เรื่องนี้เป็นอีกเรื่องจากคุณหาญ ใจสิงห์ครับ คุณหาญเล่าว่า.. เรื่องนี้เป็นเรื่องของน้องคนหนึ่งที่ผมรู้จักชื่อว่า ฝ้าย ครับ ฝ้ายเล่าเรื่องราวน่ากลัวนี้ให้ฟังว่า เมื่อปี พ.ศ. 2559 ฝ้าย กับ แพรว เพื่อนอีกคนหนึ่งเดินทางมาจากต่างจังหวัด เข้ามาหางานทำในเมืองเหมือนคนทั่วไป โดยไปอาศัยอยู่บ้านญาติก่อน พออยู่บ้านญาติได้ 2 เดือนก็ออกไปหาห้องเช่าอยู่ เป็นห้องแถว 2 ชั้นอยู่สุดซอยแห่งหนึ่ง มีต้นโพธิ์ และชิงช้าอยู่หน้าตึกพอดี พอฝ้ายกับแพรวย้ายเข้าไปแล้วก็ตกใจ เพราะในห้องมีผ้ายันต์สีแดงติดอยู่ ไม่พอ ที่อ่างล้างหน้าก็พบกำไลวางอยู่คู่หนึ่ง คิดในใจว่าคงเป็นกำไลข้อเท้า ครั้นจะไม่เอาห้องนี้ก็ไม่ได้ เพราะเป็นห้องเดียวที่ว่างอยู่
สองสาวขนของเข้ามาเตรียมพร้อมที่จะเข้าอยู่ คืนแรกทั้งสองคนฝันเหมือนกันว่า มีผู้หญิงใส่ชุดนางรำเดินรำวนรอบเตียงนอน แล้วพอตื่นขึ้นมาก็ต้องแปลกใจ เมื่อกำไลมาใส่อยู่ที่ข้อเท้าของทั้งสองคน แต่ใส่คนละข้าง ทั้งคู่รีบถอดออก แล้วก่อนไปทำงานก็เอากำไลนั้นไปวางไว้ที่โคนต้นโพธิ์หน้าตึก แต่พอเลิกงานกลับมาพร้อมกัน ก็พบว่ากำไลคู่นั้นกลับมาวางอยู่ในห้องที่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งอีก! เหตุการณ์นี้เป็นไปแบบเดิม 6 วัน จนคืนวันที่ 7 ทั้งสองคนถือกำไลออกมาจากห้องเพื่อจะไปทิ้งที่ใต้ต้นโพธิ์เหมือนเดิม ขณะนั้นเวลาเที่ยงคืนกว่าๆ คนในห้องแถวนั้นหลับพักผ่อนกันหมดแล้ว ฝ้ายที่กำลังเดินตามหลังแพรวอยู่นั้น ก็ได้ยินเสียงดนตรีไทยปี่พาทย์ลอยมาตามลม.. จังหวะที่แพรวนั่งลงไปวางกำไล ฝ้ายหันไปมองที่ห้องตัวเองก็ถึงกับตาค้าง เพราะเห็นเงาดำที่หน้าต่างเป็นนางรำกำลังรำอยู่ในห้อง! ฝ้ายตกใจมากรีบสะกิดบอกแพรว แต่พอแพรวหันมา ภาพที่เห็นคือ แพรวตาขวางแล้วค่อยๆ ทำท่าตั้งวง ก่อนจะลุกขึ้นเดินรำไป เดินรำไปที่ห้องซึ่งเปิดประตูไว้อยู่ ฝ้ายเดินตามไปอย่างกล้าๆ กลัวๆ พยายามเรียกชื่อแพรว แต่แพรวก็ยังคงเดินหน้ารำต่อไป..
