เรื่องนี้เป็นอีกเรื่องจากคุณเลิฟครับ คุณเลิฟเล่าว่า.. มีอยู่ช่วงหนึ่ง ผมได้ถูกส่งไปฝึกงานที่บริษัทแถวๆ สีลม แล้วบ้านผมอยู่ทางไปนครนายก มันเลยเกิดความไม่สะดวกในการเดินทางเพราะไกลมาก ผมเลยตัดสินใจเช่าอพาร์ทเม้นท์อยู่ เอาให้ใกล้ที่ทำงานที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ หรือใช้เวลาเดินทางไม่มากนัก และที่สำคัญ ต้องไม่แพง เพราะผมฝึกงานแค่เดือนกว่าๆ เท่านั้น ไม่จำเป็นต้องเช่าแพง พอให้เป็นที่ซุกหัวนอนได้ก็พอ
ผมเริ่มตระเวนหาที่อยู่ แต่ไปที่ไหนส่วนมากก็จะเต็มหมด หรือไม่ก็ต้องจ่ายล่วงหน้า 3 เดือน ถ้าออกก่อนจะไม่ได้เงินคืนอะไรประมาณนี้ จนฟลุ๊กๆ ได้ไปเจออพาร์ทเม้นท์แห่งหนึ่งตามคำแนะนำของวินมอเตอร์ไซค์ที่ผมซ้อนมา พี่เค้าแนะนำว่าที่ท้ายซอย (ขอไม่ระบุสถานที่) มีอพาร์ทเม้นท์เล็กๆ แห่งหนึ่ง ราคาไม่แพงมาก ลองเข้าไปถามดู ผมก็ไปตามที่พี่วินบอกแล้วก็ได้จริงๆ เป็นอพาร์ทเม้นท์เล็กๆ 3 ชั้นได้ ราคาไม่แพง ที่สำคัญ ไม่ต้องมีค่ามัดจำ แค่จ่ายเงินค่าเช่าก็เข้าอยู่ได้เลย ผมก็จัดแจงขนเสื้อผ้าข้าวของเข้าอพาร์ทเม้นท์ในวันต่อมาเลย
อพาร์ทเม้นท์นี้ค่อนข้างจะเก่า แต่ก็สะอาดดี ในห้องไม่มีอะไรเลย มีแต่ห้องว่างๆ กับพัดลมเพดานเก่าๆ เวลาเปิดมันก็จะแกว่งไปแกว่งมาเหมือนจะหลุดลงมายังงั้น แต่ผมก็ไม่คิดอะไร เอาวะทนๆ อยู่หน่อย แค่วันทำงาน เสาร์อาทิตย์ก็ไปนอนบ้าน ว่าแล้วผมก็จัดแจงเอาเสื้อผ้าออกมากองๆ ไว้ที่มุมห้อง เอาเสื่อพับได้ที่ติดตัวมาปูที่พื้นเป็นที่นอน พอทุกอย่างเรียบร้อยก็อาบน้ำพักผ่อน..
เวลาผ่านไปไม่มีอะไร ทุกอย่างปกติดี จนมีอยู่คืนหนึ่ง ขณะที่กำลังนอนเพลินๆ หูผมก็ได้ยินเสียง ‘เพี๊ยะๆๆ’ เหมือนคนเอาอะไรฟาดลงพื้น แต่เสียงนั้นไม่ได้เกิดที่พื้น แต่มันดังมาจากเพดาน แถวๆ พัดลม ผมก็ลุกไปเปิดไฟดู ในใจคิดว่าพัดลมมันจะพังลงมาหรือเปล่า เสียงมันแปลกๆ พอเปิดไฟ เสียงนั้นก็เงียบไป ผมสังเกตดูที่พัดลม ก็ปกติดี ยังดูแข็งแรงพอได้ แค่มันแกว่งๆ เท่านั้น ผมก็ล้มตัวนอนต่อ พอหลับตา เสียงนั้นก็มาอีกแล้ว ‘เพี้ยะๆๆๆ’ เป็นงี้ พอลุกไปเปิดไฟ เสียงก็หายไป แต่ด้วยความง่วง และห่วงว่าจะต้องตื่นไปทำงาน ผมเลยทำใจหลับไป ไม่คิดอะไร
คืนต่อมา ผมก็ได้ยินเสียงนั้นอีกแล้ว ‘เพี๊ยะๆๆๆๆ’ แบบนี้ บางทีก็ถี่ๆ บางทีก็หายไปช่วงนึง แล้วได้ยินใหม่ ทีนี้ผมตั้งใจฟังดีๆ มันดังมาจากเพดาน ผมนึกในใจ ไอ้ห้องข้างบนแน่ๆ มันต้องทำอะไร เสียงมันเหมือน คนกระโดดเชือก ที่เชือกฟาดลงมาบนพื้นดังเพี้ยะๆๆๆ ตั้งใจว่ารอวันหยุดก่อน จะเดินขึ้นไปคุยกับห้องข้างบนให้เกรงใจกันหน่อย ผมต้องทนฟังเสียงนั้นอีกหลายวัน จนถึงวันหยุด.. สายๆ ผมตัดสินใจเดินขึ้นไปห้องชั้นบนที่ตรงกับห้องผม แล้วเคาะประตู คนที่มาเปิดเป็นผู้ชาย อายุน่าจะมากกว่าผมนิดหน่อย ผมก็ยกมือไหว้ แล้วพูดกับเค้าดีๆ ว่า ‘เออ..