เรื่องนี้ส่งมาจากคุณ บัวแก้ว จำปาทรัพย์ ครับ คุณบัวแก้วเล่าว่า.. ย้อนไปปี พ.ศ. 2505 สมัยที่เรายังเด็กมากๆ (ปัจจุบันเราอายุ 61 ปีแล้ว) พ่อเราปลูกบ้านอยู่ริมแม่นำ้ปิงที่จังหวัดกำแพงเพชร แล้วพ่อไปรับย่าที่บวชเป็นแม่ชีมาจากวัด ตอนนั้นท่านก็อายุ 70 ปีแล้ว พอมาอยู่บ้าน ย่าก็นุ่งขาวห่มขาวเดินจงกรม นั่งสมาธิ สวดมนต์ ทำวัตร ปฏิบัติเหมือนแม่ชีทุกอย่าง ด้วยความที่พ่อแม่ไม่ค่อยอยู่บ้าน เราเลยต้องอยู่กับย่าสองคนตลอด เวลากลางคืน เราก็ไปนอนข้างๆ ย่า สมัยก่อนยังใช้จุดตะเกียงอยู่ ภาพที่เราเห็นทุกวัน คือย่าจะนั่งสมาธินานมากๆ แล้วออกไปเดินจงกรมบนชานเรือนริมน้ำ แล้วแผ่เมตตากรวดน้ำ
คืนหนึ่ง เราตื่นมากลางดึก เห็นย่านั่งสมาธิหลับตาอยู่ แต่สายตาเราเห็นเด็กผู้ชายคนหนึ่งเดินมาจากท่านำ้ มายืนชะโงกหน้าเข้ามาในห้อง อายุน่าจะราวๆ 12 ปี ใส่กางเกงนักเรียนสีน้ำเงิน เสื้อกล้ามสีขาว เราก็เรียกย่า ‘ย่าๆ ไม่รู้ใครขึ้นมาบ้านเรา..’ ย่าไม่ลืมตาดู แต่ย่าบอกว่า ‘นอนๆ ไม่มีใครมาหรอก ดึกแล้ว..’ เราก็บอก ‘มีสิ! ยืนอยู่ตรงประตู ย่าลืมตาสิ’ ย่าก็เอาแต่บอกว่าให้เรานอนๆๆ สักพัก เด็กผู้ชายคนนั้นก็เดินออกไป.. พอตอนเช้า มีศพเด็กผู้ชายตกนำ้ตายลอยมาติดที่ท่าน้ำบ้านเรา สภาพคือขึ้นอืดเลย น่าจะตายมาไม่ต่ำกว่า 3 วัน แต่ที่น่าตกใจคือ กางเกงกับเสื้อที่เขาใส่ คือเหมือนกับที่เราเห็นเมื่อคืนนี้เลย ย่ามาเล่าให้ฟังทีหลังว่า เขามาขอส่วนบุญ.. ตอนนั้นเรายังเด็กก็ไม่เข้าใจ ก็เลยไม่กลัว
มีอีกคืนหนึ่ง เราตื่นมากลางดึกแต่ไม่เห็นย่า เลยลุกออกไปดู เห็นย่าเดินจงกรมอยู่ที่ชานริมนำ้ และมีคนนั่งกันอยู่หลายคน ทั้งเด็ก ผู้ใหญ่ คนแก่ สภาพแต่ละคนโทรมมาก เสื้อผ้าเก่าและขาดวิ่น เราก็เรียก ‘ย่าๆ ใครไม่รู้เนี่ยมาเต็มบ้านไปหมด!’ ย่าก็ว่า ‘ไปๆๆ กลับเข้าไปนอน’ เราก็ไม่ไป ยืนมองคนพวกนั้นอยู่ เขาไม่พูดกับเรา เอาแต่นั่งพนมมือก้มหน้าไหว้ย่าเรา.. เรามารู้ตอนโตว่า คนเหล่านั้นคือผีไม่มีญาติ เขาผ่านมาเห็นบ้านเรามีผู้ทรงศีล เลยมาขอส่วนบุญ..
ย่าเคยบอกกับพ่อว่าเรามีเซ้นส์เห็นผีบ่อย แต่ตอนนั้นเราเด็ก เรายังแยกไม่ออกว่าไหนผีไหนคน โชคดีที่ไม่ได้เห็นผีมาแบบน่ากลัวๆ ..มีครั้งหนึ่งตอนดึกๆ ย่านั่งสมาธิตามปกติ แต่เราเห็นคนแต่งตัวสวยๆ งามๆ แบบชาวกรุงมาเต็มบ้าน ใส่หมวก ใส่ส้นสูง กระโปรงบาน เข้ามาหาย่า มากันหลายคน มาหยอกเราเต้นรำกันไหมก็มี ตอนนั้นย่าพูดว่า ‘อย่ามาหยอกเด็ก ไปๆ เสียเถอะ!’ จนมารู้ตอนเช้าว่ามีรถใหญ่จากกรุงเทพฯ จะไปเชียงใหม่ เกิดคว่ำตายทั้งคันรถเลย ที่ช็อคคือเห็นมีผู้หญิงที่ใส่กระโปรงบาน กับหมวกปีกกว้าง ที่ชวนเราเต้นรำเมื่อคืน นอนตายอยู่ข้างรถ! ครั้งนั้นเราช็อคมาก จนย่าต้องรดน้ำมนต์ให้ พอโตมาถึงรู้ว่าเราถูกผีหลอกอยู่หลายครั้ง.. ไว้มีโอกาสจะมาเล่าเรื่องสมัยที่เราโตแล้วให้ฟังอีกค่ะ
Story by คุณ บัวแก้ว จำปาทรัพย์
