เรื่องนี้ส่งเข้ามาจากคุณหนูนาครับ โดยคุณหนูนาเล่าว่า.. เราเรียนอยู่โรงเรียนประจำอำเภอแห่งหนึ่งในจังหวัดขอนแก่น อาคารที่โรงเรียนจะมีทั้งหมด 3 อาคาร อาคาร 1-2 เป็นอาคารใหม่ ส่วนอาคาร 3 เป็นตึกไม้เก่าแก่ ซึ่งจะมีห้องนาฏศิลป์อยู่ด้วย.. เนื่องจากเราเป็นนักกีฬาโรงเรียนค่ะ การนอนค้างที่โรงเรียนเรียกว่าเป็นเรื่องปกติเลย.. วันหนึ่ง มีโปรแกรมแข่งขันที่ต่างจังหวัด เลยต้องนอนค้างที่โรงเรียนกับพี่ๆ ในทีมรวมทั้งหมด 7 คน โดยห้องที่จะใช้นอนในคืนนั้น คือห้องวิทยาศาสตร์ ตั้งอยู่ที่อาคาร 3 ชั้น 2 ซึ่งชั้นล่างของห้องวิทย์นี้ จะตรงกันกับห้องนาฏศิลป์พอดีเลย
คืนนั้นหลังจากซ้อมเสร็จ พอพวกเราขึ้นไปถึงห้องวิทย์แล้ว ก็จัดแจงจองที่นอน เรานอนกับเพื่อนสนิทชื่อกวาง นอนด้านในสุดของห้อง เพราะมีปลั๊กไฟไว้ชาร์จมือถือ ส่วนพวกพี่ๆ ก็นอนห่างกันออกไปไม่มากเท่าไหร่.. พอได้ที่นอนแล้ว ทุกคนก็แยกย้ายกันไปทำธุระส่วนตัว พี่ๆ เขาก็พากันไปกินข้าวข้างนอกต่อ เพราะฉะนั้นเลยเหลือที่อยู่ในห้องวิทย์กัน 3 คน คือ เรา กวาง และพี่ยิม ก็นอนเล่นกันไป คุยกันไปได้สักพัก เราก็ได้กลิ่นของน้ำหอมค่ะ กลิ่นไทยๆ เรียกว่าน้ำอบหรือเปล่าไม่แน่ใจ ลอยมาเตะจมูก คือกลิ่นแรงมาก เราเลยลุกขึ้นนั่ง แล้วหันไปมองหน้าพี่ยิม และกวาง เรา 3 คนมองหน้ากันไม่พูดอะไร ได้แต่พยักหน้าเหมือนรู้กัน.. จากนั้น เสียงระนาดก็ดังขึ้นมาไกลๆ เป็นระยะ ดังขึ้นเรื่อยๆ ตอนนั้นเรา 3 คนนั่งชิดกันมาก และเราได้ยินเสียงคนเดินดัง ‘แอ๊ดๆ’ ได้ยินเสียงชัดมาก เนื่องจากเป็นพื้นไม้..
พวกเราตัดสินใจเดินออกมาข้างนอก โดยให้พี่ยิมเดินนำหน้า พอเดินออกมาถึงหน้าห้อง รู้สึกเลยว่ามีลมแรงมาก พัดผ่านหน้าไป ทำให้ต้องหันตามไปมองที่ต้นลม เท่านั้นล่ะ แทบช็อคค่ะ! ภาพที่เห็นคือผู้หญิงผมดำยาวมากๆ ในชุดนางรำ ยืนอยู่ที่ทางเดินหน้าห้องๆ หนึ่งที่ไม่เคยเปิดเลย และเขาค่อยๆ หันมาหาพวกเราพร้อมกับร่ายรำ โดยมีเสียงเครื่องดนตรีไทยบรรเลงอย่างวังเวง.. เรา 3 คนได้แต่ยืนอึ้งกับภาพที่เห็น เพราะผู้หญิงคนนั้นร่ายรำไป ชิ้นส่วนในร่างกาย นิ้ว แขน ก็หลุดไปทีละชิ้นๆ จนเป็นกองผ้าชุดรำอยู่ที่พื้น! กวางถึงกับน้ำตาไหล เหงื่อแตกพลั่กๆ พี่ยิมอ้าปากค้าง ยืนขาแข็ง ส่วนเราพอมีสติอยู่บ้าง จึงกระชากทั้ง 2 คนวิ่งลงบันไดอย่างรวดเร็ว วิ่งอย่างไม่คิดชีวิต วิ่งแบบเอาเป็นเอาตาย วิ่งมาจนถึงห้องโยธวาทิตที่มีพวกพี่ๆ อยู่ พี่ๆ ที่รู้จักกันก็ร้องทักว่า ‘เด็กชมรมนาฏศิลป์หรอ? ใส่ชุดนางรำมาด้วยเลยนะ!’ เท่านั้นล่ะค่ะ พวกเราหยุดชะงักทันที ด้วยความอยากรู้ พี่ยิมจึงหันกลับไปดู แล้วพี่ยิมก็ล้มพับลงไปทันทีเลยค่ะ พี่ๆ วงโยจึงต้องช่วยกันอุ้มพี่ยิมเข้าไปในห้อง ส่วนเรากับกวางก็รีบวิ่งตามไปอย่างเสียวๆ สันหลังมากๆ
พอรุ่งเช้า พี่ยิมไข้ขึ้นสูงมาก พี่ยิมบอกว่าเมือคืนเห็นผู้หญิงชุดไทยอยู่ข้างหลังจริงๆ ส่วนเราเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนให้พี่ๆ และลุงภารโรงฟัง จนลุงภารโรงได้ฟังก็บอกว่า ‘มานี่ๆ มีอะไรจะให้ดู..’ พวกเราทั้งหมดพร้อมกับพี่ๆ วงโยก็เดินตามหลังลุงแกไปอย่างงงๆ ลุงแกพาขึ้นไปหน้าห้องที่เราเจอผู้หญิงคนนั้นรำเมื่อคืน และก็ไขกุญแจเปิดห้องออก สิ่งที่เห็นคือ ชุดไทยสีเขียว สไบสีแดง ชุดเดียวกับที่เห็นเมื่อคืนเลย! พี่ๆ วงโยก็ยืนยันว่า ‘เมื่อคืนคนที่วิ่งตามมา ใส่ชุดนี้แหละ!’ เรากับกวางนั่งร้องไห้หน้าห้องนั้นเลยค่ะ หลอนมากๆ ไม่กล้านอนค้างโรงเรียนอีกเลย นับจากวันนั้น..
Story by คุณหนูนา
