คืนนี้แอดมินขอเล่าเรื่องสยองขวัญจากญี่ปุ่นให้ฟังบ้างครับ พอดีเคยได้อ่านเมื่อสมัยเด็ก แล้วจำได้จนทุกวันนี้เลย เป็นเรื่องของ โยสุเกะ นักเรียนมัธยมชื่อดังในญี่ปุ่น.. ช่วงเช้าวันหนึ่งในห้องเรียน โยสุเกะเห็นว่าโต๊ะที่นั่งข้างหลังห้องตัวหนึ่งนั้นว่างอีกแล้ว เขาจำได้ว่าเป็นที่นั่งของเพื่อนร่วมชั้นที่ชื่อ ฮิโรกิ ซึ่งถ้ารวมวันนี้ ฮิโรกิก็น่าจะขาดเรียนมาเกิน 7 วันแล้ว..
ด้วยความสงสัย โยสุเกะเลยถามเพื่อนในห้องหลายๆ คน แต่ก็ไม่มีใครรู้ว่าฮิโรกิไปไหน จนมีเพื่อนคนหนึ่งซึ่งบ้านอยู่ใกล้กับฮิโรกิเล่าว่า ‘ทุกเช้าฉันก็เห็นฮิโรกิใส่ชุดนักเรียนเดินออกจากบ้านมานี่นา แต่ที่เห็นล่าสุดแล้วรู้สึกแปลกๆ ก็คือฮิโรกิเดินออกจากบ้านมาหยุดอยู่ที่หนึ่ง แล้วก็เดินกลับบ้านไป ฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน..’ โยสุเกะเลยขอที่อยู่บ้านของฮิโรกิเอาไว้ แล้วก็เข้าเรียนต่อ.. จนถึงตอนเย็นหลังเลิกเรียน โยสุเกะตัดสินใจไปหาฮิโรกิที่บ้าน เพื่อสอบถามว่าเกิดอะไรขึ้น
เมื่อไปถึงบ้านของฮิโรกิ พยายามกดกริ่งเรียกเท่าไรก็ไม่มีใครมาเปิดประตู จนโยสุเกะได้ลองบิดลูกบิดดู ปรากฏว่าไม่ได้ล็อค จึงตัดสินใจเข้าไป.. ที่ชั้นล่างไม่มีใครอยู่ โยสุเกะก็ขึ้นไปที่ชั้น 2 และเห็นประตูห้องนอนเปิดอ้าไว้อยู่ เมื่อเข้าไปในห้อง ภาพที่เห็นคือ ฮิโรกินั่งกอดเข่าอยู่ในห้องคนเดียว สีหน้าดูซีดเซียวมากๆ เหมือนคนไม่ได้พักผ่อน โยสุเกะทักว่า ‘ฮิโรกิ นี่นายเป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมไม่ไปเรียนเลยล่ะ?’ ฮิโรกิหันมายิ้มอ่อน และบอกว่า ‘ฉันออกไปโรงเรียนทุกวันนั่นล่ะ แต่ฉันไปได้ไม่ถึง เพราะมันมีกำแพงกั้นอยู่..’ โยสุเกะได้ฟังก็งงใหญ่ ฮิโรกิพูดต่อว่า ‘ใช่ กำแพงที่ฉันมองไม่เห็น.. เมื่อหลายวันก่อน ฉันไปได้ไกลกว่านี้ แต่นับวันกำแพงมันก็แคบเข้ามาเรื่อยๆ ฉันไปได้แค่หน้าปากซอย.. หน้าบ้าน.. จนตอนนี้กำแพงมันอยู่ที่หน้าห้องฉันนี่เอง ออกจากห้องไม่ได้แล้วล่ะ’ แล้วฮิโรกิก็ลุกไปที่หน้าห้อง เอามือทาบอะไรบางอย่างที่มองไม่เห็น ก่อนจะกลับมานั่งลงที่เดิม..
โยสุเกะก็คิดในใจว่า ฮิโรกิมีความผิดปกติทางจิตอะไรหรือเปล่า จึงเอ่ยปากว่าจะไปหาอะไรมาให้กิน แล้วก็ออกจากห้องลงไปที่ครัวได้นมมา 1 กล่อง.. เมื่อกลับขึ้นมาที่ห้อง สิ่งที่เห็นคือ ฮิโรกิที่อยู่ในสภาพขดตัวจนเสียรูป แขนขา และคอค่อยๆ พับหักเข้าหากันเหมือนถูกบดทับด้วยอะไรที่หนักมากๆ ทีละนิดๆ จากรอบทิศทาง จนสุดท้ายร่างของฮิโรกิก็เหลือเพียงชิ้นเนื้อที่ค่อยๆ เล็กลงๆ จนหายไปต่อหน้าต่อตาของโยสุเกะ..
สิ่งที่เห็นทำให้โยสุเกะได้แต่ยืนนิ่งทำอะไรไม่ถูกอยู่หลายนาที จนพอได้สติ โยสุเกะก็รีบวิ่งออกจากบ้านของฮิโรกิมาแบบไม่คิดชีวิต วิ่งสุดแรงไม่กล้าหันหลังกลับ จนพอใกล้จะถึงหน้าโรงเรียน ‘ตึงงงง!’ โยสุเกะชนเข้ากับอะไรบางอย่างอย่างแรงจนล้มลง พอลืมตาขึ้นดูกลับว่างเปล่า.. ด้วยความสงสัย โยสุเกะจึงลุกเดินเข้าไปเอามือค่อยๆ ทาบดู และสิ่งนั้นก็คือ ‘กำแพงที่มองไม่เห็น!’
Story by โยสุเกะ ทากาฮาชิ – ชั่วโมงเรียนพิศวง