แพรวรำไปหยุดตรงหน้าห้องน้ำ แล้วเอาเท้ากระทืบพื้นซ้ำๆ หลายครั้ง สิ่งที่ฝ้ายเห็นคือกระเบื้องปูพื้นแตกออกแผ่นหนึ่ง มองไปเห็นเหมือนอะไรบางอย่างโผล่ออกมา ฝ้ายไปแงะดูแล้วก็ตกใจหน้าซีด เพราะเป็นหุ่นตุ๊กตานางรำ 2 ตัวอยู่ใต้นั้น ฝ้ายรีบหยิบขึ้นมา แต่ก็ต้องสะดุ้งเมื่อแพรวมาพูดใส่หูว่า ‘เอากูไปไว้กับเพื่อนที่ใต้ต้นโพธิ์ที เพื่อนกูอยู่ที่นั่น..’ แล้วแพรวก็เป็นลมล้มไป ฝ้ายเลยบอกว่า ‘ตอนนี้ดึกมากแล้ว พรุ่งนี้วันหยุดจะเอาไปอยู่กับเพื่อนๆ นะคะ’ แล้วก็เอาหุ่นนางรำไปวางไว้บนโต๊ะเครื่องแป้ง.. คืนนั้นฝ้ายนอนฝันว่าเดินไปนั่งชิงช้าที่ใต้ต้นโพธิ์ต้นนั้น แล้วมีนางรำค่อยๆ โผล่มาจากพื้นดินทีละคน แต่ไม่ได้ทำอะไร พวกเธอเหล่านั้นมองไปที่ห้องของฝ้ายแล้วยิ้ม.. ฝ้ายสะดุ้งตื่น แล้วภาพที่เห็นในกระจกเครื่องแป้งคือ นางรำใส่ชฎายืนยิ้มหวานหน้าขาวปากแดงอยู่ในกระจก! ฝ้ายกลัวมาก ค่อยๆ ล้มตัวและหันไปทางแพรว แต่กลับได้ยินเสียงแพรวพูดขึ้นมาว่า ‘จะเช้าแล้ว.. เอากูไปหาเพื่อนได้แล้ว!’ จนฝ้ายต้องรีบดีดตัวลุกขึ้นเดินไปหยิบหุ่นนางรำ 2 ตัวตรงไปที่ต้นโพธิ์ คิดยังไงไม่รู้เอาไม้ไปขุดดินออกมา สิ่งที่เห็นคือ มีหุ่นตุ๊กตานางรำ ตายาย ช้าง ม้า กุมารทอง ถูกฝังอยู่เต็มไปหมด! ฝ้ายรีบเอาหุ่นนางรำไปฝังพร้อมกับเพื่อนๆ แล้วบอกว่า ‘ทำตามที่ขอแล้วนะคะ..’
อีกวันเลยไปถามคนดูแลหอ แกบอกไม่มีไรหรอก คนเขาเลี้ยงไม่ไหว เอาศาลไปทิ้งเลยเอาตุ๊กตามากองไว้ที่นี่ ทีนี้มันเยอะ เจ้าของห้องแถวเลยให้เอาฝังไว้ในพื้นดิน ฝ้ายก็ถามว่าแล้วที่อยู่ในห้องล่ะ? คนดูแลหอบอก สงสัยคนอยู่ก่อนหน้าล่ะมั้ง เขาเป็นคนเขมรเล่นของ คงเอามาปลุกเสก ทีนี้ตอนย้ายออกก็ไม่เอาไปด้วย เลยคงเอาฝังเอาไว้ใต้กระเบื้องในห้องนั่นล่ะ ส่วนยันต์นั่นก็ของเขานะ กันผีออกจากห้อง! พูดจบแล้วแกก็หัวเราะเดินจากไป.. พอกลับห้องมาฝ้ายก็ไปเอายันต์ออก คืนนั้นฝันว่ามีนางรำมารำใต้ต้นโพธิ์ให้ดูหลายคน สวยงามมากๆ พวกเธอยิ้มให้ด้วย แล้วมีนางรำคนหนึ่งชี้ไปที่เลขห้องของฝ้าย ตื่นเช้ามาอีกวันฝ้ายก็เลยไปซื้อล็อตเตอรี่ ปรากฏว่าถูกเลขท้าย 2 ตัวจริงๆ เรื่องราวก็มีเท่านี้ครับ
Story by คุณหาญ ใจสิงห์
