เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ส่งเข้ามาจากคุณปูนครับ คุณปูนเล่าว่า.. เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อไม่กี่วันมานี้เองค่ะ เพื่อนหนูชื่อ ตังเม ถูกรถเฉี่ยวเลยต้องเข้าโรงพยาล เป็นโรงพยาบาลแห่งหนึ่งใจกลางเมือง จังหวัดพะเยา.. ตังเมได้นอนห้องเดี่ยวนะคะ มีห้องน้ำในตัว มีทีวี และโซฟาใหญ่อยู่ใกล้ๆ คืนแรกก็มีน้องในกลุ่มคนหนึ่งอาสาไปนอนเฝ้า และพอคืนที่ 2 วันนั้นเป็นวันเสาร์ค่ะ หนูเลยไปเฝ้าแทนน้องเค้า ให้น้องกลับบ้านไปพักบ้างน่ะค่ะ..
เรื่องมันเกิดตอนประมาณเที่ยงคืน เกือบตี 1 ค่ะ หนูกำลังจะเข้าไปอาบน้ำ เปิดทีวีทิ้งไว้ เพราะกะว่าหลังจากอาบน้ำเสร็จจะมาดูต่อ ในตอนนั้นตังเมเพื่อนหนูก็หลับไปแล้ว.. ตอนอาบน้ำแรกๆ ก็ไม่ได้คิดอะไร แต่พออาบไปได้สักพัก อยู่ๆ ก็รู้สึกเสียวท้ายทอยขึ้นมาวูบหนึ่งเฉยๆ เลย มันอธิบายเป็นคำพูดไม่ถูกค่ะ.. เลยรีบๆ อาบให้เสร็จ แต่พออาบน้ำเสร็จ.. หนูก็เกือบช็อคค่ะ เพราะที่กระจกในห้องน้ำมันเป็นฝ้าไอน้ำ และมีรอยมือขนาดใหญ่ เหมือนมือผู้ชาย ทาบอยู่เต็มกระจกเลยค่ะ!
หนูรีบเก็บเสื้อผ้าวิ่งออกมาจากห้องน้ำอย่างไว จนตังเมตื่นมาถามว่าเป็นอะไร? แต่หนูก็ต้องตอบไปว่า ‘ป่าว ไม่มีอะไร..’ เพราะรู้ว่าตังเมเป็นคนขี้กลัวค่ะ.. ตังเมบ่นว่าร้อน ให้ช่วยปรับแอร์ให้หน่อย หนูก็แปลกใจเพราะมันก็เย็นเฉียบอยู่แล้ว แต่ก็ไปปรับให้นะคะ.. และหนูก็มาสังเกตุเห็นว่าทีวีปิดอยู่ เลยถามตังเมว่า ปิดทีวีหรอ? แต่ตังเมก็บอกว่า ‘เปล่านี่ เพิ่งจะตื่นนี่ล่ะ..’ หนูนี่ก็พูดอะไรไม่ออกเลยค่ะ.. พอคุยกันไปสักพัก เอาละค่ะ เสียงจากข้างห้องดังขึ้นมา เป็นเสียงเตียงคนไข้ที่ปรับได้ค่ะ มันเป็นเสียงเหล็กดัง ‘กึกๆๆๆๆ’ หนูคิดในใจเลยว่า ข้างห้องนี้มีคนอยู่ด้วยเหรอ? เพราะที่ขึ้นมาตอนหัวค่ำยังไม่เห็นมีป้ายชื่อนี่.. ทุกสิ่งที่เห็น ที่ได้ยิน คือหนูต้องเก็บไว้คนเดียว เพราะกลัวตังเมจะนอนไม่หลับ.. หนูนั่งดูทีวีทำใจสบายๆ ไปสักพักถึงประมาณตี 2 ครึ่ง ก็ปิดทีวีเข้านอนค่ะ หนูนอนที่โซฟา
จำได้ว่าหนูนอนหลับยาวไปถึงเกือบตี 5 ได้ ใกล้เช้าแล้ว ก็ตื่นขึ้นมาเข้าห้องน้ำ ทำธุระส่วนตัวเรียบร้อย แล้วหนูก็เดินออกไปแถวๆ ระเบียงห้อง แต่พอหันกลับมาเท่านั้นแหละ หนูนี่ตกใจแทบช็อคเลย! เพราะเห็นมีร่างผู้ชายวัยรุ่นอายุราวๆ 17-18 นอนอยู่ข้างๆ ตังเมค่ะ หนูรีบไปเปิดไฟทุกดวงในห้อง และเปิดทีวีไว้เลยค่ะ พอเปิดไฟก็หายไปแล้ว.. จนตังเมสะลึมสะลือตื่นขึ้น สภาพเหงื่อท่วมตัว และบ่นขึ้นมาว่า ทำไมที่นอนมันร้อนๆ อึดอัดๆ จังเลย.. หนูก็งง ทั้งที่แอร์เย็นมาก จนหนูนี่หนาวเลย หนูเลยรีบเอาสร้อยพระที่แม่ให้มา ไปคล้องคอตังเมเลยล่ะค่ะ
พอเช้า หนูก็ขอตัวกลับบ้านก่อน เพราะทางบ้านโทรตามแล้ว.. ก่อนกลับหนูไปถามพยาบาลที่เคาน์เตอร์ ว่าห้องที่ตังเมอยู่ ก่อนหน้านี้มีอะไรรึเปล่า? พยาบาลรีบบอกเลยค่ะว่า ‘คืนก่อน ห้องนั้นน่ะ มีน้องผู้ชายคนนึงป่วยเป็นโรคลมชัก ช่วงที่แม่เค้าออกไปซื้อของกินข้างนอก น้องเค้าไข้ขึ้นสูง ตัวร้อนจี๋เหมือนไฟเลย อาการชักก็กำเริบหนัก พอแม่เค้ากลับมา ก็เห็นลูกตัวเองนอนชักตายต่อหน้าต่อตาเลย..’ หนูก็คิดในใจเลยค่ะว่า ที่ตังเมบ่นว่าร้อน อึดอัด คงเป็นเพราะ..
จนถึงตอนนี้เรื่องที่เกิดขึ้น หนูยังไม่ได้บอกเพื่อนที่ชื่อตังเมเลยค่ะ เพราะกลัวว่ามันจะกลัว แล้วไม่กล้าอยู่คนเดียว หนูคงจะบอกหลังจากที่ตังเมออกจากโรงพยาบาลก่อนค่ะ
Story by คุณปูน
