และวัดนี้เป็นวัดที่เรากับพี่ต้นเคยมาทำบุญด้วยกันบ่อยๆ ค่ะ ระหว่างที่กำลังกรวดน้ำ เราก็มองออกไปนอกศาลา ในใจก็หวังลึกๆ ว่าอยากเจอพี่ต้น เพราะบรรยากาศที่คุ้นเคย มันพาให้คิดถึงวันเก่าๆ ขึ้นมาน่ะค่ะ.. พอกวาดสายตามองไปเรื่อย ก็เจอพี่ต้นจริงๆ ค่ะ พี่ต้นยืนอยู่ตรงม้านั่งใต้ต้นไม้ข้างศาลาวัด ตอนแรกเราก็ยังไม่มั่นใจ แต่พอพี่เค้ายิ้มให้ แล้วขยับปากเรียกชื่อเรา มันเลยทำให้ชัวร์ค่ะ เลยกะว่ากรวดน้ำเสร็จจะไปหา ไปคุยถามสารทุกข์สุกดิบสักหน่อย.. แต่พอเสร็จออกมา เดินตามหาก็ไม่เจอแล้วค่ะ เลยคิดว่าพี่เค้าคงกลับไปแล้ว
ตอนเย็นเราเลยกลับมาลองค้นหาเฟสบุ๊คพี่ต้นดูค่ะ เพราะเลิกกันไปก็ลบเพื่อนไปด้วย กะว่าจะทักไปหา แต่สิ่งที่มันขึ้นอยู่ที่หน้าเฟสบุคพี่ต้น มันทำให้เราช๊อคมากค่ะ เพราะมีแต่เพื่อนๆ ของพี่เค้ามาโพสรูปพี่ต้นนอนตายอยู่เต็มไปหมดค่ะ สภาพคือน่าจะถูกยิงที่หัวเลือดอาบไปหมด แต่ละโพสเหมือนจะพิมพ์ประมาณเคียดแค้นคู่อริแทน.. และไอ้ที่ช๊อคยิ่งกว่า คือโพสแรกที่โพสรูปพี่ต้นนอนตาย พร้อมคำว่า RIP (Rest in peace) คือวันที่ 27 มกราคม 2557!!
..แล้วที่เราเจอพี่ต้นที่วัดวันนี้ล่ะ..? จากนั้นอยู่ๆ ความคิดในหัวก็แว่บเข้ามา ทำให้เราต้องขนลุกวาบขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อนึกถึงคำพูดที่พี่ต้นเคยพูดไว้ตอนคบกัน ‘ถ้าพี่ตายไป พี่จะมานอนกับโมทุกคืน และถ้าโมดื้อพี่จะกอดเลย..’ หลอนมากค่ะช่วงนั้น ไม่กล้านอนคนเดียวเป็นเดือนเลยค่ะ.. ผ่านไปสักพักใหญ่ พอเห็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น เราก็กลับมานอนที่ห้องตัวเองเหมือนเดิม และเราก็ไม่เคยเจอพี่ต้นเลย แม้แต่ภาพ กลิ่น เสียง สัมผัส ไม่รู้สึกอะไรเลย.. เราก็คิดว่าพี่เค้าคงจะไม่มาหลอกเรา ทั้งที่เลิกกันไปตั้งนานแล้วหรอกมั้ง..
ผ่านไปอีกเป็นปี จนถึงวันที่ 27 มกราคม 2558 เราลืมเรื่องพี่ต้นไปเลย ว่าวันนี้เป็นวันครบรอบ 1 ปีที่พี่ต้นเสีย ลืมไปเลยจริงๆ ค่ะ อาจจะเพราะเราเองก็มีแฟนใหม่แล้ว เลยลืมเรื่องเก่าๆ ไปหมด.. แต่วันนั้น เป็นวันที่เราเจอเรื่องแปลกๆ ทั้งวันเลยค่ะ ตอนเช้าแวะนั่งกินก๋วยเตี๋ยวคนเดียวก่อนเข้างาน ที่ร้านกลับเสริฟน้ำให้ 2 แก้ว ตอนกลางวันเข้าห้องน้ำก็ได้ยินเสียงเรียก ทั้งๆ ที่ไม่มีใครอยู่ในห้องน้ำเลย
ตอนเย็นเรากลับมานั่งเล่นอยู่หน้าบ้านแฟนใหม่ อยู่คนเดียว คือแฟนเราเลิกงานดึกค่ะ ก็นั่งฟังเพลงเล่นกับแมวรอแฟน บรรยากาศตอนนั้นก็กำลังโพล้เพล้เลย สักพักมีกลิ่นน้ำหอมลอยมาค่ะ กลิ่นหอมแบบสปอร์ตๆ ไอ้เราก็ปากไว ‘หอมอะ’ พูดจบปุ๊ปกลิ่นเปลี่ยนเลยค่ะ กลายเป็นกลิ่นเน่ามากๆ เหม็นได้แป๊ปเดียวเท่านั้นล่ะค่ะ หมาก็หอนกันกราวเลย ตอนนั้นคือเราขนแขนลุกแบบไม่รู้ตัว หน้าชา ไม่กล้าขยับเลย ความกลัวมากมายไม่รู้มาจากไหนค่ะ ได้แต่นั่งกอดแมวไว้ จนแมวกระโดดหนี เราก็รีบวิ่งเข้าบ้านเลยค่ะ..
เข้ามาเปิดเพลงในห้องไว้ค่ะ แต่แทนที่จะดีขึ้น เรากลับได้ยินเสียงร้องคลอเบาๆ ตามไปกับเพลงด้วยค่ะ แน่นอน เป็นเสียงที่คุ้นเคย เสียงพี่ต้นค่ะ! เรารีบปิดเพลงเลย ตอนนั้นคือกลัวแบบสุดขีดแล้วค่ะ ร้องไห้เลย มันอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก รู้สึกเลยว่าพี่เค้าอยู่ตรงนี้.. หมาก็ยังคงหอน จนเรานึกไปนึกมา ก็นึกขึ้นได้ว่าวันนี้วันอะไร เลยตะโกนออกไป ‘จำได้แล้วพี่ต้น โมกลัวแล้ว!!’ จากนั้นหมาก็หยุดหอนทันทีค่ะ เงียบแบบเงียบกริบเลย.. พอเราเริ่มมีสติ รู้สึกว่าไม่น่าจะมีอะไรแล้ว เรารีบเก็บของออกไปข้างนอกเลยค่ะ ไปเซเว่น ไปร้านเน็ต รอจนแฟนกลับมา คือแบบว่าไม่กล้าอยู่คนเดียวจริงๆ
พอแฟนเรากลับมา ก็เข้าบ้านไปพร้อมกัน เราเห็นเลยว่าบนประตูเลื่อนกระจก มีรอยมือเต็มไปหมด! แต่เราก็ไม่กล้าบอกแฟนใหม่เรา.. สรุปวันต่อมาเราต้องรีบตื่นเช้าแวะไปทำบุญให้พี่ต้นเลย และจากนั้นจนถึงปัจจุบันนี้ ก็ยังไม่เคยเจออะไรอีกเลยค่ะ
Story by คุณโม (นามสมมติ)
