เรื่องนี้จากคุณ Chawaporn Somjit ครับ เป็นเรื่องสั้นๆ แต่คิดภาพตามแล้วหลอนใช้ได้เลย คุณ Chawaporn เล่าว่า.. เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงที่เรายังจำไม่ลืมเลยค่ะ สมัยเราเรียนมัธยม เย็นวันหนึ่งหลังเลิกเรียน กลับจากโรงเรียนมาถึงบ้านก็เผลอนอนหลับไปค่ะ ตื่นมาอีกทีราวๆ 6 โมงเย็นได้ ฟ้ายังไม่มืด แต่ค่อนข้างอึมครึม แม่ใช้ให้เราไปตามหาพ่อ เราเดินตามหาทั่วบ้านก็ไม่เจอ สุดท้ายไปเจอพ่อที่ทางเข้าป่า (บ้านเราล้อมรอบด้วยป่า ไม่ได้อยู่ติดบ้านหลังอื่นๆ เค้าค่ะ)
เราก็เดินไปเรียก ‘พ่อ!!’ แต่พ่อไม่ได้ยิน ทั้งที่อยู่ใกล้กันมาก ห่างไม่เกิน 3 ก้าวเท่านั้นเอง เราเรียกเท่าไรพ่อก็ไม่ได้ยิน กลับยิ่งเดินลึกเข้าไปในป่า เราเดินตามพ่อไปแล้วเรียกพ่อตลอดทาง ก็แปลกใจที่ทำไมเค้าไม่ได้ยิน ไม่หันมามองด้วยซ้ำ ตั้งหน้าตั้งตาเดินเข้าไปในป่าลึกมากขึ้นๆ เราเริ่มใจไม่ดี รู้สึกว่ามันแปลกๆ ห่างกันแค่ 3 ก้าวเดิน เป็นไปไม่ได้ที่พ่อจะไม่ได้ยินเสียงเราเรียก
เราเดินตามพ่อไปจนถึงสุดทาง มันตันแล้ว ไม่มีทางแยกไปไหน แล้วสิ่งที่เห็นทำให้เราตกใจสุดขีด!!! พ่อที่เราเดินตาม และเรียกมาตลอดทาง เค้าหายวับไปกับตาตรงทางตันตรงนั้น! เท่านั้นล่ะ ความกลัวสุดขีดทำให้เรารีบวิ่งสุดชีวิตออกมาจากป่า.. พอออกมาถึงปากทาง เห็นพ่อเราเพิ่งกลับมาที่บ้าน เราทั้งกลัว ทั้งช็อค ถามว่า ‘พ่อเพิ่งกลับมาเหรอ?’ พ่อบอก ‘ใช่ เพิ่งกลับมาถึง..’ เรานี่ขนลุกเลยค่ะ เพราะทั้งรูปร่าง เสื้อผ้า คือเหมือนกันหมด จนถึงทุกวันนี้ เรายังไม่รู้เลยว่าสิ่งที่เห็นวันนั้นว่าเป็นพ่อแล้วเดินตามเข้าไปในป่านั่นมันคืออะไร? อย่างน้อยก็ยังโชคดี ที่มันแค่หายไป ไม่บังตาให้เรากลับออกมาไม่ได้ หรือปรากฏร่างที่แท้จริงมาหลอกจนเราช็อค
Story by Chawaporn Somjit
