เรื่องนี้ส่งมาจากคุณอ้อยครับ คุณอ้อยเล่าว่า.. สวัสดีค่ะ เราเป็นพยาบาลนะคะ เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อหลายเดือนก่อน อาจจะไม่น่ากลัว แต่ขอยืนยันว่าเกิดขึ้นจริงๆ ค่ะ คือเรามีน้องคนหนึ่งที่ทำงานแผนกเดียวกันชื่อ น้องกุ้ง ค่ะ เราพักอยู่ที่หอพักเดียวกัน ห้องติดกันด้วย วันนั้นน้องกุ้งออกเวรบ่าย 3 น้องเค้าก็แวะไปถอนฟันคุดก่อนแล้วก็กลับห้องเลย ส่วนอ้อยออกเวรทุ่มตรง ก่อนออกเวรอ้อยก็คิดไว้อยู่แล้วว่าจะขึ้นไปที่ห้องก่อน ไปเปลี่ยนเสื้อผ้า และก็แวะหาน้องกุ้งด้วย เผื่อน้องปวดฟันและยังไม่ได้กินอะไร จะได้ถามว่าเอาอะไรไหม? จะซื้อมาฝากประมาณนี้
ห้องอ้อยอยู่ชั้น 4 ตรงกับบันไดพอดีค่ะ ถัดไปทางซ้ายเป็นห้องน้องกุ้ง แล้วสุดทางเป็นกำแพง ระหว่างที่อ้อยกำลังขึ้นบันไดจะถึงห้อง (อ้อยชอบขึ้นบันได จะได้ออกกำลังไปในตัว) อ้อยก็ได้ยินเสียงผู้หญิงพูดอะไรอยู่ แต่ฟังไม่รู้เรื่องหรอกนะคะ เสียงดังมาจากทางห้องของน้องกุ้ง อ้อยเลยคิดว่าน่าจะเป็นเพื่อนน้องเค้า น้องกุ้งคงเรียกเพื่อนมาอยู่เป็นเพื่อนก็ได้ อ้อยเลยไม่อยากไปกวน อ้อยก็เดินเข้าห้องตัวเองไปเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วก็เดินออกมา ตอนเดินออกมานั้น ไฟชั้น 4 เกิดดับ แต่ตอนนั้นยังไม่ได้คิดอะไร ก็รีบลงบันไดมาเลยเพราะหิว แต่ลงบันไดไปได้แค่ขั้นเดียว อ้อยก็ได้ยินเสียง ‘กึกกักๆ’ ดังอยู่ที่หน้าห้องน้องกุ้ง เลยหันไปดู เห็นเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆ ผมยาวเลยบ่ามานิดหน่อย ใส่เสื้อแขนสั้นสีขาว กำลังก้มๆ เงยๆ เหมือนหาของอยู่ที่ตู้รองเท้าหน้าห้องน้องกุ้ง แต่อ้อยไม่เห็นหน้านะ เค้าหันหลังให้บวกกับมันมืดด้วย ตอนนั้นอ้อยคิดว่าก็เป็นเพื่อนน้องกุ้งนั่นล่ะ คงกำลังจะลงไปข้างล่าง อ้อยเลยเดินลงไปก่อน
ตอนที่เดินลงบันได อ้อยก็ได้ยินเสียงเค้าเดินตามลงมานะคะ แต่ไม่อยากหันไปมอง กลัวน้องเค้าคิดว่าอ้อยไปมองหน้าเค้าทำไม แต่จริงๆ อ้อยก็อยากเห็นหน้านะ จะได้รู้จักไว้ก็ยังดี แต่ที่อ้อยรีบเดินลงไปเพราะอยากจะเนียนๆ ไปรอดูข้างล่างดีกว่า ซึ่งเค้าก็เดินลงบันไดตามมาตลอด จนถึงชั้น 1 อ้อยก็มายืนรอ แต่รอไปได้สักพักก็ไม่เห็นออกมาสักที ก็งงใหญ่ เพราะตอนลงมาถึงชั้น 1 ยังได้ยินเสียงเดินตามหลังมาติดๆ อยู่เลย.. อ้อยเลยไม่รอละ ก็ออกไปหาอะไรกิน ก่อนกลับห้องก็แวะเข้าเซเว่น แต่ก็อดเป็นห่วงน้องกุ้งไม่ได้ เลยไลน์ไปถามน้องกุ้งว่าจะเอาไรไหม? เพื่อนซื้ออะไรไปให้หรือยัง? น้องกุ้งก็ตอบกลับมาแบบงงๆ ว่า เพื่อนไหน? อ้อยเลยเล่าให้น้องฟังถึงสิ่งที่อ้อยได้ยินและเห็นมา ว่าเห็นเพื่อนผู้หญิงผมสั้นที่หน้าห้องน้องกุ้ง แล้วกำลังลงมาข้างล่างนี่? แต่คำตอบที่อ้อยได้คือ น้องกุ้งเค้าปฏิเสธค่ะ ไม่มีเพื่อนมาห้อง น้องกุ้งอยู่คนเดียว ไม่ได้คุยกับใครด้วย เพราะปวดฟันมาก อ้าปากยังแทบไม่ได้เลย.. คือตอนนั้นอ้อยก็งงในงงค่ะ ว่าเป็นไปได้ยังไง? ก็อ้อยเห็นจริงๆ
งานเข้าอ้อยเลยค่ะทีนี้ เพราะต้องกลับห้อง ตอนกลับก็กลัวจะเจออีก อ้อยเลยเดินทำใจในเซเว่นอยู่พักนึง ก่อนตัดสินใจกลับ เอาวะ! ยังไงก็ต้องกลับห้อง เจอก็เจอ ทีนี้พอเดินกลับห้อง ปรากฏว่าไม่เจออะไรแล้วค่ะ โชคดีไป แต่ก็กลัวแทบแย่ คืนนั้นเปิดไฟนอนทั้งคืนเลย.. แต่อ้อยมีเพื่อนคนหนึ่งค่ะ มันเป็นคนมีเซนส์กับเรื่องแบบนี้ มันเคยมานอนห้องอ้อย พอตอนเช้ามันบอกกับอ้อยว่า ‘ที่นี่มีผู้หญิงคนนึงดูแลอยู่ ยังวัยรุ่นอยู่เลย ตัวเล็กๆ ผมยาวประบ่า’ ซึ่งสิ่งที่มันบอก คือตรงกับที่อ้อยเคยเห็นเลย แต่เพื่อนอ้อยบอกว่า ‘เค้ามาดี คอยดูแลที่นี่อยู่ ไม่ต้องกลัว สบายใจได้..’
Story by คุณอ้อย
