เรื่องนี้ส่งมาจากคุณขวัญตาครับ คุณขวัญตาเล่าว่า.. แฟนเราเป็นทหารค่ะ บังเอิญถูกย้ายไปอยู่ชายแดนเขมร เป็นฐาน สำหรับเฝ้า และตรวจลาดตระเวนดูแลพวกไม้พะยูง เพราะมีพวกลักลอบตัดเยอะเนื่องจากราคาแพง และเมื่อปลายเดือนเมษายนที่ผ่านมานี้เอง แฟนเราได้ผลัดลากลับบ้าน บ้านเราอยู่จังหวัดสงขลา ซึ่งระยะทางก็ค่อนข้างไกลมาก นั่งรถทัวร์จากจังหวัดศรีสะเกษครึ่งวัน พักที่กรุงเทพฯ 1 คืน แล้วนั่งรถไฟต่อ รถออกประมาณบ่าย 3 โมง กว่ารถไฟจะมาถึงสถานีชุมทางหาดใหญ่ ก็ประมาณสายๆ ของอีกวัน
พอแฟนมาถึงที่บ้าน แฟนก็ทักทายกับลูกชายวัย 2 ขวบ แต่ยังพูดไม่ค่อยชัด คืนแรกที่แฟนกลับมาก็ปกติดี ลูกชายก็หลับสนิทดีค่ะ.. แต่พอเข้าคืนที่ 2 เวลาประมาณตี 3 เราตื่นขึ้นมาชงนมให้ลูก ลูกก็ลืมตาขึ้นมา โดยที่สายตาเอาแต่มองขึ้นไปบนคานบ้าน คือที่บ้านเป็นบ้านไม้ทรงโบราณค่ะ จะมีคานอยู่กลางบ้าน ลูกชายมองที่คานตาแข็ง แล้วชี้นิ้วพร้อมกับร้องไห้เสียงดัง เหมือนพยายามจะบอกว่าเห็นอะไรในสิ่งที่เรามองไม่เห็น.. เราก็พยายามถามลูกว่า ‘เป็นอะไรลูก?’ แต่ลูกก็เอาแต่ร้องไห้และชี้นิ้วไปที่จุดเดิม จนแฟนลุกขึ้นมาดู แล้วมองตามไปที่คานถามลูกว่า ‘ร้องทำไม ไม่เห็นมีอะไรเลยลูก’ แต่คราวนี้ลูกชายกลับยิ่งร้องเสียงดังกว่าเก่า
แล้วแฟนก็เดินไปทางซ้ายทีขวาที พยายามหาบทสวด หรืออะไรก็แล้วแต่ ที่จะทำให้ลูกหยุดร้อง แต่สักพักลูกชายก็เปลี่ยนจากมองคาน ไปมองตามที่แฟนแทน แล้วลูกก็ชี้ตามไปที่แฟน ซึ่งก็ไม่เชิงว่าชี้ที่แฟนตรงๆ แต่ชี้เหมือนจะบอกว่า ‘อยู่ข้างหลัง..’ แล้วก็ร้อง เสียงดังหนักกว่าเดิมอีก จนแฟนเราทนไม่ไหว พูดขึ้นมาว่า ‘ถ้าจะตามมา ก็อย่าแกล้งเด็ก อย่าทำอะไรเด็ก!’ แล้วแฟนก็เปิดบทสวดสวดให้ลูกฟังอยู่พักใหญ่ จนลูกชายหยุดร้อง เราก็พยายามกล่อมให้ลูกหลับอยู่นาน คือบอกตรงๆ ว่า เราไม่เคยเห็นลูกร้องไห้หนัก ขนาดนี้มาก่อนเลยค่ะ
พอวันรุ่งขึ้น เราก็ถามแฟนว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น? ทีแรกว่าจะถามตั้งแต่เมื่อคืน แต่เราไม่กล้าถามกลางคืน เขาถือว่าเจออะไรไม่ให้ทักหรือถาม เดี๋ยวสิ่งที่ควรจะเจอแค่ชั่วคราว อาจจะทำให้เจอบ่อยขึ้น.. แฟนเราก็เล่าว่า ‘เขาคงตามมาจากชายแดน เพราะที่ๆ ได้ไปอยู่ เป็นลานประหารเก่า ที่ตรงนั้นแรงมาก ตอนอยู่ที่นั่น กลางคืนก็เหมือนมีอะไรมาดึงขาบ้าง มาปลุกให้ตื่นบ้าง พอลุกขึ้นมากลับไม่มีใคร.. ยิ่งคืนไหนที่เขาให้ผูกเปลนอนใต้ต้นตะเคียน จะยิ่งนอนไม่ค่อยหลับ เหมือนมีคนมาทับ หรือมาล้อมเปลทั้งคืน เจอบ่อยจนเริ่มชินจากกลัว ก็ไม่กลัวแล้ว แต่ไม่คิดว่าเขาจะตามมาได้ถึงที่นี่..’
แล้วหลังจากที่แฟนกลับไป ลูกชายเราก็หลับปกติ ไม่มีสะดุ้งตื่น ไม่ร้องไห้กลางคืนอีกเลย เพราะ ‘เขา’ คงจะติดตามแฟนเราไปไหนมาไหนตลอดแน่ๆ
Story by คุณขวัญตา
