เรื่องนี้ส่งเข้ามาจากคุณตุ๊กตาครับ คุณตุ๊กตาเล่าว่า.. เราได้มาทำงานในกรุงเทพฯ ตั้งแต่อายุ 17 ปี ก็ทำงานมาเรื่อยๆ ค่ะ จนมาวันหนึ่ง มีรุ่นน้องที่เป็นคนบ้านเดียวกัน ชื่อแพรวค่ะ น้องแพรวขอให้ช่วยพามาสมัครงานที่กรุงเทพฯ ด้วยความที่เราเป็นคนใจอ่อนชอบช่วยเหลือคน ก็เลยตกลงพามา แล้วน้องก็ได้งานค่ะ เราเห็นว่าน้องเพิ่งมากรุงเทพฯ เลยให้พักอยู่ด้วยกันกับเรา
พอได้อยู่ด้วยกัน ก็รู้สึกว่าน้องแพรวดูเป็นคนธรรมะธรรมโม บนหัวนอนของน้องจะมีพระ และหนังสือสวดมนต์อยู่เยอะมาก อยู่ด้วยกันจนค่อนข้างจะสนิทกันพอสมควร แล้วอยู่มาวันหนึ่ง น้องแพรวก็มีแฟน และก็ได้ย้ายออกไปค่ะ.. พอน้องย้ายออกไปแล้ว เราก็แทบจะไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย
อยู่ๆ วันหนึ่งตอนประมาณเกือบเที่ยงคืน น้องแพรวก็มาหาเราที่ห้อง มาถึงก็นั่งตรงปลายเตียงไม่พูดไม่จา เอาแต่ร้องไห้ เราถามอะไรก็ไม่ตอบ เลยคิดว่าต้องทะเลาะกับแฟนมาแน่ๆ เราก็ไม่เซ้าซี้อะไร ขอตัวไปอาบน้ำก่อน แป๊บๆ นึกขึ้นได้ว่าเราลืมผ้าเช็ดตัวไว้ เลยออกจากห้องน้ำมาหยิบ แต่พอออกมากลับไม่เห็นน้องแพรวแล้ว เราก็แปลกใจ เพราะแค่เวลาไม่ถึงนาที ทำไมน้องไปไม่บอกเรา? คิดว่าน้องคงรีบมั้ง เลยไม่ได้ติดใจอะไร..
พอตอนเช้าพ่อเราโทรมาหา พ่อบอกว่า ‘น้องแพรวตายแล้ว ผูกคอตายที่ห้องของแฟนเขา..’ เราก็ช็อคเลยสิคะ เพราะเพิ่งเจอกันแท้ๆ เราถามพ่อกลับไปว่า ‘น้องตายเมื่อไหร่?’ พ่อเราบอกว่า ‘เจ้าหน้าที่บอกว่า น่าจะตายมาแล้วอย่างน้อย 12 ชั่วโมง ซึ่งก็คือราว 4 ทุ่มละนะ..’ เราก็เถียง ‘อะไรพ่อ! ตอนเกือบเที่ยงคืนน้องแพรวยังมาหาหนูอยู่เลย..’ พ่อก็ตกใจ และบอกอีกว่า ‘ที่ไปหาน่ะ ไม่รู้ว่าคนเป็นหรือเปล่า? น้องคงอยากจะไปลาหนูมั้ง’ เรานี่ขนลุกขึ้นมาเลย นึกถึงเมื่อคืนที่อยู่ๆ น้องแพรวก็หายไปจากห้องเฉยๆ..
เรารีบโทรไปหาแม่ของน้องแพรว แม่น้องก็ร้องไห้ บอกว่ากำลังเดินทางไปรับศพน้อง เราเลยอาสาจะไปช่วย ไปเก็บข้าวของของน้องแพรว เพื่อให้แม่น้องนำกลับบ้านไปพร้อมกับศพของน้อง.. พอเราช่วยเก็บของน้องเสร็จ เราก็กลับห้องมาตอนเกือบๆ ค่ำ เราเข้าไปอาบน้ำตามปกติ แต่คราวนี้สายตาเราดันไปสะดุดตรงกระจกส่องหน้าห้องน้ำค่ะ จะเป็นกระจกยาวๆ ส่องเห็นทั้งตัว เราเห็นเป็นน้องแพรวยืนหวีผมอยู่ค่ะ! ที่สำคัญ ในกระจกกลับไม่สะท้อนเงาของน้องเขา เราทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ยืนตาค้างอยู่พักนึง คือตอนสมัยน้องแพรวยังอยู่ที่นี่ น้องจะชอบส่องกระจกบานนี้มากค่ะ จากนั้นน้องเขาก็หันมาทางเรา แล้วก็ยิ้ม ยกมือไหว้เรา เรารีบปิดประตูห้องน้ำทันทีค่ะ ช็อคมาก!
จนเราหายกลัว เราก็เปิดประตูออกไป ซึ่งก็ไม่เห็นน้องเขาแล้วค่ะ เรารีบโทรหาแฟน แฟนเราบอกว่าน้องเขาคงจะมาขอบคุณเรา ที่ไปช่วยแม่เขาวันนี้มั้ง.. จากวันนั้น เราเอากระจกบานนั้นไปถวายวัดเลยค่ะ
RIP แด่น้องแพรว..
Story by คุณตุ๊กตา
