เรื่องนี้ส่งเข้ามาจากคุณพีโอเอ็นจี (นามสมมติ) ครับ เรื่องมีอยู่ว่า.. เมื่อ 4 ปีก่อน ผมเป็นนักศึกษาอยู่ที่สถาบันแห่งหนึ่งแถวลาดกระบัง กลุ่มผมจะมีเพื่อนชื่อ ปาล์ม ต้น และ ยู โดยยูกับปาล์มจะพักอยู่หอพักห้องข้างๆ ผมเลย ส่วนต้นจะพักอยู่อีกหอหนึ่ง ปาล์มมีนิสัยชอบกิน แต่ก็จะท้องเสียง่ายด้วยครับ.. ช่วงก่อนสอบกลางภาคไม่กี่วัน ปาล์มมันทำข้าวกินเอง แล้วดันท้องเสียหนักเลย ผมกับต้นก็พามันไปส่งโรงพยาบาลเเห่งหนึ่ง อยู่แถวๆ ที่ที่ผมเรียนนั่นล่ะครับ ครั้งนี้อาการมันค่อนข้างหนัก ทางโรงพยาบาลจึงได้ทำเรื่องส่งตัวไปยังสาขาใหญ่ ตรงก่อนจะถึงจังหวัดสมุทรปราการ พอไปถึง ปาล์มก็ต้องแอดมิทนอนให้ยาให้น้ำเกลือไป เวลาตอนนั้นน่าจะเกือบเที่ยงคืนละ ผมกับต้นเป็นพวกชอบนอนดึก แล้วเวลาอยู่ดึกๆ ก็จะต้องหาอะไรกินกันเสมอ ผมเลยชวนต้นออกไปหาซื้อของกิน โดยถามพี่พยาบาลที่เข้าเวรว่าแถวๆ นี้มีร้านค้าอะไรบ้าง? พี่เขาก็บอกว่ามีอยู่ 2 ร้าน มี 7 Eleven อยู่ฝั่งตรงข้ามกับโรงพยาบาล กับอีกร้านที่อยู่ฝั่งเดียวกับโรงพยาบาล เดินออกไปทางขวามือตรงไปหน่อย
ผมกับต้นก็พากันออกไปหาซื้อขนม พอออกมาถึงหน้าโรงพยาบาล ต้นมันก็ถามผมว่า ‘เอาไง..จะไปร้านไหน? ร้านตรงนี้เเต่ต้องข้ามถนน หรือร้านตรงนู้นไม่ต้องข้ามถนนแต่เดินหน่อย..’ ผมมองไปทางขวามือ ซึ่งมันมืดมาก และด้วยความที่ผมเป็นคนคิดอะไรก็พูดไป ผมเลยพูดไปว่า ‘จะไปทำเชี่ยอะไรตรงนั้นล่ะ มืดก็มืดเปลี่ยวก็เปลี่ยว จะมีเชี่ยอะไรอยู่ก็ไม่รู้..’ สุดท้ายก็เลยพากันข้ามถนนไปร้านฝั่งตรงข้ามครับ แล้วก็กลับมาก็นอนเฝ้าปาล์มตามปกติ
เช้าวันรุ่งขึ้น เป็นวันก่อนวันสอบ 1 วัน แม่ปาล์มก็มาเยี่ยม เลยผลัดกับพวกผมพอดี ผมกับต้นก็ได้กลับไปนอนพัก และอ่านหนังสือเพื่อที่จะไปสอบในวันพรุ่งนี้.. ด้วยความที่เหนื่อยล้าจากเมื่อคืนที่นอนเฝ้าเพื่อน กลับมาถึงห้อง ผมอาบน้ำแล้วก็นอนก่อนเลย กะว่าตื่นแล้วค่อยมาอ่านหนังสือ.. ผมหลับไปสักพักก็ฝันแปลกๆ ครับ ฝันว่ามีลุงแก่ๆ คนหนึ่งมายืนด่าผมเสียงดัง ความฝันนั้นทำให้ผมสะดุ้งตื่น ทีแรกก็ไม่ได้คิดอะไรนะครับ หลับต่อเพราะว่าง่วงจัด แต่พอหลับไปก็ฝันอีก ฝันเหมือนเดิมเลย เหมือนความฝันมันต่อเนื่องจากเมื่อกี้นี้ ลุงแก่ๆ คนเดิมมายืนชี้หน้าด่าผม จนผมนอนไม่ได้ต้องสะดุ้งตื่น เป็นแบบนี้ 2-3 รอบ ผมเริ่มคิดในใจละ ว่าเมื่อคืนนี้ต้องไปทำอะไรมาแน่ๆ เพราะตอนอยู่ที่โรงพยาบาล ผมกับต้นก็ปากเสียไปหลายครั้งอยู่.. ผมเลยไปเล่าให้ต้นฟัง ต้นมันบอกว่า ‘งั้นเพื่อความสบายใจ เดี๋ยวพรุ่งนี้สอบเสร็จกูพาไปหาไอ้ปาล์ม ไปไหว้ศาลที่โรงพยาบาลซะหน่อย..’
