เรื่องนี้ส่งเข้ามาจากคุณฝน (นามสมมติ) ครับ คุณฝนเล่าว่า.. เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเราเองค่ะ สมัยเราอายุ 18 ปี ซึ่งเป็นช่วงรอยต่อของชีวิต ตอนนั้นเราเข้าเรียนมหาวิทยาลัย ปี 1 ในจังหวัดสงขลา เป็นมหาวิทยาลัยติดทะเลค่ะ หอพักที่เราพักจะเป็นรูปแบบบ้าน ที่ข้างในเค้าทำเป็นห้องๆ ไว้ มี 3 ชั้น บันไดอยู่ตรงกลาง มีห้องซ้ายขวาฝั่งละ 2 ห้อง เราได้อยู่ห้องซ้ายมือ ซึ่งเป็นห้องติดกับบันไดค่ะ.. เข้าเรื่องเลยนะคะ ช่วงนั้นเป็นช่วงที่มีซ้อมเชียร์ ซึ่งจะเลิกค่ำมาก ประมาณ 2-3 ทุ่ม เราเป็นคนแพ้เหงื่อค่ะ ซ้อมเชียร์ทุกวันทำให้เราเป็นผื่นทั้งตัว ต้องอาศัยทาแป้งเด็กช่วย แล้วเวลาเราทา แป้งมันก็จะหกลงบนพื้น พื้นเป็นไม้นะคะ บางวันเรารีบ ก็ไม่ได้เช็ดพื้น ปล่อยๆ ไปอย่างนั้น ต้องบอกก่อนว่า ที่นี่ลูกหอทุกคนจะต้องให้กุญแจห้องไว้กับเจ้าของหอ เนื่องจากบางครั้งมีใครลืมปิดไฟ ปิดพัดลม เจ้าของเค้าก็จะมาช่วยดูให้ค่ะ
วันแรกที่เราทาแป้ง แป้งมันก็หกเยอะอยู่ ทาเสร็จเราก็แต่งตัวออกไปเรียนเลย ทีนี้พอกลับมา เราเห็นเป็นรอยเท้า เท้าแบบชื้นๆ หน่อย เดินย่ำบนแป้งจนเป็นคราบเต็มไปหมด เราก็ตกใจนะ แต่มานึกได้ว่า เออ..อาจจะเป็นป้าเจ้าของหอเข้ามาก็ได้ล่ะมั้ง เพราะเราชอบลืมปิดพัดลมบ่อยๆ ก็โอเค ปล่อยไป แต่มันเป็นแบบนี้อยู่เกือบอาทิตย์เลยนี่สิ เราเองก็ไม่ได้เจอป้าเจ้าของหอเลยนะคะ ป้าเค้าเป็นครู เวลามันไม่ค่อยตรงกัน.. จนวันหนึ่งเราออกจากห้องแล้วนึกขึ้นได้ว่าลืมของไว้ ซึ่งเราก็ทำแป้งหกไว้เหมือนเดิมนั่นล่ะ คือออกไปยังไม่ทันถึง 5 นาทีก็กลับมาเอาของ ปรากฏว่าพื้นมันก็มีรอยเท้าแล้ว! พอดีเพื่อนในหอเราคนนึงผ่านมาเห็น ก็ทักว่าทำไมไม่เช็ดแป้งที่พื้นล่ะ? เราก็เออๆ เอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดแบบงงๆ ซึ่งเพื่อนก็เห็นเราเช็ดอยู่จนสะอาด แล้วเราก็ปิดประตูออกไปเรียน
พอกลับมาก็ต้องตกใจอีกครั้ง เพราะมันมีรอยเท้าเปื้อนคราบแป้งเลอะเต็มห้องเลยค่ะ เราแบบตกใจมาก รีบโทรหาเพื่อนคนนั้นให้มาดูเลย เพราะตอนเราเช็ด เพื่อนก็เห็นว่ามันสะอาดแล้ว ทีนี้มันเริ่มเห็นว่าท่าจะไม่ดีละ มันเลยจะขอพิสูจน์ มันเอาแป้งทั้งกระป๋องเทไว้ทั่วห้องเราเลยค่ะ แล้วให้เราออกจากห้อง โดยเอาแม่กุญแจกับลูกกุญแจอันใหม่มาล็อคห้องไว้ ลูกกุญแจอันนี้ไม่มีใครมีแน่นอนค่ะ มันบอกให้เราไปนอนที่ห้องมัน แล้วพรุ่งนี้มาดูกัน..
พอเช้า พวกเราก็มาดูกันค่ะ พอไขกุญแจเปิดห้องปุ๊บ เราแทบเป็นลมเลยค่ะ เพราะมีรอยเท้าเต็มห้องไปหมด มีทั้งเท้าเด็ก เท้าผู้ใหญ่ รอยเหมือนลากเท้าข้างขวาแต่ข้างซ้ายเดินปกติก็มี และที่ทำเราหลอนสุดๆ ก็คือ รอยเท้ามันไม่ได้มีแค่ที่พื้น มันมีอยู่บนฝาผนัง และเพดานด้วย!! เท่านั้นล่ะ เรารีบเก็บของขอย้ายออกวันนั้นเลยค่ะ ยอมเสียเงินมัดจำไปเลย ก่อนไปเราก็ถามป้าเจ้าของหอนะ ซึ่งแน่นอนว่าป้าก็ต้องบอกว่าไม่เคยมีใครเจอเหตุการณ์แบบนี้ มีแต่เราที่เจอคนแรก.. จนวันที่เราต้องกลับไปห้องนั้นอีกครั้ง เพื่อไปเอาทีวีซึ่งขนไปไม่หมดในรอบเดียว เราถึงได้สังเกตเห็นว่า หน้าต่างห้องเรามันไม่ได้สุดแค่ห้องเรา แต่มันเลยไปถึงตรงบันไดด้วย เหมือนเค้าจะกั้นปิดอะไรบางอย่างไว้ ซึ่งเราก็ไม่ขอรับรู้ดีกว่าค่ะ
Story by คุณฝน (นามสมมติ)
