เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ส่งเข้ามาจากคุณแบมครับ คุณแบมเล่าว่า.. ตอนนี้แบมเรียนอยู่ชั้น ม.6 ของโรงเรียนแห่งหนึ่ง ในจังหวัดยโสธร เรื่องที่จะเล่านี้เกิดขึ้นสมัยที่ยังเรียนอยู่ ม.3 นะคะ.. แบมอยู่ชมรมนาฏศิลป์ ช่วงนั้นกำลังจะมีงานคือสู่เหย้า ก็จะมีการแสดง การรำ แบมเองก็เป็นหนึ่งในนางรำค่ะ
ก่อนจะถึงวันงาน 2 วัน ต้องซ้อมจนดึกทุกวัน เลยต้องนอนที่โรงเรียนค่ะ นอนกัน 8 คน มีรุ่นพี่ ม.ปลาย 5 คน.. คืนแรกพอซ้อมรำเสร็จก็เข้านอนกันปกติไม่มีอะไร แต่พอคืนที่ 2 ซ้อมรำเสร็จประมาณเที่ยงคืนพอดี ทุกคนทำธุระส่วนตัวกัน กว่าจะได้เข้านอนก็ประมาณตี 1 ขณะที่ทุกคนนอนกันหมดแล้ว รวมถึงแบมเองด้วย อยู่ๆ แบมก็ได้ยินเสียง เป็นเสียงเหมือนคนพยายามจะเปิดประตู ทีแรกก็คิดว่าคงจะเป็นครู เลยไม่ได้ลุกมาดูค่ะ พอหลับไปได้ไม่นานมาก ประมาณตี 3 แบมก็ตื่นขึ้นมา เพราะได้ยินเสียงเพื่อนที่นอนข้างๆ ร้องไห้ ร้องแบบว่า ‘ฮือๆๆ’ เลยค่ะ แต่ก็ไม่ได้หันไปถามว่าเป็นอะไร เพราะคิดว่าคงทะเลาะกับแฟน เลยไม่อยากยุ่งดีกว่า ตอนนั้นแบมนอนหันหลังให้เพื่อนอยู่ แล้วก็รู้สึกว่า เพื่อนขยับเข้ามาเบียด และร้องไห้ ‘ฮือๆๆ’ อยู่ข้างๆ แต่แบมก็ไม่ได้อะไรค่ะ ก็หลับไปทั้งอย่างนั้น
ตื่นเช้ามา เป็นวันที่ต้องแสดง แต่การแสดงจะมีตอนกลางคืนค่ะ พอตอนบ่ายก็เริ่มแต่งตัว แต่งหน้า แบมก็นึกขึ้นได้ เลยถามเพื่อนคนเมื่อคืนว่า ‘เมื่อคืนเป็นอะไร ทำไมร้องไห้ไม่เก็บเสียงเลย ไม่กลัวพวกพี่ๆ ว่าหรอ?’ เพื่อนแบมทำหน้างงๆ แล้วบอกว่า ‘เมื่อคืนเราหลับสนิทตั้งแต่ตี 1 แล้ว ไม่ได้ตื่นมาเลย แกฝันรึเปล่า?’ แบมได้ยินอย่างนั้น ถึงกับพูดไม่ออกเลย ในหัวก็นึกถึงเรื่องที่เคยได้ยินจากรุ่นพี่ในชมรม ว่าเวลามาซ้อมดึกๆ ก็มักจะได้กลิ่นธูป ทั้งที่ไม่มีคนจุด หรือก็เคยได้ยินเสียงร้องไห้เหมือนกัน.. แต่เมื่อคืน แบมได้ยินเสียงร้องไห้ชัดมากๆ ใกล้มากๆ และรู้สึกสัมผัสที่หลังเต็มๆ เลยอีกด้วยค่ะ ตอนนั้นนี่ ไม่กล้าเล่าให้ใครฟังเลย..
