เรื่องนี้ส่งเข้ามาจากคุณค้อน (นามสมมติ) คุณค้อนเล่าว่า.. ผมอาศัยอยู่อำเภอๆ หนึ่งในโคราช ตอนนั้นยังเรียนอยู่มัธยมปลายครับ เป็นช่วงปิดเทอมพอดี แล้วผมก็ได้รู้จัก ส้ม (นามสมมุติ) คือเรียนที่เดียวกัน และบ้านอยู่ในระแวกเดียวกัน ส้มเองก็รู้จักกับครอบครัวผมด้วย อยู่มาวันหนึ่ง ส้มมาหาพี่สาวผมที่บ้าน บอกว่าจะมาขอยืมรองเท้าผ้าใบไปใช้ออกกำลังกายหน่อย พี่สาวผมก็ตกลง โดยเอารองเท้าไปซัก แล้วบอกส้มว่า พรุ่งนี้จะวางไว้หน้าบ้าน ส้มแวะมาเอาได้เลย เมื่อตกลงกันเรียบร้อย ส้มก็กลับบ้านไป
แล้วเรื่องเศร้าก็เกิดครับ ส้มเดินทางไปเที่ยวกับเพื่อนแบบกระทันหัน โดยรถส่วนตัวคันใหญ่ ไปกันทั้งหมด 9 คน แต่กลับเกิดอุบัติเหตุ ยางรถระเบิดขึ้นมา ทำให้รถเสียหลักพุ่งเข้าชนต้นไม้ใหญ่ข้างทาง ทำให้ส้มที่นั่งข้างคนขับกระเด็นออกจากรถ กระแทกพื้นเสียชีวิตทันที สรุปอุบัติเหตุครั้งนั้นมีผู้เสียชีวิต 3 คน ที่เหลือบาดเจ็บสาหัส.. ผมได้ยินข่าวจากคนแถวบ้านแล้วรู้สึกเย็นที่เท้าขึ้นมายันท้ายทอยทันที เพราะเมื่อวานก็ยังยิ้มให้กันตามประสาคนรู้จัก วันนี้ส้มกลับมาเสียชีวิตกระทันหัน ผมทั้งเศร้า ทั้งสงสารครับ..
หลังจากวันเกิดเหตุ ผมเองเป็นคนกลัวผีมาก แต่กลับไม่รู้สึกกลัวส้มเลย อาจเพราะรู้จักกันมานานและส้มเป็นคนดี ทุกอย่างเป็นไปอย่างปกติ จนมาถึงคืนวันที่ 3 หลังจากที่ส้มเสียชีวิต คืนนั้นผมนอนอยู่ที่ห้องรับแขกกลางบ้าน ซึ่งติดกับประตูเข้าบ้านเลย ปกติทุกคืนก่อนนอน ผมจะอ่านหนังสือการ์ตูนสักเล่ม เพื่อให้หลับง่าย พอเวลาประมาณ 5 ทุ่ม ผมก็ได้ยินเสียงหมาหอนครับ ดังมาจากวัดที่อยู่ต้นซอย ได้ยินครั้งแรกผมก็ไม่ได้คิดอะไร เพราะหมาแถวนี้หอนบ่อยเป็นปกติอยู่แล้ว แต่คราวนี้กลับไม่เหมือนทุกคืน เพราะเสียงมันเหมือนกำลังหอนอะไรสักอย่างที่กำลังเดินผ่านมันไป เสียงหมามันหอนรับกันเป็นทอดๆเสียงดังใกล้บ้านผมเข้ามาเรื่อยๆ ตอนนั้นผมวางการ์ตูนลง และตั้งใจฟังเสียงหมาหอน ใจผมไม่เป็นสุขแล้วครับ และอยู่ๆ เสียงหมาหอนก็เงียบลง ผมเดาว่าเสียงมันน่าจะหยุดลงไม่ไกลจากบ้านผมเท่าไหร่นัก ระหว่างที่เสียงหมาเงียบผมเริ่มคิดในใจ ‘เชี่ย! ส้มมาหากูเหรอวะ ทำไมล่ะ? ถึงจะรู้กันก็ไม่น่าจะมาหานะ เพราะมีคนอื่นตั้งเยอะแยะที่น่าไปหามากกว่า..’ แล้วผมก็เริ่มเย็นที่ต้นคอ เสียวข้างขา ขนลุกไปหมด เพราะนึกขึ้นได้ว่าที่ส้มมา อาจจะเพราะรองเท้าผ้าใบคู่ที่ส้มจะยืม ยังวางไว้อยู่หน้าบ้าน ซึ่งติดกับที่นอนของผมที่กั้นไว้เพียงกำแพงบ้าน.. ผมรู้สึกเย็นที่หัววูบใหญ่ กำลังจะลุกไปเรียกแม่ แต่กลับได้ยินเสียงครับ เสียงที่ไม่ได้มาจากทางซ้ายหรือขวา เสียงที่หาต้นเสียงไม่ได้ เพราะมันดังมาจากข้างในหูผมทั้ง 2 ข้าง เสียงผู้หญิงร้องไห้! เสียงนั้นค่อยๆ ดังขึ้น ดังขึ้น ดังขึ้น.. ผมเหมือนตกอยู่ในภวังค์ ทั้งกลัว ทั้งตกใจ ผมนิ่งเป็นหิน ไม่กล้าขยับไปไหนเลยครับ และเสียงนั้นก็เงียบไป..
จังหวะนั้น ผมเหมือนหลุดจากถูกสะกดจิต มันบอกไม่ถูกครับ น้ำตามันไหลออกมาเอง.. แต่แปลก เมื่อสิ้นเสียงร้องไห้ ผมกลับเกิดความสงบ หายกลัว ผ่อนคลาย จากที่คิดจะไปนอนกับแม่ ผมกลับอ่านการ์ตูนต่อ และหลับไปจนถึงเช้า.. ผมเล่าเหตุการณ์ให้ที่บ้านฟัง ทุกคนก็ตกใจ แม่ผมซักไซ้อย่างละเอียด ผมตอบไปตามเหตุการณ์ที่เจอ และแน่นอน ผมออกไปดูที่หน้าบ้าน รองเท้าคู่นั้นยังวางอยู่ที่เดิม.. พอผมไปที่ตลาด คนแถวนั้นพูดถึงผีส้มกันใหญ่ บ้างก็ว่าเห็นส้มเดินรอบบ้านของแฟนเธอ ร้องไห้ เหมือนจะเข้าไปแต่เข้าไม่ได้ บ้างก็ว่าเห็นส้มนั่งข้างรถแฟนเธอ ที่ขับกลับมาจากกินเหล้าด้วยความเศร้าโศก เมื่อผมได้ยินดังนั้นก็ค่อนข้างมั่นใจว่าเมื่อคืนต้องเป็นส้มแน่ๆ ที่มาหาผม.. บ่ายวันนั้น ผมจึงชวนพี่สาวไปทำบุญที่วัด และเอารองเท้าคู่นั้นไปไว้ที่ต้นไม้ใหญ่ หวังว่าส้มคงจะไปดี และหลังจากนั้นผมก็ไม่เจอส้มอีกเลย RIP แด่ส้ม..
Story by คุณค้อน (นามสมมติ)