คืนวันนั้น ผมก็อ่านหนังสือไปจนถึงประมาณ 4 ทุ่ม แล้วก็เข้านอน โดยกะว่าจะตื่นมาอ่านสรุปอีกทีตอนตี 5 ..ผมหลับไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ มารู้ตัวอีกทีคือได้ยินเสียงประตูสั่นๆ เหมือนมีใครมาเขย่า ผมสะดุ้งตื่นจะลุกไปเปิด แต่ตัวมันขยับไม่ได้ ได้แต่เหลือบตาไปมอง เห็นลูกบิดหมุนดัง ‘แก่กๆๆ’ เลย แต่นี่ยังไม่เท่าไรครับ ห้องผมเป็นห้องพัดลม ผมเลยจะชอบเปิดประตูตรงระเบียงทิ้งไว้ให้ลมเข้า แล้วสายตาผมก็เหลือบไปที่ระเบียง คราวนี้มาเป็นตัวเป็นตนเลยครับ! ของจริงไม่ได้ฝันไป ลุงแก่ๆ ในฝันเมื่อกลางวัน กำลังเอามือมาเกาะลูกกรงที่ระเบียง พยายามจะเข้ามาให้ได้ ตอนนั้นน้ำตาผมนี่เล็ดเลย จังหวะนั้นประตูห้องก็สั่น ที่ระเบียงก็มา นึกขึ้นได้อย่างเดียวคือหลับตาท่องนโม 3 จบ กับแผ่เมตตาไป แล้วทุกอย่างก็กลับมาสู่สภาวะปกติครับ
ผมรีบลุกไปเปิดคอมทันที แชทไปหายู กะจะไปนอนห้องยู แต่บังเอิญว่ายูมันไม่อยู่ห้อง ออกไปติวหนังสือ โทรหาต้นมันก็ไม่รับสาย ผมนึกในใจ ‘แม่งเอ้ย! กูไม่กล้าหลับแน่ๆ กลางวันหลับ 3 รอบเจอ 3 รอบ หลับกลางคืนนี่มาชุดใหญ่ไฟกระพริบเลย!’ ผมเลยแชทหาเพื่อนคนอื่น เล่าเรื่องให้มันฟัง มันก็หัวเราะแล้วตอบกวนตีนกลับมา มันไม่เชื่อผมครับ นึกว่าผมอำมัน แต่จริงๆ คือผีอำกู.. คืนนั้นทำเอาผมไม่ได้นอนเลย พยายามใจดีสู้เสือไปปิดประตูระเบียง แล้วมานั่งอ่านหนังสือ อ่านแบบไม่เข้าสมองหรอกครับ ยันเช้าเลย.. ประมาณ 7 โมงกว่าๆ ผมรีบโทรหาต้นอีกครั้ง แล้วก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้มันฟัง มันเชื่อผมครับ มันบอกว่าสอบเสร็จเดี๋ยวไปโรงพยาบาลกันเลย
ราวๆ 10 โมงกว่าๆ ผมรีบทำข้อสอบจนเสร็จแล้วเดินทางไปโรงพยาบาลทันที ระหว่างทางก็นึกในใจว่าต้องหาอะไรติดมือไปไหว้ศาลในโรงพยาบาลสักหน่อย พอไปถึง ผมก็รีบชวนต้นไปซื้อของที่ร้านฝั่งขวามือ เพราะช่วงกลางวันรถเยอะขี้เกียจข้ามถนน แต่แล้วครับ เรื่องทุกอย่างมันก็คลี่คลายในทันที ระหว่างที่ผมเดินไปร้านขายของ ตรงนั้นมันมีลานน้ำแดงขนาดใหญ่มาก ขนาดที่ผมไม่เคยเจอที่ไหนใหญ่ขนาดนี้มาก่อนเลยจริงๆ และก็มีศาลอยู่ตั้งอยู่ 3 หลัง ซึ่งลานกว้างๆ นั้นมีคนนำน้ำแดงมาวางจนเต็มพื้นที่ ดูขลังมากๆ เห็นแบบนั้นผมรู้ทันทีว่าผมได้ปากพล่อยพูดไม่ดีไปเมื่อคืนก่อน.. สุดท้ายผมกับต้นจึงต้องเปลี่ยนมาเป็นซื้อน้ำเเดงไปถวาย และขอขมาที่ศาลดังกล่าว และตามด้วยไปไหว้ศาลที่โรงพยาบาลต่อ แล้วค่อยไปเยี่ยมปาล์ม
คืนนั้นที่กลับหอมานอน ตอนแรกก็กลัวๆ ไม่อยากจะนอน แต่มันก็ล้าสุดๆ แล้วครับ เลยนอนหลับไป ปรากฏว่าหลับสนิทยันเช้าเลย.. หลังจากวันนั้น ผมก็ไม่เคยเปิดประตูระเบียงตอนกลางคืนไว้อีกเลยครับ เวลาไปต่างที่ ก็จะพยายามไม่ให้หลุดปากพูดอะไรไม่ดีออกไปอีก.. ภาพลุงคนนั้นยังคงติดตาผมอยู่เลยจนถึงวันนี้
Story by คุณพีโอเอ็นจี (นามสมมติ)
