เรื่องนี้ส่งมาจากคุณแอมเวย์ครับ คุณแอมเวย์เล่าว่า.. ผมอยู่ที่จังหวัดชลบุรีครับ ผมมีเพื่อนคนหนึ่งชื่อ เย (นามสมมติ) ซึ่งบ้านของเยจะอยู่ไม่ไกลจากบ้านผมสักเท่าไหร่ ช่วงนั้นผมติดเพื่อนมาก ก็เลยแวะไปหามันบ่อยๆ แล้วเรื่องมันก็เกิดขึ้นในวันที่ผมไปนอนค้างที่บ้านเยครั้งแรกนี่เองครับ บ้านเยจะเป็นบ้าน 2 ชั้น มี 2 ห้องนอน 2 ห้องน้ำ ชั้นล่างจะเป็นห้องกว้างๆ และก็มีห้องน้ำ (แต่เสีย) ส่วนชั้น 2 จะแบ่งเป็น 2 ห้อง คือห้องของแม่เย และห้องของพี่เย ส่วนผมกับ เย จะนอนอยู่ชั้นล่างกัน โดยผมจะนอนบนโต๊ะนั่งยาว สามารถนอนได้พอดีตัว ส่วนเยนอนบนเตียง 3 ฟุตที่อยู่ไม่ไกลเท่าไหร่
ตอนที่ผมมาถึงบ้านเย ก็ประมาณ 4-5 ทุ่มได้ ดึกพอสมควร คนอื่นขึ้นนอนกันหมดแล้ว ผมก็นอนเล่นโทรศัพท์ไปเรื่อย ส่วนเยมันนอนหลับไปก่อนหน้าผมแล้ว ด้วยความที่เล่นโทรศัพท์จนเพลิน มองดูนาฬิกาอีกที ตี 4 เข้าไปละ แล้วอยู่ๆ ผมก็รู้สึกปวดอุจจาระขึ้นมา ผมก็เลยลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำที่ชั้น 2 เพราะชั้นล่างห้องน้ำเสีย ก่อนที่ผมจะขึ้นไปชั้น 2 ก็ต้องเปิดไฟตรงบันไดก่อน เพราะมันมืดมาก และไม่คุ้นทาง ผมไปเข้าห้องน้ำตามปกติไม่มีอะไร ก็อุจจาระไปเล่นโทรศัพท์ไป ในห้องน้ำมันจะมีฝักบัวอยู่ครับ อยู่ๆ น้ำก็พุ่งออกมาจากฝักบัวเอง ทั้งๆ ที่ฝักบัวก็ดูปกติ ไม่มีวี่แววว่าจะเสีย หรือมีน้ำไหลออกมาเองได้เลย ตอนที่น้ำไหล ผมก็ลองหมุนปิด ก็ยังงงว่ามันเปิดเองได้ยังไง? แต่ผมก็ยังไม่ได้อะไร คิดว่าคงเป็นแรงดันจากปั๊มน้ำหรืออะไรแบบนั้นล่ะมั้ง จนผมทำธุระเสร็จเรียบร้อยก็ลงมานอนที่เดิม แต่ผมดันลืมปิดไฟตรงบันไดครับ ผมกำลังจะลุกไปปิด มองไปที่สวิทช์ไฟก็เห็นมีคนยืนอยู่ พร้อมกับเสียงปิดสวิทช์ไฟดัง ‘แต๊ก’ แล้วห้องก็มืดสนิท.. ตามมาด้วยเสียงปิดประตูดัง ‘ปั้ง’ มาจากชั้นบน ตอนนั้นผมตกใจมาก ในใจคิดว่าคงจะเป็นแม่ หรือพี่ของเย ที่กำลังโมโหที่ผมไม่ได้ปิดไฟหรือเปล่า?
จนตอนสายๆ ผมก็ปลุกเยแล้วบอกว่า จะกลับบ้านแล้ว เยมันก็ตื่นเดินไปส่งผมที่ประตูรั้วหน้าบ้าน ผมก็เล่าเรื่องเมื่อคืนให้เยฟัง แล้วก็ฝากขอโทษแม่ หรือพี่ด้วยนะ แต่เรื่องมันมาพีคตรงที่เยบอกผมว่า ‘เมื่อคืนแม่กับพี่กูไม่อยู่บ้าน มีมึงกับกูแค่สองคนนี่ล่ะ..’ ผมนี่แทบลมจับเลยครับ เยมันยังบอกกับผมอีกว่า ที่ผมได้ยินได้เห็นอะไรต่างๆ นานา นั่นคือพ่อเลี้ยงฝรั่งที่เสียไปแล้วของมันเอง เขายังคงเป็นห่วงบ้าน เป็นห่วงแม่เยอยู่ แล้วนิสัยของพ่อเลี้ยงฝรั่งคือ เป็นคนเจ้าระเบียบมาก! ซึ่งเยมันเจอแบบนี้มาจนชินแล้วครับ.. และผมยังได้รู้จากบรรดาเพื่อนๆ ที่เคยมาค้างบ้านเยอีกว่า เจอกันแทบทุกคน มาแบบเป็นเสียงบ้าง เงาบ้าง จนทำให้ผมไม่กล้าไปค้างที่บ้านเยอีกเลย นับแต่นั้นมา..
Story by คุณแอมเวย์
