เรื่องนี้ส่งเข้ามาจากน้องฟางครับ น้องฟางเล่าว่า.. เรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้เกิดขึ้นตั้งแต่สมัยที่หนูยังไม่เกิด ยาวมาจนถึงอายุได้ 5 ขวบได้ โดยเรื่องเริ่มจากแม่หนูค่ะ.. สมัยก่อนแม่หนูไม่เชื่อเรื่องผีสาง แถมยังชอบท้าทาย ชอบลบหลู่ มีอยู่คืนหนึ่ง แม่ไปเที่ยวกลางคืนกับเพื่อนๆ จนร้านปิด และด้วยความคึกคนอง ก็ชวนกันไปบ้านร้างต่อ ไปท้าทาย ไปลบหลู่สารพัด ซึ่งก็ไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้น และไม่ได้เจออะไรเลย.. จนกลับมาที่บ้าน คืนเดียวกันนั้นเอง ระหว่างที่แม่กำลังอาบน้ำอยู่ แม่รู้สึกเหมือนมีคนมากระชากผมอย่างเเรงจนเซเกือบล้มเลยค่ะ แม่ก็กลัวนะ แต่ยังคิดว่าเป็นเพราะเมา เลยรีบอาบน้ำเข้านอน.. แล้วคืนนั้นแม่ก็ฝันค่ะ ฝันเห็นผู้หญิงคนหนึ่งหน้าตาสวย แต่มีสีหน้าโกรธแค้นมากๆ เธอมายืนเหยียบท้องของแม่เเล้วชี้หน้าพูดว่า ‘กูจะทำให้มึงทรมาน ทำให้มึงเจ็บปวดกว่ากู!’ เเล้วเธอก็หายไปค่ะ..
จนเวลาผ่านไปหลายวัน แม่ก็เริ่มแพ้ท้องหนูค่ะ แล้วตลอดเวลาที่แม่ท้อง แม่ก็มักจะฝันเห็นผู้หญิงคนเดิม มายืนมองอยู่ที่ปลายเตียง ทำสีหน้าเเสยะยิ้ม แต่แม่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมากเพราะก็เป็นแค่ฝัน.. จนแม่คลอดหนูออกมาค่ะ พอหนูโตขึ้นเรื่อยๆ สิ่งที่น่าแปลกก็คือ หนูหน้าตาไม่เหมือนพ่อเเม่เลย แต่กลับมีหน้าตาเหมือนผู้หญิงในฝันของแม่ จนแม่ตกใจถึงกับช็อค ส่วนพ่อก็หน้าเสียเลยทีเดียว จากนั้นไม่นานพ่อแม่ก็พาหนูไปหาพระ ซึ่งพระท่านได้บอกว่า ‘คนที่รับกรรมน่ะไม่ใช่แม่ แต่เป็นเด็กคนนี้..’
แม่ยังเล่าอีกว่า หนูน่ะไม่เหมือนเด็กทั่วไป คือจะเงียบ นิ่ง ไม่ยิ้มเลย เเถมยังมีสายตาดุดัน น่ากลัว เเละจะชอบหัวเราะเวลาดูหนังผี หรือหนังสยองขวัญ คือหัวเราะเหมือนดูหนังตลกเลยล่ะค่ะ.. เเต่เรื่องที่ทำให้แม่ต้องจดจำไปตลอดก็คือ ตอนหนูอายุ 5 ขวบ ขณะที่หนูกำลังนั่งวาดรูปเล่น แม่ก็มาเรียกให้ไปกินข้าว แต่แล้วแม่ก็ตกใจแทบเสียสติเมื่อได้เห็นสิ่งที่หนูวาด คือรูปของบ้านร้างหลังที่แม่เคยไปท้าทายนั่นเอง! แม่รีบถามหนูว่า ‘ทำไมถึงวาดรูปนี้ได้? ไปเอามาจากไหน!?’ ตอนนั้นหนูหันไปหาแม่ ตาขวาง แววตาน่ากลัวมากๆ แล้วก็กระโดดจากเก้าอี้มาบีบคอแม่ พร้อมกับพูดว่า ‘กูจะทำให้มึงเจ็บปวด! มึงจะต้องทรมาน’ จากนั้นหนูก็ลุกขึ้นวิ่งไปหยิบมีดปอกผลไม้มากรีดแขนตัวเองซ้ำๆ เเล้วก็หัวเราะ แม่เห็นเลยรีบเข้ามาห้าม จนแม่ร้องไห้ถึงกับก้มลงกราบหนู เเล้วพูดว่า ‘ขอโทษ ถ้าจะทำให้มาทำแม่ อย่าทำอะไรลูก..’ จากนั้นพ่อก็เข้ามา เอาสร้อยพระมาห้อยคอให้หนู เเล้วหนูก็สลบไปเลยค่ะ..
จากนั้นพอหนูได้สติขึ้นมา ที่บ้านคือมีคนกำลังสวดอะไรสักอย่าง ส่วนพ่อกับแม่ก็นั่งพนมมืออยู่ใกล้ๆ จากนั้นเขาก็เอาอะไรสักอย่าง น่าจะเป็นตะกุด มาวางทาบที่หน้าผากของหนู จากนั้นหนูก็ร้องออกมาเสียงดังเลยค่ะ ร้องอยู่สักพักจนฟุบลงไป พอหนูลุกขึ้นมาอีกครั้ง ทีนี้เปลี่ยนเลยค่ะ! หน้าตาก็เปลี่ยนไปเหมือนพ่อแม่ นิสัยก็เปลี่ยนค่ะ จากที่ไม่เคยยิ้มก็ยิ้ม คนที่ทำพิธีให้ก็บอกกับพ่อแม่ว่า ‘หมั่นทำบุญ และไปขออโหสิกรรมที่เราได้ล่วงเกินเขาไว้ แล้วก็เอาตะกุดนี้ห้อยคอลูกไว้ตลอด..’ หลังจากวันนั้นก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับหนูอีกเลยค่ะ หนูก็กลายเป็นเด็กปกติเหมือนเด็กคนอื่นๆ ถือเป็นบทเรียนให้แม่หนูจำไปจนวันตายเลยล่ะค่ะ.. แต่สิ่งที่แม่เล่ามาทั้งหมดนี้ หนูบอกเลยว่าหนูจำอะไรไม่ได้เลยจริงๆ
Story by น้องฟาง
