เรื่องนี้เป็นอีกเรื่องจากคุณเรญ่า (นามสมมติ) ครับ คุณเรญ่าเล่าว่า.. เรื่องนี้เป็นเรื่องสั้นๆ เกิดขึ้นเมื่อสมัยที่เราทำงานในสวนอุตสาหกรรมแห่งหนึ่งแถวปทุมธานี เราทำงานอยู่แผนก QC มีหน้าที่เช็คชิ้นส่วนงานก่อนนำไปประกอบเครื่องถ่ายเอกสาร ตึกที่ทำงานเป็นตึกสร้างใหม่ จะมีแค่ 2 กะคือเช้ากับบ่าย แต่วันเสาร์จะมีโอทีแบบควงกะยาว จากบ่ายวันเสาร์จนถึงเช้าวันอาทิตย์เลย
วันเสาร์นั้นเราก็ทำโอทีตามปกติ พอถึงช่วงประมาณตี 2 เรากำลังนั่งเช็คงานอยู่ ก็มีความรู้สึกเหมือนว่ามีใครมายืนเอามือจับพนักพิงเก้าอี้ข้างหลัง แต่เราก็ไม่ได้คิดอะไร เพราะเข้าใจว่าเป็นพี่ผู้ชายในแผนก ที่แกจะชอบมาแกล้งจับเก้าอี้เขย่าเพื่อเป็นการปลุกไม่ให้พวกเราหลับ แต่คราวนี้แปลก จับเฉยๆ ไม่เขย่า สักพักก็เหมือนแกนั่งลง แต่มือยังจับพนักอยู่เหมือนเดิม เราก็แปลกใจว่าวันนี้ทำไมไม่เขย่าหรือพูดอะไร? เราเลยหันไปมอง แต่สิ่งที่เห็นกลับไม่ใช่พี่ผู้ชายคนที่เราคิด แต่เป็นผู้หญิง ลักษณะเสื้อผ้าเปื้อนโคลนขาดๆ แหว่งๆ เนื้อตัวมอมแมม กำลังนั่งยองๆ เอามือจับพนักพิงเก้าอี้เรา และเอี้ยวตัวมาด้านข้างพร้อมกับแหงนหน้าขึ้นมามองหน้าเรา หน้าตาเต็มไปด้วยเลือดแห้งๆ นัยน์ตาเหลือกโปน ที่ผมรุงรังมีสะเก็ดเลือดติดประปราย ด้วยความตกใจกลัวสุดขีด เรารีบหลับตาหันหน้าหนี ทำให้ชิ้นงานที่อยู่ในมือหล่นตกกระทบดัง ‘แกร๊ง’ สักพัก พี่ที่นั่งเช็คงานอยู่ข้างๆ ก็หัวเราะ และพูดขึ้นว่า ‘หลับละสิ’ แล้วก็บอกให้เราไปเข้าห้องน้ำล้างหน้าจะได้ตื่น.. เราจึงตั้งสติแล้วค่อยๆ หันกลับไปดูอีกรอบ แต่ก็ไม่เห็นแล้ว..
พอเรากลับมาจากห้องน้ำ จากที่เราเข้าใจว่าเราหลับในฝันไป เราก็ต้องเปลี่ยนความคิด เพราะเราเห็นคราบเลือดแห้งๆ เป็นรอยนิ้วมือตรงพนักพิงเก้าอี้เรา ตำแหน่งที่ผู้หญิงคนนั้นจับเมื่อกี้นี้! เรานี่หลอนไปเลย รีบหาผ้ามาเช็ดออกแล้วทำงานต่อเงียบๆ เรื่องนี้เราไม่กล้าเล่า หรือถามใครในที่ทำงานเลย เพราะกลัวว่าเขาจะกลัวกัน หรือไม่ก็จะหาว่าเราคิดไปเอง..
Story by คุณเรญ่า (นามสมมติ)
