เรื่องนี้ส่งเข้ามาจากคุณน้องครับ คุณน้องเล่าว่า.. เราเป็นคนจังหวัดลำพูนค่ะ เมื่อราว 7 ปีก่อน เราทำงานอยู่ที่นิคมฯ ลำพูน ต้องอาศัยอยู่หอพักใกล้ๆ ที่ทำงาน เนื่องจากบ้านอยู่ไกลเดินทางไม่ค่อยสะดวก พอถึงสิ้นเดือนเราถึงจะแวะกลับบ้านค่ะ มีอยู่ครั้งหนึ่ง เรากลับไปบ้านตอนเย็น วันนั้นเป็นวันศุกร์ ไปถึงบ้านประมาณ 2 ทุ่ม ก็นั่งคุยกับพ่อแม่ และทานข้าวตามปกติ จนประมาณ 4 ทุ่มถึงขึ้นนอน บ้านเราจะเป็นบ้าน 2 ชั้น ชั้นล่างเป็นปูนชั้นบนเป็นไม้นะคะ ห้องนอนเราอยู่ชั้น 2 เตียงจะติดกับหน้าต่างเลย คือถ้านั่งลงบนเตียง ขอบหน้าต่างด้านล่างจะอยู่ระดับปลายคางเราพอดี เวลามองออกไปจะเห็นบ้านข้างๆ ได้ชัดเจน มีแค่ซอยเล็กๆ กั้นบ้านเราไว้ค่ะ
คืนนั้นประมาณตี 1 เราตกใจตื่นขึ้นมา เพราะได้ยินเสียงผู้หญิงร้องไห้แว่วมาเบาๆ แต่ดังต่อเนื่องค่ะ เราลุกขึ้นมามองออกนอกหน้าต่างไปที่บ้านข้างๆ ก็เห็น พี่ฝน ยืนหันหลังร้องไห้อยู่หน้าบ้าน เราก็คิดในใจว่า ‘เขาคงทะเลาะกับสามีเขา แล้วหนีกลับมาร้องไห้ที่บ้านแม่ตัวเองแน่ๆ เลย..’ คือพี่ฝนอยู่บ้านข้างๆ เรา แล้วแต่งงานมีครอบครัว และย้ายไปอยู่บ้านสามี ซึ่งอยู่ในหมู่บ้านเดียวกันนี้เองน่ะค่ะ.. เรานั่งมองอยู่นาน ก็ไม่เห็นว่าพ่อกับแม่พี่ฝนจะออกมาดูเลย เราจึงเรียกพี่ฝน ‘พี่ฝน.. เป็นอะไรรึเปล่า? ทำไมถึงมายืนร้องไห้อยู่หน้าบ้าน แล้วพี่ไม่เรียกพ่อกับแม่ล่ะ?’ พี่ฝนหันมามองแล้วบอกว่า ‘ไม่เป็นไรจ้ะ..’ แล้วก็หันกลับไปร้องไห้อีก เราตัดสินใจออกจากห้องลงไปเพื่อจะไปหาพี่ฝนที่หน้าบ้าน ถามพี่ฝนว่า ‘พี่เป็นอะไร ทำไมไม่เดินเข้าไปในบ้านล่ะ กลัวพ่อแม่จะว่าเหรอ?’ พี่ฝนก็ตอบเบาๆ ว่า ‘เดี๋ยวพ่อกับแม่ก็มาเอง..’ พูดแบบก้มๆ หน้า และร้องไห้เบาๆ ตลอด เราจึงถามย้ำว่า ‘แล้วพี่มีปัญหาอะไรล่ะ ถึงมาร้องไห้ดึกๆ แบบนี้ ไม่กลัวชาวบ้านเค้าออกมาดูเหรอ?’ พี่ฝนเลยเล่าให้ฟังว่า ‘สามีพี่มันจับได้ว่าพี่แอบคุยกับผู้ชายอีกคน มันโกรธมาก ตบตีพี่ และขู่จะเอาปืนยิงพี่.. อีกเดี๋ยวมันก็คงจะตามมาที่นี่แหละ..’ เราได้ฟังก็กลัวจะมีปัญหา เลยดึงมือพี่ฝนมาแล้วบอกว่า ‘งั้นพี่มาหลบบ้านน้องก่อน รับรองว่าสามีพี่ตามไม่เจอหรอก..’ แต่พี่ฝนกลับบอกว่า ‘อย่าเลย อย่ามายุ่งกับเรื่องนี้ ให้มันเป็นไปตามทางของมันที่ควรจะเป็นเถอะ..’ แต่เราก็ไม่ยอม พยายามดึงมือพี่ฝนไปที่บ้าน แล้วพาขึ้นมาบนห้องนอนเราจนได้
พี่ฝนนั่งลงบนเตียงตรงปลายเท้า ส่วนเราขึ้นไปนั่งที่ตำแหน่งเดิมตรงหน้าต่าง เพื่อรอดูว่าสามีพี่ฝนจะมาไหม? พี่ฝนยังนั่งเอาแต่ก้มหน้าร้องไห้.. เวลาผ่านไปไม่นาน สามีพี่ฝนก็ขี่มอเตอร์ไซค์มาจอดที่หน้าบ้านพี่ฝน แล้วตะโกนอย่างหัวเสียว่า ‘อีฝน! มึงอยู่ไหน มึงออกมาเลย!’ ตะโกนเสียงดังมากค่ะ ตะโกนอยู่ 2-3 รอบ แต่ก็ยังไม่มีใครออกมา เราก็แอบมองพี่ฝน ที่ยังคงนั่งก้มหน้าหันหลังให้เราอยู่ที่ปลายเตียงเหมือนเดิม แต่มีอาการสั่นกลัวอย่างเห็นได้ชัด แต่ก็น่าแปลกที่สามีพี่ฝนตะโกนออกจะดังตั้งหลายรอบ แต่กลับไม่เห็นมีชาวบ้านแถวนั้นจะเปิดไฟ หรือออกมาดูเลยค่ะ.. แล้วสักพักพ่อกับแม่ของพี่ฝนก็เดินออกมาแล้วพูดว่า ‘มีอะไรค่อยๆ พูดค่อยๆ จากัน ตอนนี้ดึกแล้ว กลับไปก่อน พรุ่งนี้ค่อยมาคุยกันเถอะนะ..’ แต่สามีของพี่ฝนตอบว่า ‘ไม่คุยอะไรทั้งนั้น บอกอีฝนออกมาเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นกูจะยิงเข้าไปในบ้านเดี๋ยวนี้เลย!’ พูดจบสามีพี่ฝนก็หยิบปืนออกมาจากกระเป๋าทันที ทำให้พ่อกับแม่พี่ฝนตกใจร้องบอก ‘อย่าๆๆ อย่าทำ’ แล้วขณะที่กำลังวุ่นวายอยู่นั้นเอง ก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินออกจากในบ้าน และพูดว่า ‘อย่านะพี่ เดี๋ยวโดนพ่อกับแม่ หนูยอมแล้ว หนูจะกลับบ้านพร้อมพี่แล้ว อย่าทำนะ!’ แล้วสามีพี่ฝนก็ยิงผู้หญิงคนนั้น และยิงพ่อกับแม่พี่ฝนร่วงทั้งยืน จนนอนจมกองเลือดกันหมด ตามด้วยยิงตัวเองตายตาม.. พอถึงจุดนี้ บอกเลยว่าเราอึ้งมากๆ หูอื้อ มือเย็น งง และงง กับเหตุการณ์ที่เห็น ..เพราะผู้หญิงที่เดินออกมาจากในบ้านแล้วถูกยิงคือพี่ฝนนั่นเอง! ..แล้ว คนที่นั่งอยู่ที่ปลายเตียงเราล่ะเป็นใคร? เราหน้ามืดทันที ก่อนที่สติเราจะเราดับวูบไป เสียงสุดท้ายที่ได้ยิน คือพี่ฝนพูดปนสะอื้นว่า ‘บอกแล้ว..ว่าให้มันเป็นไปตามทางของมันที่ควรจะเป็นเถอะ..’
..เรามารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนประมาณ 6 โมงเช้า มีเสียงคนตะโกนเรียกว่า ‘ไปทำอะไรตรงนั้น?’ คือเราตกใจตื่นมาในท่านั่งที่เตียง แล้วหัวพับพิงอยู่ตรงขอบหน้าต่าง จนแม่ก็มาเรียกอีก เราจึงได้สติกลับมา เราเล่าทุกอย่างที่เจอให้ฟังทั้งน้ำตา แม่ได้ฟังก็ตกใจ บอกให้ใจเย็นๆ ฟังแม่นะ ‘พี่ฝน และครอบครัวตายกันหมดบ้านเมื่อ 2 อาทิตย์ที่แล้ว เพราะสามีพี่ฝนหึงที่พี่ฝนแอบมีผู้ชายคนอื่น ถึงได้บุกมาตามพี่ฝนถึงบ้าน แล้วก็เป็นไปตามที่ลูกเห็นนั่นแหละ ตอนนี้บ้านนั้นไม่มีใครอยู่แล้ว แม่ไม่ได้เล่าเรื่องนี้ให้ฟัง เพราะกลัวลูกไม่กล้ากลับมาบ้าน..’ พอแม่พูดจบเท่านั้นล่ะ เราก็หมดสติไปอีกรอบเลยค่ะ..
พอฟื้นขึ้นมา ก็มีชาวบ้านมากันเต็มบ้านเราไปหมด มีพระมาด้วยรูปหนึ่งค่ะ แม่บอกว่า พระมาทำพิธีเชิญวิญญาณพี่ฝนให้ออกไปจากบ้านเรา เพราะเราได้ไปพาวิญญาณพี่ฝนเขาเข้ามาในบ้าน เป็นเรื่องราวกันใหญ่โตกันไปทั้งหมู่บ้านเลยค่ะ ส่วนเราตอนนั้นก็ยังพอมีสติบ้างไม่มีบ้าง เพราะยังช็อคกับเหตุการณ์ที่เจอค่ะ เรียกว่าจัดหนักมาก ยิ่งกว่าในหนังในละครที่เคยเห็นมาเสียอีก แต่เราก็ยังเล่าเรื่องที่เจอให้ชาวบ้านฟังได้ แต่อาจจะติดๆ ขัดๆ เพราะกลัวมากค่ะตอนนั้น.. เหตุการณ์นั้นทำเอาเราป่วยไปหลายวันเลย ต้องทำบุญตลอดทั้งเดือน กลัวมากๆ แต่อีกใจหนึ่งก็สงสารครอบครัวของพี่เขาค่ะ
Story by คุณน้อง
