เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ 3 จากคุณวิญญูครับ คุณวิญญูเล่าว่า.. เมื่อประมาณ 2 ปีก่อนช่วงฤดูหนาว ผมกับแฟนได้ไปขายของในงานประจำปี ที่จังหวัดหนึ่งทางภาคอีสาน ลักษณะที่จัดงานจะออกแนวเหมือนงานวัดขนาดใหญ่.. วันแรกๆ ผมก็จัดร้านกับแฟน และสั่งสินค้ามาลง ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้นครับ จนคืนหนึ่ง เป็นคืนที่อากาศเย็นมากๆ ราว 13 องศาได้ พระจันทร์โตเต็มดวง และเป็นสีออกแดงส้ม ลมก็แรง พัดตลอดทั้งคืนเลย.. หลังจากที่ผมกับแฟนแวะไปอาบน้ำที่ห้องเช่า และจะกลับมากางเต๊นท์นอนที่ร้าน เพราะต้องอยู่เฝ้าร้านตอนกลางคืน ..คือเวลาออกงานแบบนี้ขโมยจะเยอะ พวกพ่อค้าแม่ค้าอย่างผมต้องคอยอยู่เฝ้าดูแลข้าวของในร้าน และป้องกันขโมยครับ
ระหว่างที่ผมกับแฟนเดินกลับไปยังร้าน ซึ่งระยะทางไม่ได้ไกลมาก ผมก็ได้หันไปมองที่ลานกว้างทางซ้ายมือผม ซึ่งเป็นส่วนของเครื่องเล่น สวนสนุก ปาลูกโป่ง ที่ปิดไฟหมดแล้ว เวลาตอนนั้นก็ราวๆ เที่ยงคืนได้.. ผมมองไปที่ลานนั้นอยู่นาน ก็เห็นมีหมาจรจัดอยู่หลายตัว และผมก็เห็นเงาวูบไปวูบมา เหมือนคนกำลังเดินไปมา แต่ก็ไม่ใช่.. แฟนผมก็ถามว่าเห็นอะไร? ผมก็ได้แต่บอกว่าไม่เห็นอะไรสักหน่อย แล้วผมก็รีบเดินเข้าไปที่ร้าน
ผมจัดการกางเต๊นท์ ปูที่นอนเรียบร้อย พอล้มตัวลงนอนกันยังไม่ทันไร แฟนผมก็สะกิดถามว่า ‘ได้ยินเสียงอะไรไหม?’ ผมลองตั้งใจฟังดูดีๆ ก็ได้ยินจริงๆ ครับ ..เสียงนั้นมันเหมือนเสียงฝีเท้าคนใส่รองเท้าแตะ เหยียบพื้นกรวดดัง ‘กรอบแกร่บ’ บางครั้งก็เป็นเสียงเท้าเตะกรวด ผมบอกให้แฟนนอนอยู่เฉยๆ เดี๋ยวผมจะออกไปดูเอง แต่แฟนผมก็ดึงมือผมไว้ และห้ามผม ผมเลยได้แต่มองผ่านช่องของเต๊นท์ออกไป แล้วอยู่ๆ เสียงมันก็เงียบไป.. สักพักเดียว หมาจรจัดก็พร้อมใจกันหอนรับมาจากทางลานกว้าง และก็ไล่หอนมาจนถึงข้างร้านผม ลมเริ่มแรงขึ้นๆ และเสียงหมาหอนก็เงียบลงไป ทุกอย่างเงียบมาก..
ทันใดนั้น ผมได้กลิ่นยาเส้นลอยมาจากหน้าร้านผม แล้วผ้าใบร้านผมมันก็เปิดขึ้นมาครับ สิ่งที่ผมเห็นคือ ชายแก่ใส่เสื้อคอจีนสีน้ำตาล ใส่กางเกงขาก๊วยสีดำ และใส่รองเท้าแตะสีหม่นๆ สูบยาเส้นอยู่ที่ปาก กำลังมองลอดเข้ามาในร้านผม เหมือนมองหาอะไรบางอย่าง.. ผมเห็นชัดเจนเลย ผมกระซิบข้างหูแฟนว่า ‘มีคนจะเข้ามา เอาโทรศัพท์เตรียมกดเบอร์ตำรวจซะ..’ แล้วผมก็หยิบมีดใต้หมอน และค่อยๆ เปิดเต้นช้าๆ ผมยังคงเห็นชายแก่คนนั้นอยู่ในสายตาตลอด แต่พอผมพลิกตัวเพื่อออกมาข้างนอกเต๊นท์ เพียงชั่วอึดใจ ชายแก่คนนั้นก็หายไปแล้ว ผมรีบเปิดผ้าใบร้านออก เพื่อจะตามชายแก่คนนั้นไป แต่เขากลับหายไปเสียแล้ว เชื่อไหมครั้บว่ารอบๆ บริเวณร้านผมนั้นเป็นลานกว้าง แต่กลับไม่มีวี่แววของชายแก่คนนั้นเลย.. ขนผมนี่ลุกขึ้นมาโดยอัตโนมัติเลยครับ แล้วผมก็กลับเข้าไปนอนโดยที่ไม่พูดไม่จา และไม่เล่าอะไรให้แฟนผมฟังเลย
จนตอนเช้าพี่ร้านข้างๆ มาเปิดร้าน ผมจึงเล่าเรื่องเมื่อคืนให้เขาฟัง พี่เขากลับทำหน้าตกใจมากๆ และถามผมว่า ‘ลุงคนนั้นแต่งตัวยังไง?’ ผมก็เล่าให้เขาฟังไปตามที่เห็น พี่เขาก็ยิ่งตกใจ และบอกผมว่า ‘วันนี้เป็นวันครบรอบวันตายของพ่อพี่ และที่น้องเห็นเมื่อคืนน่ะพ่อพี่เอง พ่อชอบสูบยาเส้น และชุดที่เห็นก็คือชุดในวันเผาเลยล่ะ.. เมื่อคืนพี่สวดมนต์ให้พ่อพี่ สงสัยพ่อคงจะมาหา แต่เข้าไปผิดร้านล่ะมั้ง..’ แล้วพี่เขาก็หัวเราะครับ ..แต่ผมเนี่ยสิ หัวเราะไม่ออกเลยล่ะครับ
Story by คุณวิญญู
