เรื่องนี้เป็นเรื่องส่งเข้ามาจากคุณมิ้นท์ครับ คุณมิ้นท์เล่าว่า.. เป็นเรื่องสมัยเรายังเด็ก แต่ยังจำได้ดี เพราะเกิดขึ้นในคืนก่อนวันเกิดเรา.. คืนนั้นจำได้ว่าเรานอนอยู่ที่ห้องนอน กำลังตื่นเต้นจนนอนไม่หลับ เพราะที่โรงเรียนจะมีจัดงานวันเกิดในวันรุ่งขึ้น เราเลยโทรไปหาเพื่อนคนหนึ่ง ก็คุยเล่นกันไปเรื่อยจนถึงประมาณเที่ยงคืนได้ สักพักเราก็ได้ยินเสียงคนเคาะประตูห้องเรา ‘ก๊อกๆ’ ด้วยความตกใจ คิดว่าพ่ออาจจะได้ยินเราคุยโทรศัพท์หรือเปล่า เลยรีบเอาโทรศัพท์ซุกเข้าไปในหมอน โดยที่ยังไม่ได้วางสายจากเพื่อน แล้วคลุมผ้ามิดแกล้งทำเป็นหลับ.. จากนั้นก็มีเสียงเหมือนพยามจะบิดลูกบิดประตูเข้ามาดัง ‘กึกๆๆ’ อยู่สักพัก แต่เราล็อคประตูห้องไว้ แล้วเสียงเคาะประตูก็มาอีกครั้ง คราวนี้เคาะแรงมาก! เราได้แต่เงียบ คิดในใจว่า ‘ไม่ได้นะ ถ้าไปเปิดประตูให้พ่อ พ่อก็รู้สิว่าเรายังไม่หลับ..’
สักพักเสียงก็เงียบไป แต่กลับได้ยินเสียงฝีเท้าคนเบียดพื้นไม้ดัง ‘เอี๊ยด อ๊าด’ เดินเข้ามา แว่บแรกเราก็คิดว่า ที่เงียบไปเมื่อกี้ พ่อคงเดินไปเอากุญแจมาไขแน่เลย แต่เราก็นึกขึ้นมาได้ว่า เราล็อคกลอนห้องไว้นี่! ซึ่งไม่มีใครสามารถไขกุญแจเปิดเข้ามาได้แน่นอน และพอเรารู้ตัวอีกที เสียงเท้าที่ได้ยินก็มาหยุดที่ข้างๆ เตียงเราแล้วก็เงียบไป ก่อนจะมีความรู้สึกยวบๆ ที่ตรงปลายเท้า เหมือนมีคนขึ้นมายืนอยู่บนเตียง! จังหวะนั้น เรานอนตัวแข็งทื่อเลย และไม่กี่อึดใจ ‘ตึง!!’ ความรู้สึกเหมือนแบบ คนทิ้งตัวลงมาข้างๆ อย่างแรง จนตัวเราเด้งขึ้นจากที่นอนเลย ตอนนั้นเรียกได้ว่ากลัวจนสติหลุดมาก เราร้อง ‘กรี๊ดดด’ ออกมาสุดเสียง พร้อมกับลุกวิ่งไปดึงกลอนเปิดประตู เห็นพ่อกับแม่วิ่งหน้าตื่นมาหาที่หน้าห้องพอดี คงเพราะตกใจที่อยู่ๆ เราก็กรี๊ดขึ้นมาเสียงดัง แม่ถามเราว่าเกิดอะไรขึ้น? ตอนนั้นเราตอบไปร้องไห้ไปเพราะกลัวมากๆ ‘แม่ มีใครไม่รู้อยู่ในห้องหนู!’ พ่อเลยเดินเข้าไปในห้องแล้วเปิดไฟ ก็ไม่เจออะไร.. ตอนนั้นเวลาก็ตี 1 กว่าแล้ว พ่อแม่เลยให้เราย้ายไปนอนที่ห้องด้วย..
พอเช้ามา เราไปโรงเรียนตามปกติ เพื่อนทุกคนก็เดินมาอวยพร รวมไปถึงเพื่อนที่เราโทรคุยด้วยเมื่อคืน มันมาอวยพรเสร็จ และก็พูดต่อว่า ‘เป็นไง? คุยกันยันเช้าเลยนะ คิดว่าจะมาไม่ไหวแล้วนะเนี่ย.. แล้วเมื่อคืนเป็นอะไร เห็นหัวเราะทั้งคืนเลย’ ตอนนั้นหัวใจเราแทบหยุดเต้น เพราะจำได้ว่า เมื่อคืนตอนที่มีคนมาเคาะประตู เราเอาโทรศัพท์ซุกไว้ใต้หมอนทั้งๆ ที่ยังไม่ได้วางสาย แต่เมื่อคืนเราก็ไม่ได้หัวเราะ และเราก็ไปนอนที่ห้องพ่อแม่ตั้งแต่ตี 1 กว่า.. แล้วถ้าอย่างนั้น เสียงหัวเราะที่มันได้ยินมาจากไหน? แล้วใครล่ะ ที่คุยโทรศัพท์กับมันทั้งคืน.. จนทุกวันนี้ เราก็ยังไม่กล้าบอกความจริงให้เพื่อนเราฟังเลย
Story by คุณมิ้นท์