พอถึงเวลาแสดง แบมกับรุ่นพี่คนหนึ่งชื่อ พี่เจน จะต้องรำเปิดก่อน เรารำเพลงรากไทยอยู่บนเวทีกันเพียง 2 คน พอใกล้จะจบเพลง แบมก็เห็นพี่เจนดูท่าทางแปลกๆ คือรำแข็งๆ หน้านิ่ง ไม่ยิ้ม แต่สิ่งหนึ่งที่แบมเห็นแล้วต้องขนลุก คือดวงตาของพี่เจนเหลือกขึ้น จนเกือบจะไม่เห็นตาดำค่ะ! แบมตกใจมาก จากนั้นก็รำต่อไปโดยที่ไม่กล้ามองหน้าพี่เจนอีกเลยจนจบเพลง.. พองานเสร็จ พี่ต้อม แฟนพี่เจนซึ่งเป็นคนถ่ายวีดีโอให้ ก็เดินมาถามว่า ‘เจน โกรธอะไรต้อมรึเปล่า? ทำไมตอนรำถึงหน้าบึ้งอย่างนั้น..’ พี่เจนก็ทำหน้างง แล้วบอกว่า ‘ป่าวนี่ ตอนรำเจนยิ้มจนปากจะฉีกอยู่แล้วนะ’
หลังจบการแสดง ครูก็เดินมาแล้วถามพี่เจนว่า ‘ใครเอาชุดนี้ให้เธอใส่?’ (คือชุดที่พี่เจนใส่ เป็นชุดที่มีสีต่างกับของพวกแบมนิดหน่อยค่ะ) พี่เจนก็บอกว่า ‘พอดีชุดของหนูขาดค่ะ ไม่รู้จะทำยังไง แล้วพอดีไปเจอชุดนี้ในตู้ เลยต้องรีบเอามาใส่ก่อน..’ จนวันรุ่งขึ้น พี่ต้อมเอาวีดีโอการแสดงมาเปิดที่ห้องนาฏศิลป์ ทุกคนก็มานั่งดู.. พอถึงเพลงรากไทย ช่วงใกล้ๆ จะจบเพลง ทุกคนก็ต้องช็อคค่ะ เพราะภาพที่เห็นคือ มีเงาดำๆ รำทับร่างพี่เจนอยู่! พี่เจนเห็นภาพตัวเองในวีดีโอก็ร้องไห้เลยค่ะ และบอกว่า ‘จริงๆ ตอนนั้นรำอยู่ดีๆ ก็รู้สึกเหมือนวูบๆ แล้วก็มารู้ตัวอีกทีก็ลงมาจากเวทีแล้ว..’ ทุกคนได้ฟังก็มองหน้ากัน ไม่มีใครพูดอะไรเลยค่ะ
แล้วตอนเย็นวันนั้น แบมกับเพื่อนก็ไปเล่าให้ครูนาฏศิลป์ฟัง และถามครูว่าเกิดอะไรขึ้น? ครูเลยพาออกมานอกโรงเรียนแล้วเล่าว่า ‘6 ปีก่อน มีนักเรียนในชมรมถูกรถชนเสียชีวิต แล้วชุดที่พี่เจนใส่เมื่อวาน คือชุดที่พี่คนนั้นจะใส่แสดงในงานคืนสู่เหย้าเหมือนกัน.. และ 3 ปีจากนั้น ก็เคยมีเหตุการณ์คล้ายๆ กันกับเมื่อวานเกิดขึ้น คือมีนางรำใส่ชุดนั้นขึ้นแสดงแล้วเกิดสลบล้มลงกลางเวทีเฉยๆ เลย พอฟื้นขึ้นมาก็ดูหวาดกลัวมีอาการแปลกๆ อยู่เป็นอาทิตย์ ครูเลยต้องเก็บชุดนั้นไว้ในตู้..’ แบมกับเพื่อนฟังแล้วขนลุกเลยค่ะ.. และหลังจากวันนั้น พี่เจนก็ไม่มาโรงเรียนตั้ง 2 อาทิตย์เลย จนปัจจุบันนี้ ครูได้นำชุดไปทำพิธี และเก็บไว้ที่วัดแทนแล้วค่ะ
Story by คุณแบม
