เรื่องนี้เป็นอีกเรื่องจากคุณหาญ ใจสิงห์ครับ คุณหาญเล่าว่า.. เรื่องนี้เป็นประสบการณ์ของพี่คนนึงที่ผมสนิทครับ พี่เขาชื่อว่า กานต์ บ้านพี่เขาอยู่แถบชานเมืองติดกับคลอง แถวบ้านมีท่าน้ำยื่นออกไป ในคลองเต็มไปด้วยผักตบชวา พี่กานต์บอกผมว่าเพิ่งจะหายจากอาการทางประสาท ผมเลยถามว่าทำไมถึงเป็นล่ะครับพี่? แกบอกเจอผีแล้วช็อคไง อยากฟังไหม? ผมพยักหน้า พี่กานต์เล่าให้ฟังว่า..
ย้อนกลับไปเมื่อปี 6 ปีก่อน พี่ทำงานเป็นเซลล์ขายของ กลับบ้านไม่ค่อยจะตรงเวลาเท่าไหร่ บางครั้งก็หัวค่ำทุ่ม 2 ทุ่ม บางครั้งก็เที่ยงคืนตี 1 ตี 2 ก็มี มีวันหนึ่ง พี่กลับมาจากที่ทำงานประมาณ 3 ทุ่ม เดินขึ้นสะพานไม้ข้ามคลอง กำลังเดินๆ อยู่ได้ยินเสียงคนเดินตามหลังมา หันกลับไปดูเป็นสาวออฟฟิศคนหนึ่งเดินขากะเผลกอยู่ พี่เห็นเลยหยุดถามว่า ให้ช่วยอะไรไหม ใส่ส้นสูงแบบนั้นเดินลำบาก หากไม่รังเกียจกันจะพยุงไปส่งบ้านดีไหม? เธอคนนั้นยิ้มแล้วพยักหน้าให้ พี่เลยเข้าไปช่วยพยุง เธอบอกให้ไปส่งที่ท่าน้ำหน่อย พี่ถามว่าทำไมไม่ให้ไปส่งที่บ้านล่ะ? เธอบอกว่าเดี๋ยวแฟนจะมารับ.. พอไปถึงที่ท่าน้ำเธอบอกขอบคุณ พี่ถามว่า ดึกแล้วนะ แฟนจะมารับตอนไหน? เธอบอกว่า อีกแป๊ปเดียวค่ะ แล้วพี่ก็ขอตัวกลับบ้านไป..
พอตอนเช้าพี่มีงานต้องไปในกรุงเทพฯ เลยต้องออกจากบ้านแต่เช้ามืด พอเดินไปถึงท่าน้ำก็เจอเธอคนนั้นยังคงอยู่ที่เดิม.. พี่ถามว่าแฟนยังไม่มาเหรอ? เธอบอกว่ายังเลย พี่ก็ตกใจ ถามว่าบ้านไกลไหมจะได้ไปส่ง เธอบอกไปไม่ได้หรอก ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวกลับเองได้ พี่เลยไปทำงาน มองลงมาจากสะพานเห็นเธอกำลังชี้ไปที่กอผักตบชวาที่มีดอกสีม่วง ในใจก็คิดว่าเธอคงเห็นว่ามันสวยดี ก็ไม่ได้อะไร.. จากวันนั้น พี่กลับบ้านดึกติดกัน 3 คืน และทุกครั้งที่กลับมา ก็จะเจอเธอคนนั้นที่ท่าน้ำ ยิ้มให้ และเอามือชี้ไปที่ดอกผักตบชวา พี่ก็ยิ้มตอบ แต่ไม่ได้สนใจแล้ว คืนต่อมา พี่กลับมากับเพื่อนอีกคนหนึ่ง พร้อมเครื่องดื่มมึนเมา และกับแกล้ม มีปลาเห็ด และยำเส้นแกงร้อน เธอคนนั้นยิ้ม และชี้ไปที่เดิม เพื่อนพี่ถามว่าใครเหรอ? พี่บอกว่าเธอบ้านอยู่แถวนี้รอแฟนมารับทุกคืน ไปถามดูหน่อยดีกว่า ไม่กลัวหรือยังไงวะ อยู่ดึกๆ ทุกวัน? พอไปถึงเธอคนนั้นบอกพี่กับเพื่อนพี่ว่า ‘หนาว..’ พี่เลยจะถอดเสื้อแขนยาวให้ เธอชี้ไปที่ดอกผักตบชวา พี่เลยถามว่า สวยดี..อยากได้เหรอ? ว่าแล้วพี่ก็ลงคลอง แหวกกอผักตบไปเก็บดอกมัน ส่วนเพื่อนพี่ที่ท่าน้ำได้ยินเสียงคนเดินจากข้างหลัง แต่หันไปดูกลับไม่เห็นใคร แล้วก็ต้องแปลกใจ เมื่อสาวออฟฟิศคนนั้นเธอหายไปแล้ว..
จังหวะนั้นเพื่อนพี่ได้ยินเสียงพี่ร้องลั่น เพื่อนพี่รีบกระโดดลงไปช่วยขึ้นมา แต่ทว่าสติพี่ไปหมดแล้ว เพื่อนพี่ต้องหามพาไปถึงบ้าน พ่อแม่พี่เอาพระมาคล้องคอ และเอาน้ำมนต์มาพรมให้ จนตอนเช้าสติถึงจะกลับมาได้นิดหน่อย พี่เล่าให้เพื่อนฟังว่า เมื่อคืนที่ลงไปในคลอง พอถึงดอกผักตบชวาก็ว่าจะหันไปดูเธอคนนั้น แต่มือเกิดไปคว้าอะไรบางอย่างเข้า ซึ่งมันคือขาคน!! ส่วนอีกมือที่กำลังถึงดอกผักตบชวา มีมือหนึ่งมาจับไว้ มองดูดีๆ มันคือศพคนลอยคว่ำอยู่ ศีรษะบวมอืด ตาถลนข้างหนึ่งแทบหลุดจากเบ้า ร่างนั้นหันมาหาแล้วพูดว่า ‘หนาวจัง.. ไม่อยากได้ดอกไม้ เอาศพหนูขึ้นไปที..’ เท่านั้นล่ะ ถึงกับช็อค ร้องลั่นเลย.. ถามคนแถวบ้านเขาบอกว่า เห็นมีผู้ชายคนหนึ่งมาตามหาแฟน เขาว่าเป็นสาวออฟฟิศ ทีนี้ไปดูเจอศพจริงๆ แต่อืดหมด คาดว่าเธอคงเจ็บขา ใส่ส้นสูงเดินขึ้นบนสะพานแล้วพลัดตกคลอง ว่ายน้ำไม่เป็นด้วย และที่ไม่มีใครเห็นศพ เพราะกอผักตบชวามันลอยมาบังเอาไว้.. เหตุนี้ทำให้พี่กานต์เป็นโรคประสาท ต้องรักษาตัวกับจิตแพทย์อยู่ร่วม 2 ปีถึงจะหายครับ
Story by คุณหาญ ใจสิงห์