พี่ครับ ห้องพี่ทำอะไรเหรอครับ เสียงมันดังลงไปห้องผมเลย’ พี่ชายคนนั้นทำหน้างงๆ ถามผมต่อ ‘เสียงอะไรเหรอ?’ ผมก็อธิบายให้พี่แกฟัง ‘เสียง เพี๊ยะๆๆ อะครับ เหมือนห้องพี่โดดเชือกเล่น เสียงมันสะท้องลงไปที่เพดานห้องผม กลางคืนผมนอนไม่หลับเลยครับ รบกวนพี่เบาๆหน่อยได้ไหมครับ?’ พี่ชายคนนั้นรีบบอกผมกลับมา ‘เออ..พี่ว่าจะลงไปบอกเหมือนกัน ว่าที่ห้องน้องทำอะไร พี่ก็ได้ยินเสียงแบบนี้สะท้อนขึ้นมาที่พื้นห้องพี่เหมือนกัน..’ อ้าว ผมก็งงสิทีนี้ ผมเลยถามกลับไป ‘พี่ได้ยินตอนไหนครับ?’ พี่แกบอก ‘ทั้งวันแหละ บางวันพี่ไม่ได้ไปทำงาน นอนเล่นอยู่ห้อง เช้ามาพี่ก็ได้ยินละ บางทีกลางวันพี่จะนอนเล่น ก็ได้ยิน ไม่เชื่อถามแฟนพี่สิ..’ ว่าแล้วแกก็หันไปมองหน้าแฟนแก แฟนก็พยักหน้าบอกผม ‘ใช่ๆ พี่ หนูอยู่ห้องทั้งวันก็ได้ยิน..’ ผมถามต่อ ‘ได้ยินทุกวันตอนเช้า กลางวัน ด้วยเหรอครับ?’ ทั้งพี่ชายและแฟนเค้าพยักหน้าพร้อมกัน แล้วตอบว่า ‘ใช่!!!’
ผมกลับมาที่ห้องด้วยความสงสัย แต่ก็ช่างมัน แล้วผมก็เข้าห้องน้ำอาบน้ำ ออกมานอนเล่นในห้อง แล้วเผลอหลับไป.. ไม่นานหลังจากนั้นผมก็ได้ยินเสียง ‘เพี๊ยะ’ ดังขึ้นอีก ผมก็คิดในใจ เสียงดังตอนกลางวันด้วยจริงๆ แฮะ แต่ผมก็นอนต่อ แล้วผมก็ฝันครับ ว่าตัวเองลืมตาตื่นขึ้นมาในห้องนี่แหละ แต่สิ่งที่ผมเห็นตรงหน้าคือ ร่างของผู้หญิงที่แขวนคออยู่กับพัดลม และเหวี่ยงไปมาตามแรงพัดลม โอ้โหตอนนั้นผมแทบช้อคครับ จนผมสะดุ้งตื่นขึ้นมาจริงๆ ผมมองที่พัดลม คราวนี้ล่ะ สมองผมเริ่มประมวลความคิด ลำดับเหตุการณ์ต่างๆ รวมถึงความฝันเมื่อครู่ แล้วรีบเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋า แล้วออกจากอพาร์ทเม้นท์นั้นเลย ไม่อยู่อีกต่อไปแล้ว คิดในใจ ได้ยินเสียงนั้นกันทั้งวัน เช้า กลางวัน ทั้งที่ผมก็ออกไปทำงานตั้งแต่เช้าตรู่ ใครจะมาทำเสียงอะไรนั่นในห้องผมวะ ระหว่างเดินออกมา ผมก็คิดถึงความเป็นไปได้ต่อไปอีก
ห้องที่ผมอยู่นั้น ก่อนหน้านี้อาจจะมีคนฆ่าตัวตายด้วยการผูกคอ เสียงเพี้ยะๆ นั่นอาจเป็นเสียงที่เค้ากำลังโยนเชือก หรือสายไฟขึ้นไป เพื่อพยายามให้มันคล้องกับพัดลมเพดาน เสียงเชือกหรือสายไฟคงไปตีกับเพดาน เลยทำให้เกิดเสียง เพี๊ยะๆๆ กว่าจะคล้องได้สำเร็จ แล้วห้อยตัวลงมา ด้วยน้ำหนักตัวมันเลยถ่วงให้พัดลมเพดานห้อยลงมา และเสียสูญ ก่อนที่เค้าจะฆ่าตัวตายสำเร็จ ดวงวิญญาณเค้าอาจจะอยู่ในห้องนั้น และพยายามทำแบบนั้นซ้ำแล้วซ้ำอีกทุกวันๆ เป็นการรับกรรมที่ฆ่าตัวตาย ผมถึงได้ยินเสียง เพี๊ยะๆๆ นั่นตลอด รวมถึงพี่ห้องข้างบนด้วย ผมคิดว่าสิ่งที่ผมคาดคะเนไว้ไม่น่าจะผิดไปจากนี้ ผมรู้สึกได้ อีกอย่าง ถึงว่าทำไมราคาห้องมันถึงถูกนักในย่านแบบนี้ สุดท้ายผมก็ไม่กลับไปที่ห้องนั้นอีกเลย ยอมกลับไปอยู่บ้าน ตื่นตี 5 ไปขึ้นรถตู้เข้าเมืองแล้วต่อรถเมล์ไปทำงานดีกว่าครับ
Story by คุณเลิฟ
