เรื่องนี้ส่งเข้ามาจากคุณโบว์ครับ คุณโบว์เล่าว่า.. เราเองเป็นคนที่ค่อนข้างมีเซนส์ในเรื่องแบบนี้มาตั้งแต่เด็ก ก็เคยเจอมาตลอดเรื่อยๆ เลยค่ะ แต่มีอยู่ครั้งหนึ่ง เจอหนักมากที่สุดแล้ว ทำให้เราไม่กล้านอนคนเดียวอีกเป็นเดือนเลย.. เราอยู่จังหวัดอุบลราชธานี ตอนนั้นเรียนอยู่ชั้น ม.6 ค่ะ คือเราจะอยู่บ้านกับตายาย พ่อแม่เราทำงานต่างจังหวัด กลับบ้านปีละครั้ง 2 ครั้ง ห้องพ่อแม่เลยปิดไว้ไม่ได้ใช้ จนวันหนึ่ง เรานึกอยากจะไปนอนห้องพ่อแม่ เพราะห้องนั้นจะมีสัญญาณโทรศัพท์เยอะกว่าห้องเรา
หลังจากอาบน้ำเสร็จ ประมาณ 2 ทุ่ม เราก็ขนหมอนผ้าห่มไปห้องพ่อแม่ ปิดไฟเล่นโทรศัพท์จนถึงประมาณ 5 ทุ่มเกือบเที่ยงคืนได้ เริ่มปวดตาก็เลยนอน โดยเรานอนด้านในฝั่งที่ชิดหน้าต่าง เพราะเป็นคนนอนดิ้น กลัวจะตกเตียงค่ะ.. พอนอนไปสักพักก็ฝัน มันเป็นฝันที่รู้สึกแปลกๆ ไม่เหมือนฝันทั่วไป ก็รู้เลยว่าฝันแบบนี้จะโดนผีอำแน่ๆ (ถ้าใครเคยโดนผีอำจะพอเข้าใจ) พอได้สติเราก็รีบตื่นเลย แต่ไม่ทันแล้ว เราขยับตัวไม่ได้เลยค่ะ ตอนแรกก็เฉยๆ นะ เพราะโดนผีอำบ่อยจนชินแล้ว เดี๋ยวคงหาย เลยนิ่งอยู่สักพัก . . . . . แต่คราวนี้ไม่หายเหมือนทุกทีค่ะ นานมากๆ เราเลยสวดมนต์ แต่พอหลังจากสวดมนต์นี่ล่ะเริ่มเลย เราสวดมนต์ไปก็จะมีเสียงสวดตาม เป็นเสียงผู้ชาย สวดบทไหนท่อนไหนก็จะได้ยินเสียงสวดตามตลอด ตอนนั้นเราเริ่มกลัวขึ้นมาละ พอเราไม่สวดต่อ ก็ได้ยินเสียงพูดว่า ‘ไม่สวดแล้วเหรอ?’ แล้วก็ตามด้วยเสียงหัวเราะในคอ ‘หึๆๆ’ เหมือนหัวเราะเยาะเรา ตอนนั้นคือกลัวมากๆๆๆ
พอเสียงหัวเราะเงียบไป เราก็รู้สึกเหมือนมีใครมานอนข้างๆ ค่ะ มันรู้สึกได้ชัดเลยว่า ถ้าลืมตาขึ้นมาตอนนี้เจอแน่ๆ แล้วสักพักก็มีเสียงเล็บขูดกระจกหน้าต่าง ‘ครืดๆ’ ขูดซ้ำไปซ้ำมา แล้วก็หัวเราะ ตอนนั้นเรานี่น้ำตาไหลเลย ตัวสั่น แบบทำอะไรไม่ถูก ไม่เคยเจอแบบนั้นมาก่อน.. สักพักทุกอย่างก็เงียบลง เราลืมตาขึ้นมา ในหัวคิดอย่างเดียวเลยว่า ต้องรีบไปห้องยายทันที ข่มใจกลัวอยู่นานมาก พอเริ่มโอเคก็รีบลุกไปที่ประตู ตอนกำลังจะเปิดประตูออก หางตาเหลือบไปมองที่เตียง เรานี่แทบล้มทั้งยืนเลยค่ะ เราเห็นตัวเองนอนอยู่ที่เตียง! ตอนนั้นตกใจมาก หลับตาลืมตาขึ้นใหม่ ก็ยังเห็นเหมือนเดิม ตอนนั้นคิดว่าเป็นความฝันแน่ๆ เลยกลับไปที่เตียงใหม่ แล้วก็ลุกขึ้นมาที่ประตูใหม่ แต่ก็ยังเหมือนเดิม คือเราเห็นตัวเองนอนอยู่บนเตียงค่ะ ทำแบบนั้นอยู่ประมาณ 3-4 ครั้งก็ยังเหมือนเดิม
จนเราไม่กล้าเดินไปที่ประตูแล้ว กลัวว่าจะเป็นเหมือนเดิมอีก เลยคิดถึงพ่อกับแม่ คิดในใจว่า ‘ขอให้คุณพ่อคุณแม่คุ้มครองลูกด้วย..’ คิดอยู่อย่างนั้นสักพัก ก็เหมือนทุกอย่างมันดีขึ้นเลย มันรู้สึกอบอุ่น รู้สึกปลอดภัย พอความรู้สึกแปลกๆ มันหายไป เราก็ลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง มันเงียบสงบอย่างบอกไม่ถูกเลยค่ะ เราตั้งสติแล้วหยิบหมอนกับผ้าห่ม รีบเดินออกไปเคาะประตูห้องยาย.. สักพักยายก็เปิดประตูให้ โดยที่ไม่ได้ถามอะไรสักคำ เราก็เข้าห้องไปนอนต่อไม่พูดอะไร
พอตอนเช้า ยายก็ถามว่า ‘ถูกผีหลอกเหรอเมื่อคืน?’ เราก็บอกว่าใช่ ยายเลยบอกให้เราทำบุญไปให้เขา เราก็บอกว่า ‘ไม่! ถ้าอยากได้บุญ ทำไมไม่มาขอดีๆ ทำให้กลัวขนาดนี้ ถ้าเกิดช็อคตายขึ้นมาจะทำยังไง? นอกจากจะไม่ทำบุญให้ ถ้าทำแบบนี้อีกจะแช่งให้ไม่ได้ไปผุดไปเกิดเลย ไอ้ผีเวร!’
Story by คุณโบว์
