เรื่องนี้ส่งมาจากคุณวันชนะครับ คุณวันชนะเล่าว่า.. ผมเป็นคนชอบเที่ยวครับ คือไม่ค่อยอยู่กับบ้าน เลิกเรียนนี่เที่ยวอย่างเดียว มีเวลาว่างเมื่อไหร่เป็นเที่ยว พอมีวันหยุด ก็จะไปทริปต่างจังหวัดกับเพื่อนด้วยมอเตอร์ไซค์คู่ใจครับ.. มีอยู่วันหนึ่งเป็นวันหยุด รอบนี้ไม่ได้ออกต่างจังหวัด ผมนัดกับเพื่อนคนหนึ่งไปตกปูกันที่เดิม แถบชายทะเลบางขุนเทียนครับ ถนนแถวนั้นค่อนข้างเปลี่ยว ผมไปกันตั้งแต่บ่าย 3 ไปนั่งเตรียมของหย่อนปลาทูสดเล่น แล้วไม่รู้นึกยังไง วันนั้นดันนึกสนุก นั่งคุยเรื่องผีกัน 2 คน พร้อมกับตกปูไป
คุยกันไปเพลินๆ จนลืมเวลา พอรู้ตัวอีกทีก็ดึกแล้วครับ ดึกกว่าทุกครั้งที่เคยมาเลย ผมกับเพื่อนรีบเก็บข้าวของเตรียมกลับกัน ทุกอย่างก็ปกติ แต่ที่ไม่ปกติคือบรรยากาศครับ ลมมันเย็นยะเยือกผิดปกติ ผมมองหน้ากันแบบระแวง ก่อนจะขี่รถกลับทางเดิม.. ปกติผมจะเป็นคนขี่รถเร็วครับ ยืนพื้นที่ 100 ตลอด แล้วตอนกลับผมก็ผ่านศาลตะเคียนที่ผ่านประจำเวลามาตกปู ผมก็บีบแตรปกติ แล้วทีนี้พอผมขี่ผ่านสะพานแรกมา ถนนช่วงนี้มืดมากครับ มีไฟถนนห่างๆ เป็นระยะ เสาไฟตั้งอยู่บนป่าชายเลนเลียบถนน ผมก็ขี่ไปแบบหวั่นๆ เหมือนกัน แต่อุ่นใจที่มีเพื่อนตามหลังมา แต่สักพักผมก็เริ่มสังเกตุว่าเพื่อนผมมันเริ่มจะทิ้งห่างขึ้นเรื่อยๆ แต่ก็ไม่ได้เอะใจอะไรครับ เพราะมันเป็นคนขี่ไม่เร็ว..
ตอนก่อนออกมา เรานัดกันว่าจะไปกินข้าวต้มที่ร้านหนึ่งก่อน แล้วค่อยแยกย้ายกลับบ้าน.. ทีนี้ขี่ไปเรื่อยๆ ผมก็เริ่มเหลือบไปเห็นเงารถตัวเอง เวลาวิ่งผ่านไฟถนน เงามันจะทอดไปที่ถนนเป็นระยะๆ ครับ ผมแทบไม่เชื่อในสิ่งที่เห็น จนผมต้องลดความเร็วลง ให้มันผ่านช้าๆ คราวนี้ชัดเลย! ผมเห็นว่ามีเงาคนซ้อนท้ายผม สัดส่วนเงาสูงพอๆ กับเงาผมเลย! ตอนนั้นผมนี่ขนลุก มือชา เย็นวาบไปทั้งตัวเลยครับ พอตั้งสติได้ ผมบิดคันเร่งสุดแรง เจอคอสะพานไม่มีเบรคแล้วครับ เรียกว่าถ้ามีปีกนี่คือบินได้เลย
ผมขี่จากตรงจุดนั้นตรงยาวมาถึงบางแคไม่ถึง 10 นาที พอเข้ามาเจอผู้คน ความเจริญแถวบ้านตัวเองแล้วก็โล่งเลยครับ เอารถเข้าบ้าน ขึ้นเตียงนอนคลุมโปงเลยล่ะครับ ข้าวต้งข้าวต้มไม่กินมันละ.. พอรุ่งเช้า ผมโทรไปเล่าเรื่องที่ผมเจอให้เพื่อนผมฟัง มันฟังแล้วมันบอกผมแค่ว่า ‘เออ..กูเห็นผู้หญิงเสื้อแดงนั่งอยู่บนรถมึง.. กูเลยไม่กล้าขี่ไปใกล้มึง..’ เท่านั้นล่ะครับ ทำเอาผมขนลุกไปหมด ไม่รู้ว่านั่นคือแม่ตะเคียน แม่ย่านาง หรืออะไรก็แล้วแต่ แต่ที่แน่ๆ เรื่องที่เกิดนี้ทำเอาผมกับเพื่อนไข้ขึ้นไปหลายวันเลยครับ
Story by คุณวันชนะ
