เรื่องนี้ส่งเข้ามาจากคุณปายครับ คุณปายเล่าว่า.. ท้าวความก่อนนะ คือว่าบ้านยายเราตั้งแต่สมัยรุ่นทวด เค้ายกที่ดินของบ้านส่วนหนึ่งให้กับวัด ซึ่งแน่นอนว่าตอนนี้บ้านยายเราคือติดกับวัด ติดแบบแนบชิดเลยค่ะ แล้วที่วัดนี้จะมีป่าช้าอยู่อีกฝั่งหนึ่ง คนละฝั่งกับบ้านยายเรา ส่วนอีกด้านหนึ่งซึ่งติดกับบ้านยายเราจะเป็นป่ารก และเรื่องมันก็เกิดขึ้นที่ป่าฝั่งนี้ล่ะค่ะ
เมื่อประมาณ 2 เดือนก่อน พระที่วัดได้มาขอให้พ่อเราไปช่วยตัดต้นไม้ในป่าให้หน่อย เพราะจะทำการปรับปรุงสถานที่วัดสร้างกุฏิเพิ่ม ส่วนไม้ที่ตัดทิ้งไปจะยกให้เอาไปเผาถ่านขาย.. ทีแรกแม่กับยายเราไม่ยอมจะปฏิเสธให้ได้ แต่สุดท้ายไม่รู้ยังไง พ่อกับพี่สาวเรากล่อมจนแม่กับยายยอม.. วันต่อมา ก็เข้าไปตัดต้นไม้กัน มีเรา พ่อ แม่ ยาย พี่สาว พี่เขย และก็หลานชายวัย 3 ขวบ.. วันแรกก็เริ่มจากต้นกฐินเล็กๆ น้อยๆ รอบนอก ไม่มีอะไร พอวันที่ 2 นี่สิ วันนี้ตัดลึกเข้าไปในป่าซึ่งมีต้นไม้ใหญ่ขึ้นเยอะมาก เดินกันเข้าไปไม่นาน หลานชายก็สะกิดเราว่า ‘พี่ปายๆ ใครก็ไม่รู้เยอะแยะเลย ยืนดูอยู่..’ ไอ้เรานี่หันขวับเลย แต่ก็ไม่เห็นมีใคร หลานก็ยังยืนยันว่ามี แต่เราก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร ตัดกันไปเรื่อย..
จนมาถึงต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง มันคือต้นผูขนาดใหญ่มาก โดยก่อนจะลงมือตัด แม่เราก็ทำการจุดธูปบอกกล่าวเจ้าที่เจ้าทางก่อน ซึ่งตอนกำลังจุดธูปอยู่นั้น จู่ๆ ลมก็พัดมาแรงมาก พร้อมกับหลานเราก็ตะโกนขึ้นมาว่า ‘มีคนยืนอยู่บนต้นไม้ ตัวดำปี๋เลย!’ เราเลยเงยน่ามองตาม ปรากฏว่าเห็นเป็นผู้ชายยืนอยู่จริง! ก่อนจะหายไปต่อหน้าต่อตาเฉยๆ ตอนนั้นเราชวนแม่กลับเลย คือไม่เอาแล้ว เรากลัว แต่พ่อกลับบอกให้ช่วยกันก่อน ใกล้จะเสร็จแล้ว แม่เราก็จุดธูปไหว้อีกครั้ง เพื่อให้เราสบายใจขึ้น.. ทีนี้พ่อเราก็เริ่มลงมือตัดต้นผูทันที โดยพ่อเป็นคนตัด เรา พี่สาว พี่เขย แม่ ช่วยกันดึงต้นไม้ให้ล้มไปตามทิศที่ต้องการ โดยมีการบากหน้าต้นไม้ไว้ก่อน
แต่แล้ว พอถึงจังหวะที่ต้นไม้จะล้ม มันกลับล้มไปในทิศทางตรงกันข้าม ซึ่งทิศที่ต้นไม้ล้มไปนั้น คือทางที่พ่อเรายืนถือเลื่อยอยู่ พ่อถึงขั้นต้องล้มตัวหลบต้นไม้ที่ล้มเข้าหา ทำให้ต้นไม้ล้มเข้ากระแทกต้นไม้ต้นอื่น หักมาฟาดพวกเราที่ยืนอยู่อีกด้านจนบาดเจ็บกันไปไม่น้อย.. ซึ่งมันแปลกมากๆ ที่ต้นไม้ล้มไปทางนั้นได้ เพราะพ่อได้ทำการบากหน้าต้นไม้ และมีคนหลายคนดึงเอาไว้อยู่ด้วย.. ทุกอย่างที่ว่ามันเกิดขึ้นเร็วมากค่ะ แต่เรากลับได้แต่ยืนอึ้ง ตัวแข็งไปเลย เพราะภาพที่เราเห็นเมื่อครู่ คือผู้ชายตัวดำคนเดิม ตาแดงก่ำ ยืนอยู่บนต้นไม้ที่กำลังล้มเข้าหาพ่อเรา พร้อมกับเอามือชี้หน้าพ่อเราไปด้วย!
แม่เลยต้องบอกให้กลับกันเพราะไม่ไหวแล้ว กะเล่นกันถึงชีวิตเลย จนพ่อก็ต้องยอม พากันกลับมาทำแผลที่บ้าน ส่วนเราได้แต่เดินตามไปเงียบๆ ไม่กล้าพูดอะไร.. แม่กับยายมาเล่าทีหลังว่าที่ตรงนั้นน่ะ คือป่าช้าเก่าคนสมัยก่อนเค้าจะรู้จักกันดี แต่คนรุ่นหลังไม่รู้หรอก.. จนสุดท้ายก็ทำงานจนจบ พ่อเราก็ได้ไปที่วัด พระท่านรีบเรียกพ่อให้ไปหาทันที แล้วบอกพ่อเราว่า ‘มีผู้ชายตัวดำ สูงใหญ่ เดินตามพ่อเราอยู่ น่าตาโกธรแค้นมาก..’ ซึ่งลักษณะนั้นตรงกับที่เราเห็นเลย.. เขาคงไม่มีที่อยู่ พระท่านจึงไปตั้งศาลให้เขาอยู่ แทนที่อยู่เดิมที่เราไปตัดของเขาค่ะ
Story by คุณปาย
