เรื่องนี้ส่งเข้ามาจากคุณบิ๊กครับ คุณบิ๊กเล่าว่า.. ประมาณ 6 ปีก่อน ตอนนั้นผมเรียน ปวช. อยู่ วัยกำลังเกเรเลย เหตุมันเกิดขึ้นที่บางใหญ่ จังหวัดนนทบุรีครับ วันนั้นผมไปเที่ยวบ้านเพื่อน ไปกับเพื่อนอีกคนหนึ่ง คืนนั้นผมกะว่าจะไม่กลับบ้าน จะนอนค้างกันที่นั่นเลย แต่ว่าแม่ผมโทรมาตามให้กลับบ้านให้ได้ ผมจึงต้องยอมกลับ.. เวลาตอนออกจากบ้านเพื่อนคือเที่ยงคืนเป๊ะๆ ผมขี่มอเตอร์ไซค์ย้อนศรเพื่อจะมาเข้าซอยก่อนถึงบ้านเพื่อน (บ้านเพื่อนติดถนนใหญ่) พอย้อนมาปุ๊บ จังหวะเลี้ยวรถเข้าซอย ไฟรถมันก็สาดเข้าไปข้างในซอย ผมเห็นเต็มตาเลยว่ามีผู้หญิงคนหนึ่งยืนอยู่ ใส่ชุดสีขาวแบบในหนังเลย เธอยืนก้มหน้าอยู่ตรงฟุตบาทหลังซุ้มประตูทางเข้าซอย ผมไม่พูด ไม่ทัก ไม่บีบแตร พยายามทำเป็นไม่เห็น แต่เพื่อนผมที่ซ้อนมาเนี่ยมันดันพูดขึ้นมาว่า ‘บิ๊ก มึงเห็นอย่างที่กูเห็นไหม?’ เท่านั้นแหละ ผมบิดแบบไม่คิดชีวิตเลยครับ
แต่มันยังไม่จบเท่านั้นครับ เส้นทางที่ผมกลับเนี่ยมันเป็นซอยผ่านวัดจีน แล้วต้องข้ามสะพานจนไปเจอซอยมืดๆ ทะลุไปเพื่อกลับมาปากเกร็ด ตามทางนี่จะมืดมากๆ เป็นถนน 2 เลนสวนกัน ไม่มีไฟ บ้านคนก็จะอยู่ห่างๆ กัน ข้างทางเป็นป่าสลับกับทุ่งนา เส้นทางนี้มันจะมีโค้งอยู่โค้งหนึ่ง ซึ่งจะอยู่ก่อนวัดไทย ผมจำชื่อวัดไม่ได้ ตรงโค้งนั้นจะมีรั้วกั้นขอบถนน ด้วยความที่ผมกับเพื่อนกลัว ผมจึงรีบบิดแบบไม่มีเบรคเลย พอถึงช่วงโค้งดังกล่าว ไฟรถผมก็สาดเข้ากับรั้วกั้นถนน เชื่อไหมครับ ผมเห็นผู้หญิงคนเดิมนั่งห้อยขาอยู่ ลองนึกภาพว่าถนนในซอยมันแค่ 2 เลนวิ่งสวนกัน และจังหวะเข้าโค้งผมต้องชะลอรถ แต่ไม่ได้เบรคนะครับ ผมนี่เห็นเธอแบบใกล้ๆ เลย คือถ้ากางแขนออกก็จับกันได้ยังงั้นเลย จังหวะแค่แวบเดียวที่ผ่านเธอไป ผมมั่นใจเลยว่าเธอคือคนเดิมแน่ๆ เพราะชุดที่เธอใส่ ลักษณะรูปร่าง แต่ตอนนี้ผมเห็นชัดมากๆ ว่าเธอผิวขาว ถึงแม้จะมีผมที่ลงมาปิดใบหน้านิดหน่อย แต่ก็เห็นได้ชัดว่า หน้าเธอนั้นช้ำบวมอมม่วง เหมือนขึ้นอืดจนดูไม่ได้เลยครับ.. พอพ้นจากโค้งผมนี่บิดแบบไม่คิดชีวิตเลย หลอนโคตรๆ ไม่กล้ามองกระจกหลัง หรือคิดจะหันกลับไปมองเลย.. พอออกมาจนถึงถนนใหญ่ตรงเส้นราชพฤกษ์ ถึงได้เล่าให้เพื่อนฟัง และถามมันว่า ‘มึงเห็นเหมือนกันทั้ง 2 ที่รึเปล่า?’ มันบอกว่าเห็นแค่ตรงปากทางเข้าซอย แต่หลังจากนั้นมามันหลับตาตลอดทางเลยครับ..
เช้ามาผมไปบ้านเพื่อนคนเดิมอีกครั้ง ไปเล่าให้เพื่อน และแม่เพื่อนฟัง แม่เพื่อนผมบอกว่า ‘ทำไมไม่กลับทางปกติ มันจะไปออกแถวสนามบินน้ำ ทางที่พวกเธอไป ดึกๆ ไม่ค่อยมีใครไปกัน เพราะมันเปลี่ยว วัยรุ่นมันชอบดักจี้ ชอบถีบรถ ฆ่าข่มขืนก็มี..’ ผมเองที่ไม่รู้ บวกกับกลัวด่านตรวจแอลกอฮอล์ เลยไม่ได้กลับทางหลัก แต่ให้ผ่านไปทางนั้นตอนกลางคืนอีก ผมก็ไม่เอาแล้วล่ะครับ จนถึงตอนนี้ ใบหน้าเธอในคืนนั้นยังติดตาผมอยู่เลย..
Story by คุณบิ๊ก
