เรื่องนี้เป็นเรื่องของคุณแนนครับ คุณแนนเล่าว่า.. แนนมีเพื่อนอยู่คนหนึ่งชื่อปอ ที่บ้านปอเป็นคนเคร่งศาสนา พ่อแม่ของปอเป็นคนทรงทั้งคู่ และปอก็เคยเล่าให้แนนฟังว่า ปอเองก็เคยมีองค์มาลงเหมือนกัน ซึ่งตอนนั้นแนนเป็นคนที่ไม่ค่อยเชื่อเรื่องพวกนี้สักเท่าไหร่ ก็เลยไม่ได้คิดอะไร
ที่แนนจะเล่า เป็นเหตุการณ์ตอนที่ไปเข้าค่ายอาสาเมื่อสมัยมัธยมปลาย โดยตอนนั้น แนน ปอ และเพื่อนๆ ในชั้นเรียนก็ไปกันโดยรถทัวร์ของโรงเรียน มีประมาณเกือบ 40 คน จุดหมายคือจังหวัดอุบลราชธานี ออกเดินทางบ่ายวันศุกร์ กลับเย็นวันอาทิตย์ ค้าง 2 คืนค่ะ ค่ายอาสาครั้งนี้ คือการไปเรียนรู้การใช้ชีวิตของชาวบ้านท้องถิ่นที่นั่น
พอเดินทางไปถึงก็มืดแล้ว ที่พักของเราจะเป็นโรงแรมเล็กๆ ที่อยู่ค่อนข้างลึกเข้าไปจากถนนสายหลัก แนนนอนห้องเดียวกับปอ ซึ่งตอนนั้นเราสองคนยังไม่ได้สนิทกันมาก เพราะปอเพิ่งย้ายมาจากโรงเรียนอื่นได้ไม่นาน.. หลังจากอาบน้ำทำธุระส่วนตัวกันเสร็จ ก็ปิดไฟเข้านอนเลย โดยเปิดไฟห้องน้ำ และแง้มประตูไว้นิดหน่อยให้พอมีแสงสว่าง
กลางดึกคืนนั้น แนนตื่นขึ้นมาเพราะได้ยินเสียงคนพูดอะไรพึมพำอยู่ใกล้ๆ แนนตกใจมาก เลยหันไปที่ปอ แนนเห็นปอนอนหลับตา แต่ปากขมุบขมิบพูดอะไรพึมพำ และน้ำเสียงที่ได้ยินนั้นกลับแหบแห้งเหมือนชายแก่ ซึ่งฟังไม่รู้เรื่อง จับใจความไม่ได้.. ตอนนั้นแนนรู้สึกเย็นวาบที่แผ่นหลังทันที เลยตัดสินใจวิ่งออกจากห้องไปเคาะประตูหา เพลิน กับ ยุ้ย ที่อยู่ห้องข้างๆ และเล่าให้ฟัง พอได้ยินแบบนั้น ก็ไม่มีใครกล้าไปที่ห้องแนนเลย
ผ่านไปสักพักใหญ่ สุดท้ายพวกเราทั้ง 3 คนก็รวบรวมความกล้ากลับไปที่ห้องแนน ซึ่งพอเปิดประตูเข้าไป ภาพที่เห็นคือปอนั่งคุกเข่าอยู่บนเตียง ผงกหัวขึ้นลงซ้ำๆ ดูผิดปกติมาก จนแนนต้องตะโกนเรียกชื่อปอเสียงดัง ปอถึงจะหันหน้ามา ทำหน้าสงสัย และถามว่า ‘เกิดอะไรขึ้น แล้วเพลินกับยุ้ยมาทำอะไร?’ แนนเลยเล่าสิ่งที่เห็นให้ฟัง แต่ปอกลับหัวเราะเบาๆ ก่อนจะพูดด้วยเสียงเรียบง่ายว่า.. ‘อ๋อ ไม่มีอะไรหรอกพวกแก เราเคยถูกทำพิธีเปิดร่างทรง เป็นคนที่เป็นทางผ่านให้วิญญาณได้ ถ้าเมื่อไหร่ที่ร่างกายอ่อนเพลีย จิตอ่อน อาจมีโอกาสที่วิญญาณเร่ร่อนจะมาผ่านร่างเราได้ง่าย..’ พอได้ยินแบบนั้น ทั้งแนน เพลิน และยุ้ย ก็ได้แต่มองหน้ากัน พูดอะไรไม่ออก.. แล้วแนนก็ขอย้ายไปนอนที่ห้องของเพลินกับยุ้ยทั้ง 2 คืนเลยค่ะ..
จากวันนั้นจนถึงตอนนี้ แนนกับปอก็เป็นเพื่อนสนิทกัน คุยกันได้ปกติดี และเรา 2 คน ก็เข้ามหาวิทยาลัยเดียวกันอีก แต่เมื่อไหร่ที่ต้องไปค้างคืนที่ไหน แนนก็จะขอแยกห้องนอน โดยที่ปอก็เข้าใจดีว่าแนนกลัว..
Story by SINTHAI
