เรื่องนี้ส่งเข้ามาจากคุณเซฟครับ คุณเซฟเล่าว่า.. ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่างานอดิเรกผมเป็นหน่วยกู้ภัย เลยไม่ค่อยจะกลัวเรื่องอะไรแบบนี้เท่าไร และผมก็ไม่เคยเจอผีมาก่อนด้วยครับ จนเมื่อประมาณ 2 ปีที่แล้ว ผมได้ไปทำงานโรงงานแห่งหนึ่งแถวบ้าน อยู่ในจังหวัดชลบุรี แถวนั้นเขาเรียกกันว่าซอยห้วยสะพานครับ ผมไปทำช่วงปิดเทอม และเป็นครั้งแรกในชีวิตที่ผมต้องทำงานแบบเข้ากะกลางคืน ทำให้ตื่นเต้นนิดๆ ก่อนหน้านั้นมีพี่พนักงานที่เคยอยู่มาก่อนเล่าให้ฟังว่า ‘ที่นี่นะ.. วันดีคืนดีใครเดินออกมาเข้าห้องน้ำดึกๆ จะต้องเดินผ่านเครนยกของในโกดัง ถ้าใครเดินผ่านแล้วมองขึ้นไปบนเครน จะเจอผู้หญิงนั่งอยู่บนเครน..’ แต่ผมก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมากมาย
จนผมเริ่มเข้ากะกลางคืนได้ 3-4 วันก็ปกติดีไม่มีอะไร จนมาถึงคืนที่ 5 ครับ คืนนั้นจำได้ว่าเป็นวันพระด้วย ช่วงเวลาประมาณเที่ยงคืนถึงตี 1 จะเป็นช่วงพักเบรคของพนักงาน ต่างคนก็ต่างปิดไฟในไลน์การผลิตแล้วก็นอนพักผ่อนกัน ผมก็ปิดไฟแล้วนอนเหมือนกัน.. แต่ช่วงเวลาที่ผมกำลังเคลิ้มๆ เหมือนผมได้ยินเสียงสัญญานหมดเวลาพักดังขึ้น ผมเลยลุกขึ้นมานั่ง แต่มองไปรอบๆ ไฟก็ยังปิดอยู่ ทุกคนก็ยังนอนหลับอยู่ จะมีเพียงไฟหลอดเล็กๆ 1 ดวงที่ยังเปิดไว้พอมองเห็นแบบสลัวๆ ผมกวาดสายตาไปรอบๆ เพื่อดูว่ามีใครได้ยินเสียงสัญญาณแล้วลุกขึ้นมาเหมือนผมไหม? แต่แล้ว สายตาผมไปสะดุดเข้าที่โต๊ะทำงานของแผนก QC ครับ ผมเห็นผู้หญิงคนหนึ่งรูปร่างผอม ผมสั้น คล้ายๆ ทรงผมบ็อบ ผู้หญิงคนนั้นยืนตรวจงานอยู่ทั้งๆ ที่ไฟมันมืดสลัว ปกติแล้วถ้าพนักงาน QC ตรวจงานจะต้องใช้ไฟสว่างมากๆ ถึงจะเห็นว่างานเสียหรือไม่
ผมมองผู้หญิงคนนั้นอยู่ประมาณ 3 นาที จนผมมั่นใจเลยว่าเธอเป็นคนแน่ๆ ในใจก็คิดว่าทำไมถึงขยันจัง ไม่พักเบรคเลย แถมตรวจงานทั้งไฟสลัวๆ ตอนนั้นคือผมไม่ได้นึกสงสัยเลยว่าเธอใช่คนหรือเปล่า? ผู้หญิงคนนั้นก็ยังยืนตรวจงานอยู่อีกสักพัก ก่อนจะเดินไปทางด้านหลังแล้วออกนอกประตูไป ผมก็นอนหลับต่อโดยที่ไม่ได้คิดอะไร ระหว่างกำลังจะเคลิ้มๆ หลับ เสียงสัญญาณหมดเวลาเบรคก็ดังขึ้นครับ พนักงานต่างเดินไปเปิดไฟในไลน์การผลิต และแยกกันไปทำหน้าที่ของตัวเอง ผมลุกขึ้นแล้วพยายามมองหาผู้หญิงคนนั้นว่าเขาคือใคร แต่ก็ไม่เจอ ผมเลยถามพี่ที่ทำงานกับผมว่า ‘พี่ครับ พี่รู้จักผู้หญิงผอมๆ ตัดผมบ็อบสั้นๆ ฝ่าย QC ไหม?’ พี่แกทำหน้างงๆ สักพัก ก่อนแกจะถามผมว่า ‘ทำไมล่ะ.. มีอะไร?’ ผมเลยเล่าให้ฟังว่า ‘ผมเห็นผู้หญิงคนที่ว่ามายืนตรวจงานตอนที่เรานอนหลับกัน..’ เท่านั้นล่ะ พี่แกอึ้งไปเลย แกเลยบอกผมว่า ‘เขาชื่อพี่เพ็ญ เสียไปได้เกือบๆ 3 เดือนก่อนที่เราจะเข้ามาทำงาน ลักษณะตามที่บอกเป๊ะๆ เลยล่ะ’ พี่แกยังบอกอีกว่า ‘พี่เพ็ญแกเป็นคนขยัน สงสัยแกจะยังห่วงงานอยู่ล่ะมั้ง..’ ผมได้ฟังนี่ถึงกับอึ้งเลย แต่ผมก็ยังเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งนะ ผมเลยเดินไปตรงประตูที่เห็นผู้หญิงคนนั้นเดินออกไป เผื่อว่าจะเปิดไปเจอใครที่บังเอิญลักษณะคล้ายกัน แต่พอไปถึงประตูผมก็ต้องขนลุกวูบอีกรอบ เพราะประตูมันถูกล็อคแม่กุญแจจากด้านนี้! แล้วผู้หญิงคนนั้นจะเดินผ่านเข้าไปได้ยังไงกัน เพราะผมมั่นใจว่าภาพสุดท้ายที่เห็นคือเธอเดินมาผ่านประตูนี้ออกไป..
ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อครับ เจอครั้งแรกในชีวิต ทุกวันนี้ได้แต่ถามตัวเองในใจว่า แบบนี้เรียกเจอผีหลอกใช่ไหม? มันเป็นแบบนี้ใช่ไหม? นี่ล่ะครับ เรื่องเดียวที่ผมเจอมา อาจจะไม่น่ากลัวเท่าไร แต่ก็อยากเอามาแบ่งปันครับ
Story by คุณเซฟ
